ابدیت

اَبَدیّت شیوه‌ای عام برای توصیف بی‌نهایت یا دوره‌ای نامعلوم طولانی از زمان است.

• نشانه‌شناسی: «ابدیّت نماد چیزی است که از نظر زمانی محدودیتی ندارد.[...] ابدیت نشان‌دهندهٔ بی‌پایانِ زمان، و مستقل از هرگونه حدوث محدودکننده است؛ ابدیت تأکید بر وجودِ در نفی زمان است… [...] ابدیت، عدمِ حضور یا راهِ حل کشمکش‌هاست. ابدیت، گذر از ورای تضادها در زمینهٔ کیهانی و معنوی است. ابدیتِ ائتلافِ کاملِ مخلوق با مبدء خویش است. ابدیت شدتِ مطلق و دائم زندگی است که از تسلسلِ تغییرات و به خصوص از تسلسلِ زمان می‌گریزد.»
• «میل به ابدیّت در انسان مبارزهٔ بی‌وقفهٔ او را با زمان منعکس می‌کند و حتی بیش از آن نشانگر مبارزهٔ شدیدی است با مرگ، برای فتحِ زندگیِ ابدی. ابدیت در بی‌حرکتی نیست بلکه در گردباد است و در شدتِ عمل.»
  • ژان شوالیه^[۱]