نقاشی ژاپنی
اثر نشان‌دادن کشت و تولید برنج، چای و ابریشم را به‌تصویر کشیده‌است. امضا شده توسط Sekka و با مهر قرمز (سلطنتی)، مربوط به دورهٔ مِیجی، از مجموعه هنر ژاپنی خلیلی.
نقاشی ژاپنی (به ژاپنی: 画道) یکی از قدیمی‌ترین انواع از هنر ژاپنی، شامل طیف گسترده‌ای از ژانرها و سبک‌های نقاشی است. زیبایی‌شناسی و طبیعت‌گرایی نقش محوری در نقاشی سنتی ژاپنی دارند. نقاشی ژاپنی تا پیش از سده ۱۶ از نقاشی چینی و سپس از هنر غربی تأثیر پذیرفته‌است.
از مهم‌ترین سبک‌های نقاشی ژاپنی می‌توان به نقاشی‌های مذهبی بودایی، نقاشی با تغییر غلظت مرکب و خوشنویسی خط ژاپنی و از مهم‌ترین مکتب‌های هنر ژاپنی می‌توان به اوکی‌یوئه، کانو، توسا، کورین و توهاکُو اشاره کرد.
تأثیرگذاری
[ویرایش]برخی از مطرح‌ترین نقاشان غربی و شرقی ازجمله ونسان وَن گوگ،[۳] ادوار مانه،[۴] پل گوگن،[۵] ادگار دگا،[۴] جیمز مک‌نیل ویسلر،[۶] آلفرد استیونس، رابرت هنری، سهراب سپهری[۷] و پری‌یوش گنجی[۸] از مکتب‌های نقاشی ژاپنی ��ر برخی از آثارشان تأثیر پذیرفته‌اند.
پانویس
[ویرایش]- ↑ نقاشی طوماری روایی از جنگ داخلی هیجی: انتقال خانوادهٔ امپراتوری به روکوهارا، جادوی شاهکارهای هنری ژاپن - رادیو ژاپن
- ↑ 2007、山梨県立博物館
- ↑ Inspiration from Japan، موزه ون گوگ
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Hokusai and the wave that swept the world, BBC - Culture
- ↑ تأثیر طبیعت ژاپن بر نقاشان اروپا، دویچه وله فارسی
- ↑ James McNeill Whistler (1834–1903)، موزه متروپولیتن نیویورک
- ↑ رمز تماشا در نقاشی‌های سهراب سپهری، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ اهدای نشان افتخار دولت ژاپن به پری‌یوش گنجی، نقاش معاصر ایرانی، بی‌بی‌سی فارسی
 | این یک مقالهٔ خرد پیرامون هنر است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |