پیش‌نویس:مهار رشد

مهار رشد ( فرانسوی: décroissance‎ ) اصطلاحی است که برای هم برای جنبش سیاسی, اقتصادی و اجتماعی و نیز مجموعه‌ای از نظریات مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد که نمونه رشد اقتصادی و تئوری های پارادایم رشد اقتصادی نقد می کند.این مبتنی بر ایده‌ها از طیف متنوعی از خطوط اندیشه مانند اکولوژی سیاسی, اقتصاد اکولوژیکی, بوم‌شناسی سیاسی فمینیستی, و عدالت محیطی است. مهاررشد بر نیاز به کاهش مصرف جهانی و تولید (متابولیسم اجتماعی) تاکید دارد و از جامعه پایدار و اکولوژیکی عادلانه و اکولوژیکی با جایگزین کردن تولید ناخالص داخلی به عنوان شاخص موفقیت حمایت می‌کند. مهار رشد بر اهمیت استقلال, کار مراقبت,خودسازماندهی, منابع مشترک, جام تقسیم, تقسیم کار, شادی و خوشبختی تاکید می‌کند^{[۱] [۲]}.

این جنبش از نگرانی‌ها در مورد عواقب درک شده و مصرف‌گرایی مرتبط با جوامع صنعتی (اعم از سرمایه‌داری و سوسیالیست) از جمله: (اعم از سرمایه داری و یا سوسیالیستی) از جمله:

• کاهش دسترسی به منابع انرژی (نگاه کنید به اوج روغن )
• کاهش کیفیت محیط زیست (نگاه کنید به گرم شدن کره زمین ، آلودگی، تهدیدهای تنوع زیستی )
• کاهش سلامت گیاهان و جانوران که انسان به آن وابسته است (نگاه کنید به انقراض هولوسن )
• افزایش عوارض جانبی منفی جامعه (رجوع کنید به توسعه پایدار ، سلامت فقیرتر، فقر )
• استفاده روزافزون از منابع توسط كشورهای جهان اول برای تأمین سبك های زندگی كه غذا و انرژی بیشتری مصرف می كنند و زباله بیشتری تولید می كنند، با هزینه جهان سوم (نگاه كنید به استعمار جدید )

در دانشگاه ،مطالعه گسترده منابع توسط کشورهای جهان اول برای ارضای شیوه زندگی که غذا و انرژی بیشتری را مصرف می‌کنند و با سه هدف اصلی تولید می‌کنند: (1) کاهش اثرات زیست‌محیطی فعالیت‌های انسانی; (2) کاهش درآمد و ثروت هر دو در داخل و بین کشورها; (3) انتقال از یک مادی را به یک جامعه مطلوب و مشارکتی ارتقا می‌بخشد.. ^[۳]

همانطور که اقتصادها رشد می‌کنند, نیاز به منابع رشد می‌کند (مگر اینکه در بهره‌وری یا تقاضا برای محصولات مختلف به دلیل تغییرات قیمت تغییر وجود داشته باشد). یک منبع ثابت از منابع تجدید ناپذیر مانند نفت (نفت) وجود دارد و این منابع به طور اجتناب‌ناپذیری از بین خواهند رفت. منابع تجدید پذیر نیز می‌توانند در صورتی کاهش یابند که در دوره‌های طولانی‌تر از نرخ‌های ناپایدار استخراج شوند. برای مثال, این مساله با تولید خاویار در دریای‌خزر رخ داده‌است.^[۴] نگرانی زیادی در مورد چگونگی تأمین تقاضای روزافزون برای این منابع با کاهش تأمین وجود دارد. بسیاری از سازمان ها و دولت ها به دنبال فناوری های انرژی مانند سوخت های زیستی ، سلول های خورشیدی و توربین های بادی هستند تا شکاف تقاضا پس از اوج گرفتن نفت را برآورده کنند. برخی دیگر اظهار داشتند که هیچ یک از گزینه ها نمی تواند به طور موثر جایگزین قابلیت انعطاف پذیری و قابلیت حمل روغن شود. ^[۵] نویسندگان کتاب تکنو از را تکنولوژیکی برای چشم‌پوشی از محدودیت‌های تکنولوژی در حل چالش‌های کشاورزی و اجتماعی ناشی از رشد انتقادمی کنند. ^[۶]

