برادر
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
آوایش
[ویرایش]- /بَرادَر/
اسم
[ویرایش]
برادر
- پسر یا مردی که با شخصی دیگر از طرف پدر و مادر (یا یکی از آن دو) مشترک باشد..[۱]
- کسی کاو برادر فروشد به خاک/ سزد گر نخوانندش از آب پاک «فردوسی»
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]- برادر تنی، برادر ناتنی، برادر رضاعی، برادر اعیانی، برادر دینی، برادر وطنی، برادر کشی، برادر خانم، برادر شوهر
برگردان‌ها
[ویرایش]ترجمه‌ها
|
پانویس
[ویرایش]- ↑ از پارسی کهن و واژه brātā و آن از زبان نیا هند و اروپایی و واژه #bʰréh₂tēr.
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ شاهنامه