پرش به محتوا

کامرسانت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کامِرسانت
نوعروزنامه
صاحب(ان) امتیازعلی‌شیر عثمانف
بنیان‌گذاری۱۹۸۹؛ ۳۵ سال پیش (۱۹۸۹-خطا: زمان نامعتبر}})
زبانروسی
دفتر مرکزیمسکو
شمارگان۱۲۰٬۰۰۰–۱۳۰٬۰۰۰ (ژوئیه ۲۰۱۳)
شاپا۱۵۶۱-۳۴۷X
شمارهٔ اُسی‌ال‌سی۲۴۴۱۲۶۱۲۰
وبگاه

کامِرسانت[۱] (به روسی: Коммерсантъ) نام یک روزنامه پرنفوذ اقتصادی در کشور روسیه است.

کامرسانت(به معنی لغوی بازرگان، که نام آن اغلب به صورت Ъ خلاصه می‌شود) یک روزنامه سراسری است که در روسیه عمدتاً به موضوعات سیاست و تجارت اختصاص دارد. شمارگان روزانه این روزنامه در ژوئیه سال ۲۰۱۳ میلادی ۱۲۰٬۰۰۰ تا ۱۳۰٬۰۰۰ بود.[۲] صاحب این روزنامه علی‌شیر عثمانف است.[۳]

مرکز روزنامهٔ کامرسانت در شهر مسکو قرار دارد.[۴]

پیشینه

[ویرایش]

در سال ۱۹۸۹، با شروع آزادی مطبوعات در روسیه، کامرسانت تحت مالکیت ولادیمیر یاکوولف، تاجر و روزنامه‌نگار، تأسیس شد.[۵][۶] اولین شماره این روزنامه در ژانویه ۱۹۹۰ منتشر شد[۷] و در تهیه محتوای آن از روزنامه‌نگاری تجاری غربی الگوبرداری شده بود.[۶]

این نشریه که در آغاز که به عنوان یک هفته‌نامه تأسیس شد و در میان نخبگان تجاری و سیاسی روس محبوبیت پیدا کرد.[۷] سپس در سال ۱۹۹۲ به یک روزنامه تبدیل شد.[۷][۸] کامرسانت از سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۰۶ متعلق به تاجری به نام بوریس برزوفسکی بود، و او سپس امتیاز این روزنامهرا به بدری پاتارکاتسیشویلی فروخت.[۶][۸] در سپتامبر ۲۰۰۶ امتیاز این روزنامه به علیشیر عثمانوف فروخته شد.[۸]

در ژانویه ۲۰۰۵، کامرسانت اعتراضی به حکم دادگاه منتشر کرد که سپس دادگاه به این روزنامه دستور داد تا مطلب منتشرشده دربارهٔ بحران آلفا-بانک را تکذیب کند.[۹]

در سال ۲۰۰۸، بی‌بی‌سی نیوز اعلام کرد که کامرسانت یکی از پیشروترین روزنامه‌های تجاری لیبرال روسیه است.[۱۰]

پانویس

[ویرایش]
  1. روزنامه انتخاب.
  2. "Kommersant Website; (Russian)". 2013. Retrieved 1 September 2015.
  3. Poberezhskaya, Marianna (2015-01-01). "Media coverage of climate change in Russia: Governmental bias and climate silence". Public Understanding of Science (به انگلیسی). 24 (1): 96–111. doi:10.1177/0963662513517848. ISSN 0963-6625. PMID 24510920.
  4. قرارداد تسلیحاتی بی‌سابقه میان روسیه و اسرائیل (دویچه وله فارسی)
  5. "Kommersant; Presseurop (English)". Presseurop. 2012. Archived from the original on 5 April 2014. Retrieved 13 April 2012.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ Bessudnov, Alexei (2008-02-01). "Media Map". Index on Censorship. 37 (1): 183–189. doi:10.1080/03064220701882780. ISSN 0306-4220.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ Arrese, Ángel (2017-03-01). "The role of economic journalism in political transitions". Journalism (به انگلیسی). 18 (3): 368–383. doi:10.1177/1464884915623172. ISSN 1464-8849.
  8. ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ Koikkalainen, Katja (2007-12-01). "The local and the International in Russian business journalism: Structures and practices". Europe-Asia Studies. 59 (8): 1315–1329. doi:10.1080/09668130701655176. ISSN 0966-8136.
  9. "Alfa-d Up". Kommersant. Moscow. 31 January 2005. Archived from the original on 6 June 2011. Retrieved 28 August 2009.
  10. "The press in Russia". BBC News. 16 May 2008. Retrieved 29 November 2014.

پیوند به بیرون

[ویرایش]