طرفداران استدلال می‌کنند که کاهش تقاضا تنها راه برای همیشه بستن شکاف تقاضا است. برای منابع تجدید پذیر, تقاضا, و در نتیجه تولید, باید به سطوحی که از فرسایش جلوگیری می‌کند و از نظر محیطی سالم هستند, آورده شوند. حرکت به سمت جامعه‌ای که به نفت وابسته نیست, برای اجتناب از فروپاشی جامعه‌ای در زمانی که منابع تجدید ناپذیر تخلیه می‌شوند, ضروری تلقی می‌شود. ^[۷]

رد پای اکولوژیکی اندازه گیری تقاضای انسان در اکوسیستم های زمین است. این تقاضای انسان را با ظرفیت اکولوژیکی سیاره زمین برای بازسازی مقایسه می کند. این مقدار زمین و منطقه دریائی تولید شده از نظر بیولوژیکی مورد نیاز برای تولید مجدد منابعی است که جمعیت انسانی مصرف می کند و برای جذب و ایجاد بی ضرر زباله های مربوطه است. بر اساس گزارش شبکه جهانی ردپای جهانی ^[۸] ساکنان کشورهای با درآمد بالا از 4/6 هکتار جهانی (Gha) زندگی می کنند ، در حالی که کسانی که از کشورهای کم درآمد هستند از یک گرم گیگا هکتار زندگی می کنند. به عنوان مثال ، در حالی که هر یک از ساکنان بنگلادش از آنچه از 0.56 گرم بر ساعت تولید می کنند زندگی می کنند، یک آمریکای شمالی به 12.5 گرم هکتار هکتار نیاز دارد. هر ساکن آمریکای شمالی 22.3 برابر بنگلادشی از زمین استفاده می کند. بر اساس همین گزارش، متوسط تعداد هکتار جهانی برای هر نفر 2.1 بوده است، در حالی که سطح مصرف فعلی به 2.7 هکتار برای هر نفر رسیده است. به منظور دستیابی جمعیت جهان به استانداردهای زندگی معمول کشورهای اروپایی ، منابع بین سه تا هشت سیاره زمین با سطح کارایی فعلی و ابزار تولید مورد نیاز است. برای دستیابی به برابری اقتصادی جهان با منابع موجود فعلی ، طرفداران می گویند کشورهای ثروتمند مجبورند استاندارد زندگی خود را از طریق کاهش رشد کاهش دهند. محدودیت های موجود در منابع منجر به کاهش اجباری مصرف می شود. کاهش مصرف کنترل شده ، تصور می کند که هیچ گونه تغییر تکنولوژیکی ظرفیت حمل سیاره را افزایش نمی دهد، این آسیب را کاهش می دهد.

