نجارده

نجارده روستایی از توابع شهرستان نوشهر و دهستان خیرودکنار است که زیر نظر اداره کل منابع طبیعی نوشهر و اداره منابع طبیعی رویان است.

گفته می‌شود به علت اینکه اولین ساکنان آن نجار بودند نام نجارده برای این روستا انتخاب شده‌است.

فاصله روستا از مرکز منطقه ۱۰ کیلومتر می‌باشد که به وسیلهٔ راه آسفالته به یکدیگر متصل شده‌اند. روستایی جلگه‌ای است که در دشت واقع شده و ارتفاع آن از سطح دریا ۳۵ متر می‌باشد. از شمال به دریای خزر و از جنوب به جنگل دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران محدود می‌شود و در حاشیة آن رودخانة خیرود قرار دارد. این روستا مجاور طرح است و از نظر آرایش آبادی به صورت مجتمع است. جنگل مجاور روستا طی سالیان دراز دخالت انسان تخریب شده ولی امروزه به دلیل حفاظت و جنگلکاری دانشکده وضعیت بهتری پیدا کرده و از نوع جنگل درجه ۲ محسوب می‌شود.

کل عرصة روستا ۱۴۰ هکتار است که ۵۰ هکتار آن زمین مسکونی است. در مورد عرصة کتول‌چر نیز دو نظر وجود دارد: نظر اول اینکه سامان بنجه‌بن نهر دانشکده به سمت بالاست، در این شرایط روستا کتول‌چر ندارد. نظر دوم این است که بالای قله مرز بنجه‌بن و روستا است، طبق این عقیده یال پائین قله، کتول‌چر روستا است. این روستا ۶۰ هکتار زمین زیر کشت دارد که به صورت آبی است و کشت دیم ندارد. همچنین زمین آیش و زمین رهاشده نیز در این روستا وجود ندارد. ۱۵ هکتار مساحت باغ میوة روستا است در ضمن صنوبرکاری نداریم. سطح جنگل‌های مخروبة روستا کم است و عمدتاً در دامنه‌های رو به شمال و کتول‌چر است.

آب آشامیدنی روستای نجارده از طریق لوله‌کشی و آب کشاورزی آن از طریق کانالی که از رودخانه خیرود کشیده شده تأمین می‌گردد. این روستا چشمه ندارد و تنها منابع طبیعی آن آب رودخانه خیرود است.

در ابتدای تشکیل روستا، تنها ۵ خانوار وجود داشت. امروزه این روستا ۱۸۰ خانوار دارد که ۱۲۰ خانوار به‌طور دائم و ۶۰ خانوار هم موقت زندگی می‌کنند (خانوارهای ویلانشین). جمعیت این روستا حدود ۹۰۰ نفر است که ۹۸٪ افراد باسواد هستند و تنها تعداد کمی از افراد پیر سواد ندارند. طی ۵ سال گذشته ۳–۲ خانوار از روستا خارج شده‌اند که علت آن یافتن شغل در شهرهای دیگر بوده‌است. چند خانوار هم به روستا مهاجرت کرده‌اند که علت آن اشتغال‌زایی دانشکده در این روستا بوده‌است. مردم نجارده از قومیت طبری هستند.^[۲] مردم نجارده به زبان طبری و گویش کجوری سخن می‌گویند.^[۳]

اکثریت مردم روستا کشاورز هستند و تنها ۵ خانوار دارای دام هستند که دامدار متحرکند. حدود ۲۵ تا ۳۰ خانوار هم سایر مشاغل از قبیل معلمی، نانوایی، آهنگری، کار در جنگل دانشکده و … دارند. حدود ۸۰٪ مردم بدون دام هستند و اکثریت مردم زمین دارند، تنها درصد خیلی کمی از مردم بدون زمین هستند. تعداد دامهای نجارده به این صورت است: ۲۰۰ رأس گاو بومی متحرک، ۱۵۰ رأس گاو دورگ متحرک، ۳۵ رأس گاو بومی کتول و ۳۰ رأس گوسفند نیمه متحرک. یکی از نکات جالبی که در این روستا مشاهده می‌شود این است که با وجود اینکه نام این روستا نجارده‌است و شغل ساکنین اولیة آن نجاری بوده‌است امروزه حتی یک نجاری هم در این روستا دیده نمی‌شود و تمامی مردم آن شغل پدران خود را کنار گذاشته و به کشاورزی روی آورده‌اند. نوع سوخت این روستا ۱۰۰٪ گاز است و تنها در برخی اعیاد از چوب برای روشن کردن آتش استفاده می‌کنند. همچنین گاهی برخی از منازل مسکونی از نفت همراه گاز استفاده می‌کنند. یکی از مشکلات عمدهٔ اهالی روستا نداشتن دبیرستان است. همچنین در سطح این روستا واحد صنعتی وجود ندارد و همان‌طور که اشاره شد اقتصاد وابسته به کشاورزی می‌باشد.

• پایان‌نامه کارشناسی دانشجویان رشته جنگلداری دانشگاه تهران با عنوان طرح جنگلداری بخش پاتم دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران