پرش به محتوا

واعظ

از ویکی‌واژه

فارسی

[ویرایش]

ریشه لغت

[ویرایش]
  • عربی

آوایش

[ویرایش]
  • /واعِظ/
  1. جمع وعاظ؛ پند دهنده.
    برو بکار خود ای واعظ این چه فریاد است.....مرا فتاده دل از ره تُرا چه افتاده است (حافظ)

جستارهای وابسته

[ویرایش]

برگردان‌ها

[ویرایش]
ترجمه‌ها

منابع

[ویرایش]
  • فرهنگ لغت معین