تفکر مهار رشد مخالف همه اشکال (اعتقاد به آن است که بهره‌وری اقتصادی و رشد هدف سازمان انسانی است). بنابراین مخالف شکل فعلی توسعه پایدار است ^[۱۰] درحالیکه نگرانی برای پایداری با مهار رشد همخوانی ندارد، توسعه پایدار ریشه در ایده‌های توسعه اصلی دارد که هدف افزایش رشد و مصرف سرمایه‌داری است. بنابراین مهار رشدتوسعه پایدار را به عنوان یک اصل ضد و نقیض می‌بیند، چرا که هر گونه توسعه مبتنی بر رشد در یک جهان دارای شرایط محدود و محدود، ذاتاً ناپایدار تلقی می‌شود. منتقدان استدلال می‌کنند که کاهش رشد اقتصادی منجر به افزایش بیکاری، افزایش فقر و کاهش درآمد سرانه خواهد شد. بسیاری از کسانی که اثرات مخرب زیست‌محیطی رشد را درک می‌کنند هنوز هم طرفدار رشد اقتصادی در جنوب هستند، حتی اگر در شمال. اما کاهش رشد اقتصادی منجر به کاهش مزایای خودکفایی، مسئولیت مادی و در واقع منجر به کاهش اشتغال خواهد شد. در عوض، طرفداران مهار رشد از رها کردن کامل مدل اقتصادی فعلی (رشد) استفاده می‌کنند، که نشان می‌دهد که رها کردن اقتصاد جهانی در جنوب جهانی به مردم جنوب اجازه می‌دهد تا از طریق طراحی یا با فجایع از تحول بزرگ بگذرند. ^[۱۱]

برخی از محققان معتقدند که جهان باید "با طراحی یا در اثر فاجعه" از تحول بزرگ عبور کند ، بنابراین اگر می خواهند چیزی را تغییر دهند ، اقتصاد بوم شناسی باید نظریه های پس از توسعه، Buen vivir و Degrowth را در خود جای دهد. ^[۱۲]

فناوری‌هایی که برای کاهش استفاده از منابع و بهبود کارایی طراحی شده‌اند، اغلب به عنوان راه‌حل‌های پایدار یا سبز در نظر گرفته می‌شوند. با این حال، ادبیات .. در مورد پیشرفت‌های تکنولوژیکی ناشی از "اثر ریباند"، که به عنوان پارادوکس جونز شناخته می‌شود، هشدار می‌دهد .^[۱۳] این مفهوم مبتنی بر مشاهدات است که هنگامی که یک تکنولوژی کم‌تر از منابع معرفی می‌شود، رفتار حول استفاده از این فن‌آوری می‌تواند تغییر کند و مصرف آن فن‌آوری می‌تواند هر گونه صرفه‌جویی در منابع بالقوه را جبران کند. ^[۱۴] با توجه به اثرات ارتجاعی، طرفداران ادعا می‌کنند که تنها راه‌حل "پایدار" باید شامل رد کامل الگوی رشد و حرکت به پارادایم باشد. همچنین محدودیت‌های اساسی برای راه‌حل‌های تکنولوژیکی در تعقیب وجود دارد، چرا که همه تعامل با فن‌آوری، خروجی فزاینده انرژی - انرژی را افزایش می‌دهد.^[۱۵] با این حال، هم‌گرایی منابع مشترک دانش و طراحی با فن‌آوری‌های تولیدی توزیع‌شده ممکن است به طور بالقوه پتانسیل ایجاد سناریوهای آینده را داشته باشد. ^[۱۶]

جنبش رشد معاصر می تواند ریشه در روند ضد صنعتگر قرن نوزدهم داشته باشد ، كه توسط جان راسكین ، ویلیام موریس و جنبش هنرها و صنایع دستی (1819–1900) در بریتانیای كبیر توسط هنری دیوید تورو ایجاد شد. (1817–1862) ، و در روسیه توسط لئو تولستوی (1828–1910). ^[۱۷]

مفهوم "رشد" مناسب در دهه 1970 مطرح شد ، که توسط آندره گورز (1972) و روشنفکرانی مانند نیکلاس ژورگسکو-روگن ، ژان بودریار ، ادوارد گلداسمیت ، ای اف شوماخر ، اریش فروم ، پل گودمن و ایوان ایلیچ مطرح شد ، از متفکران قبلی ، مانند اقتصاددان EJ Mishan ، ^[۱۸] مورخ صنعت تام رولت ، و سوسیالیست تندرو تونی ترنر . نوشته های مهاتما گاندی و J<i>C Kumarapp</i>a نیز حاوی فلسفه های مشابهی هستند، به ویژه در مورد حمایت وی از سادگی داوطلبانه .

