Saltar ao contido

Helena Anxelina Ducaina

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaHelena Anxelina Ducaina
Nome orixinal(el) Ελένη Αγγελίνα Κομνηνή Δούκαινα Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento1242 (Gregoriano) Editar o valor en Wikidata
Morte14 de marzo de 1271 Editar o valor en Wikidata (28/29 anos)
Nocera Inferiore, Italia (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpolítica Editar o valor en Wikidata
Outro
TítuloConsorte de Sicilia (1259–1266) Editar o valor en Wikidata
FamiliaDinastía Comneno Ducas Editar o valor en Wikidata
CónxuxeManfredo de Hohenstaufen Editar o valor en Wikidata
FillosBeatriz da Sicília (1260–1307) Editar o valor en Wikidata
PaisMiguel II Comneno Ducas Editar o valor en Wikidata  e Teodora Petralifaina Editar o valor en Wikidata
IrmánsAna Comnena Ducaina
Nicéforo I Comneno Ducas
João I Ducas
Demétrio Ducas Comneno Coutrole Editar o valor en Wikidata

WikiTree: Αγγελίνα_Δούκαινα-1

Helena Anxelina Ducaina (na súa lingua materna, Ελένη Αγγελίνα Κομνηνή Δούκαινα) tamén coñecida como Helena de Epiro, nada en 1242 e finada en Nocera Inferiore en 1271, foi a segunda esposa e raíña consorte de Manfredo de Sicilia.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Filla de Miguel II Ducas, gobernante do Despotado de Epiro, e de Teodora Petralifaina. Nalgunhas fontes o seu pai aparece designado como Miguel Angelo. Foi irmá de Nicéforo I Ducas, que sucedeu a seu pai no Despotado do Epiro, e media irmá por parte de pai de Xoán I Ducas,[1] gobernante de Tesalia. O seu avó paterno foi Miguel I Ducas, fillo ilexítimo de Xoán Ducas, quen foi o fillo máis vello de Constantino, o sétimo fillo do emperador bizantino Alessio I Comneno e Irene Ducas.

Matrimonio

[editar | editar a fonte]
Despotado de Épiro entre 1252 e 1315
Despotado de Epiro entre 1252 e 1315

Con dezasete anos, por mor duns acordos diplomáticos de seu pai, casou con Manfredo tras a morte da súa primeira esposa Beatriz de Savoia en 1257, subindo ao trono o 10 de agosto de 1258.

Manfredo era rexente do Reino de Sicilia desde 1254, reinando en nome do seu sobriño Conradino. Miguel II perdera a cidade de Durrës ante Teodoro II Láscaris do Imperio de Nicea en 1256. Manfredo reconquistou a cidade e os seus arredores dous anos máis tarde. Miguel II tiña aínda unha demanda territorial na cidade pero preparábase daquela para cercar Tesalónica.

A súa unión foi pensada para manter paz entre Epiro e Sicilia posto que Miguel II e Manfredo tiñan outras preocupacións máis perentorias. O seu dote incluíu todos os dereitos sobre Durrës (conquistada en 1256) e os seus arredores, xunto coa illa de Corfú. Corfú foi o único aumento territorial real para Manfredo. Non se tratou tan só dunha unión dinástica senón dunha alianza entre os dous reinos

Helena e Manfredo tiveron cinco fillos:

  • Beatriz de Sicilia (1258 - antes de 1307).
  • Federico de Sicilia (1259 - última mención en vida en 1312).
  • Henrique de Sicilia (1260 - 31 de outubro de 1318).
  • Enzio de Sicilia (1261 - 1301).
  • Flordelis de Sicilia (1266 - última mención en vida en 1297).

O 26 de febreiro de 1266 Manfredo morreu na batalla de Benevento mentres loitaba contra o seu rival e sucesor Carlos de Anjou. Helena, xunto cos seus fillos e a súa cuñada Constanza Augusta, foron capturados e encarcerados por orde de Carlos pois nunha reuniñon habida, en xullo e agosto de 1266, co rei de Nápoles, este pretendía saber onde se atopaba a amante de Conrado IV, Antoinette de Marrone e o fillo bastardo do Emperador, mais Helena non respondeu. Daquela, foi encarcerada no castelo do Parque de Nuceria Christianorum, hoxe Nocera Inferiore, onde morreu tras cinco anos de cativerio.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • The Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, 1991.
  • John V.A. Fine Jr., The Latexa Medieval Balkans, Ann Arbor, 1987.
  • D.I. Polemis, The Doukai, Londres, 1968.
  1. Xoán adoptara o apelido da súa avóa materna.