Juan Rodríguez Aretio

Juan Rodríguez Aretio

Biografía
Nacemento	10 de xullo de 1922 Ferrol, España
Morte	24 de setembro de 1973 (51 anos) A Coruña, España
Altura	176 cm
Peso	77 kg
Actividade
Ocupación	futbolista, adestrador de fútbol
Deporte	fútbol
Posición de xogo	Centrocampista
Traxectoria   Equipo –   Real Murcia –   Pontevedra CF –   Celta de Vigo –   FC Barcelona –   Sporting de Gijón   Adestrador –   Racing de Ferrol

Juan Rodríguez Aretio, nado en Ferrol o 10 de xullo de 1922 e finado o 24 de setembro de 1973^[1], foi un futbolista e adestrador galego, que xogaba de centrocampista.

Tras despuntar no fútbol rexional chegou ao Real Club Celta de Vigo na tempada 1943-1944 xunto con Pahiño co fin de suplir a baixa de dous mitos celestes, Nolete (retirado) e Del Pino (fichado polo Sabadell). No seu primeiro ano o Celta ascendeu a Primeira División Española e asentouse nesta categoría grazas a unha gran dianteira: Roig, Miguel Muñoz, Pahiño, Aretio e Vázquez. Mostrando o seu potencial chegando á final da Copa do Xeneralísimo o 4 de xullo de 1948 ante o Sevilla FC. Ao ano seguinte comezou a desfacerse o grupo de estrelas co traspaso de Pahiño e Miguel Muñoz ao Real Madrid uníndoselles máis tarde Gabriel Alonso, Sobrado e o porteiro Pazos e a retirada do fútbol de Roig. Aretio tamén deixou o Celta en outubro de 1949, para irse a Barcelona, previo pago de 500.000 pesetas.

Tras xogar no FC Barcelona, Real Murcia e Sporting de Xixón, Aretio volta ao Celta en novembro de 1953, pero xa non era o xogador do pasado, e concedéuselle a baixa ao rematar esa tempada. O seu vencello co Celta non rematou daquela, pois chegou a ser o seu adestrador nas tempadas 1961-62 e 1972-73, tras substituír a Pedro Dellacha.

Nesa última tempada acadou moita admiración entre a afección de Balaídos. A pesar de que o Celta tiña pé e medio en Segunda División Española, todo se decidía na última xornada e ante o Real Madrid adestrado por un ex-céltico, Miguel Muñoz. Nese partido, co campo ateigado de xente, os goles de Touriño en propia meta, Doblas e Jiménez levaron o Celta á salvación.

Pero o adestrador Aretio estaba enfermo. A súa permanente voz tomada levara a diagnosticar cancro de larinxe, sendo finalmente cancro de pulmón. En outubro de 1973, un mes despois da súa morte, xogouse un partido na súa homenaxe.

• Datos do xogador en bdfutbol.com