به طور کلی ، جنبش های رشد از ارزش های انسان گرایی ، روشنگری ، انسان شناسی و حقوق بشر بهره می گیرند . ^[۱۹]

”	The world's leaders are correctly fixated on economic growth as the answer to virtually all problems, but they're pushing it with all their might in the wrong direction.	“
— Donella Meadows، Thinking in Systems[۲۰]

كلوب رم در سال 1968 یك اتاق فكر كه مقر آن در وینترتور سوئیس قرار دارد، از محققان موسسه فناوری ماساچوست گزارشی راجع به محدودیت های سیستم جهانی ما و محدودیت هایی كه بر تعداد و فعالیتهای انسانی وارد می كند ، خواست. این گزارش تحت عنوان "محدودیت های رشد " که در سال 1972 منتشر شد، به اولین مطالعه قابل توجه برای مدل سازی پیامدهای رشد اقتصادی تبدیل شد.^{[نیازمند منبع]}

این گزارش‌ها (که به عنوان گزارش مرغزارها هم شناخته می‌شوند) تنها متون موسس این جنبش نیستند, زیرا این گزارش‌ها فقط به رشد صفر توصیه می‌کنند و همچنین برای حمایت از جنبش توسعه پایدار مورد استفاده قرار گرفته‌اند. با این حال, آن‌ها اولین مطالعات به صراحت رشد اقتصادی را دلیل کلیدی افزایش مشکلات زیست‌محیطی جهانی از قبیل آلودگی, کمبود مواد خام و تخریب اکوسیستم‌ها می‌دانند. محدودیت‌هایی که برای رشد وجود دارد: به روزرسانی به روز رسانی در سال ۲۰۱۱ منتشر شدو در سال ۲۰۰۹, پیش‌بینی یک ساله از سوی یکی از نویسندگان اصلی این کتاب به عنوان یک پیش‌بینی جهانی برای چهل سال آینده منتشر شد

جنبش اسلامی, ریاضیدان, متخصص آمار و اقتصاددان رومانیایی امریکایی را به عنوان شخصیت اصلی روشنفکر به رسمیت می‌شناسد. در کار خود, قانون آنتروپی و فرآیند اقتصادی, استدلال می‌کند که کمبود اقتصادی منابع طبیعی ریشه در واقعیت فیزیکی دارد; یعنی ظرفیت برد زمین - یعنی ظرفیت برد زمین برای حفظ جمعیت انسانی و سطوح مصرف - محدود به کاهش در آینده خواهد شد زیرا ذخیره محدود منابع معدنی در حال حاضر در حال استخراج و استفاده است; و در نتیجه, اقتصاد جهانی به عنوان یک کل به سمت فروپاشی اجتناب‌ناپذیر آینده می‌رود.

الهام روشنفکرانه در مورد تاریخ, دوباره به دهه ۱۹۷۰ باز می‌گردد. هنگامی که استاد دانشگاه ژنو در دانشگاه ژنو سخنرانی ایراد کرد, او تاثیر ماندگاری بر روی جوان, مورخ و فیلسوف فرانسوی تازه متولد فرانسه داشت. این مقاله به بررسی دقیق‌تر این موضوع می‌پردازد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که هر یک از متغیرهای اقتصادی, اقتصادی, اجتماعی, اقتصادی, اجتماعی, اقتصادی, اجتماعی, اقتصادی, اجتماعی, اقتصادی و اجتماعی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند. کریستوف کلمب, که به زبان فرانسه فصیح سخن می‌گفت, با استفاده از اصطلاح ترجمه فرانسوی به عنوان ترجمه فرانسه موافقت کرد. این کتاب از همان ابتدا در محافل علمی و آکادمیک فرانسه نفوذ پیدا کرد. پس از آن, کتاب به چاپ رسید و دوباره به چاپ رسید, ولی کلمه " فردا " را از عنوان کتاب در نسخه‌های دوم و سوم حذف کرد.:

