Batalla de Montgisard
Batalla de Montgisard | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Parte de Cruzadas | |||||||
Representación da batalla | |||||||
| |||||||
Belixerantes | |||||||
Reino de Xerusalén | Aiúbidas | ||||||
Líderes | |||||||
Balduíno IV de Xerusalén Eudes de Saint-Amand Reinaldo de Châtillon Xocelino III de Courtenay Reinaldo de Sidón Aubert, bispo de Belén |
Saladino | ||||||
Forzas en combate | |||||||
350 cabaleiros (80 templarios) Menos de 4000 infantes |
27.000 homes | ||||||
Baixas | |||||||
Descoñecidas | Máis de 15.000, sen contar a retirada, na que morreron moitos musulmáns de sede, perdendo cabalos etc. |
A Batalla de Montgisard tivo lugar o 25 de novembro de 1177 entre musulmáns ao mando de Saladino e cristiáns baixo as ordes do rei Balduíno IV de Xerusalén. O conflito produciuse nos últimos anos da existencia do Reino Cristián de Xerusalén, cando Saladino ameazaba con invadir os estados francos de Siria.
Historia da batalla
[editar | editar a fonte]O Reino de Xerusalén atopábase ameazado pola invasión de mamelucos e soldados musulmáns do Sultán Saladino, quen comandaba un exército de 27.000 homes segundo Guillerme de Tiro. Empezou a invasión sobre os campos crendo atacar un país sen defensores. Pero o novo rei Balduíno IV reuniu todos os cabaleiros que lle quedaban e levouse a Vera Cruz. Levou consigo 375 cabaleiros, dos cales 80 eran templarios baixo as ordes do mestre Eudes de Saint Amand, Reinaldo de Châtillon e Xocelino III de Courtenay, tío do rei; os irmáns Íbelin, Reinaldo de Sidón e Aubert, bispo de Belén, que levaba a Vera Cruz. A infantaría fora recrutada ás présas, incluíndo burgueses, e era máis numerosa que a cabalería, aínda que non superaba os catro mil homes.
O exército cristián atacou por retagarda ao musulmán e de forma sorpresiva, o que produciu unha gran confusión nas filas do exército de Saladino, quen se salvou de milagre grazas á abnegación dos mamelucos da súa garda persoal, que morreron case todos arredor del. Din as crónicas: "O novo rei, atacado pola lepra, superou todos os obstáculos e loitou cunha grande coraxe, o que deu tamén coraxe aos seus homes."
O exército de Saladino fuxiu en desbandada cara a Exipto, con enormes perdas, mentres que as tropas cristiás eran recibidas triunfalmente en Xerusalén.
A vitoria de Montgisard significou a supervivencia do Reino de Xerusalén até a morte do rei Balduíno IV.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Batalla de Montgisard |