«

[Authors who] were set exclusively on proving the impossibility of growth ... were easily deluded by a simple, now widespread, but false syllogism: Since exponential growth in a finite world leads to disasters of all kinds, ecological salvation lies in the stationary state. ... The crucial error consists in not seeing that not only growth, but also a zero-growth state, nay, even a declining state which does not converge toward annihilation, cannot exist forever in a finite environment.[۲۱]: 366f  ... [T]he important, yet unnoticed point [is] that the necessary conclusion of the arguments in favor of that vision [of a stationary state] is that the most desirable state is not a stationary, but a declining one. Undoubtedly, the current growth must cease, nay, be reversed.[۲۱]: 368f  [Emphasis in original]

»

If you try to measure the reduction in the rate of growth by taking into account damages caused to the environment and its consequences on our natural and cultural patrimony, you will generally obtain a result of zero or even negative growth. In 1991, the United States spent 115 billion dollars, or 2.1% of the GDP on the protection of the environment. The Clean Air Act increased this cost by 45 or 55 million dollars per year. [...] The World Resources Institute tried to measure the rate of the growth taking into account the punishment exerted on the natural capital of the world, with an eye towards sustainable development. For Indonesia, it found that the rate of growth between 1971 and 1984 would be reduced from 7.1 to 4% annually, and that was by taking only three variables into consideration: deforestation, the reduction in the reserves of oil and natural gas, and soil erosion.^[۲۲][۲۳]

^[۲۴]

• A Blueprint for Survival
• Anarcho-primitivism
• Anti-capitalism
• Anti-consumerism
• Collapsology
• Ecological economics
• Edward Goldsmith
• François Partant
• Genuine progress indicator
• GROWL
• L-shaped recession
• Political ecology
• Postdevelopment theory
• Power Down: Options and Actions for a Post-Carbon World
• Paradox of thrift
• The Path to Degrowth in Overdeveloped Countries
• Post-consumerism
• Post-growth
• Productivism
• Prosperity Without Growth
• Simple living
• Slow movement
• Steady-state economy
• Tim Jackson (economist)
• Transition town
• Uneconomic growth
• Voluntary childlessness
• Wealth, Virtual Wealth and Debt

 

•  
•  
  • Latouche, Serge (2009) [2007]. Farewell to Growth (PDF contains full book). Cambridge: Polity Press. ISBN 978-0-7456-4616-9.
  • Zehner, Ozzie (2012). Green Illusions. Lincoln & London: U. Neb. Press. ISBN 978-0803237759.

• Milanovic, Branko (November 18, 2017). "The illusion of 'degrowth' in a poor and unequal world". globalinequality. Retrieved 25 November 2020.
• Hickel, Jason (October 27, 2020). "Degrowth: A Response to Branko Milanovic". Jason Hickel. Retrieved 25 November 2020.
•  

• اولین کنفرانس بین المللی کاهش رشد در پاریس 18-19 آوریل 2008
• دومین کنفرانس رشد اقتصادی برای پایداری اکولوژیکی و برابری اجتماعی. بارسلونا 26-29 مارس 2010
• کنفرانس بین المللی رشد و نمو در قاره آمریکا ، مونترال ، 13-19 مه 2012
  • 3 ساعت صوتی از مونترال 2012 ، The Extraen Environmentalist (پادکست)
  • مصاحبه های ویدئویی و سخنرانی های مونترال 2012 ، متخصص محیط زیست
• سومین کنفرانس بین المللی رشد ناپایدار اکولوژیکی و برابری اجتماعی (ونیز ، 19-23 سپتامبر 2012)
• پیتر آینسورث درباره رشد و توسعه پایدار منتشر شده در La Clé des langues
• باشگاه رشد
• پادکست ایده های CBC "پارادایم رشد" ؛ 54 دقیقه (تورنتو 10 دسامبر 2013)