منون شیک
منون شیک | |
|---|---|
| زادهٔ | ۲۵ دسامبر ۱۹۷۴ |
| ملیت | سوئیس |
منون شیک (انگلیسی: Manon Schick؛ زادهٔ ۲۵ دسامبر ۱۹۷۴) مدیر عامل اجرایی اهل سوئیس است. وی روزنامه‌نگار، فعال حقوق بشر و از اول مارس ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰ دبیرکل عفو بین‌الملل بخش سوئیس بوده است.[۱]
زندگی‌نامه
[ویرایش]منون شیک در لوزان سوئیس جوانی خود را گذراند،[۲] او از سنین جوانی به حرفه روزنامه‌نگاری علاقه‌مند بود. هنگامی که ۱۴ سال بیشتر نداشت، ژان مارک ریچارد مجری فرانسوی زیان رادیو راه او را به روزنامه‌نگاری هموار کرد و او به مجری پخش رادیو لوزان تبدیل شد. در ۱۹۹۷ او دوره کارآموزی خود را در مجله لی‌لوستر به پایان رساند. منون بعد از آن تحصیلاتش را در رشته علوم انسانی در دانشگاه لوزان ادامه داد. گزارش‌های خبری مربوط به آپارتاید در آفریقای جنوبی یکی از دلایل اصلی علاقه‌مندی اش به حقوق بشر شد و برای همین به دفاع از آن برخاست.[۳][۴]
فعالیت حرفه‌ای
[ویرایش]شیک از ۲۲سالگی در گیر موضوعات مربوط به حقوق بشر و عفو بین‌الملل شد. در ۱۹۹۵ داوطلبانه به این سازمان پیوست. در سال ۲۰۰۳ همراه با بریگادهای صلح بین‌الملل به کلمبیا سفر کرد و به همکاری با گروه‌های حقوق بشر محلی پرداخت. او در سال ۲۰۰۴ سخنگوی رسانه‌ای بخش سوسیالیست سازمان عفو بین‌الملل شد، و سه سال بعد پس از کاترین مورند سرپرست رسانه و بخش لابی عفو بین‌الملل شد.[۵]
در ۲۰۱۱ منون شیک جایگزین دانیل بلونی شد و مسئولیت عفو بین‌الملل شعبه سوئیس را عهده‌دار شد. وی به کارهای توضیحی‌اش ادامه داد و اولویت‌های جدیدی را در بخش سوئیس ایجاد کرد از جمله پرداختن به مهاجرت انسان‌ها و حق پناهندگی و مسئولیت شرکت‌ها، جایی که او نیز با بحث‌های چالش‌برانگیز سیاسی مواجه بود.[۶]
در مارس ۲۰۱۷ منون کتابی به نام «قهرمانان من زنان متعهد هستند» منتشر کرد که حاوی زندگی و پرتره ۱۱ تن از زنان فعال حقوق بشر است.[۷][۸]
دبیران عفو بین‌الملل
[ویرایش] | این بخش نیازمند به‌روزرسانی است. |
| دبیرکل[۹] | دفتر | مبدأ |
|---|---|---|
 پیتر بنسون
|
۱۹۶۱–۶۶ | بریتانیا |
 مارکوس بیکو
|
۲۰۱۶– | آلمان |
| اریک بکر
|
۱۹۶۶–۶۸ | بریتانیا |
| مارتین انالز
|
۱۹۶۸–۸۰ | بریتانیا |
 توماس هاماربرگ
|
۱۹۸۰–۸۶ | سوئد |
| یان مارتین
|
۱۹۸۶–۹۲ | بریتانیا |
 پیر سین
|
۱۹۹۲–۲۰۰۱ | سنگال |
 ایرنه خان
|
۲۰۰۱–۱۰ | بنگلادش |
 سلیل شتی
|
۲۰۱۰ – ۲۰۱۸ | هند |
 منون شیک
|
۲۰۱۱–۲۰۲۲ | سوئیس |
 کومی نایدو
|
۲۰۱۸–اکنون | آفریقای جنوبی |
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Biografie Manon Schick
- ↑ Saskia Galitch (2015-01-13), [femina.ch "Manon Schick, directrice d'Amnesty Suisse"], Femina (به آلمانی)
{{citation}}: Check|url=value (help) - ↑ Florence Perre (2010-03-10). "Manon Schick: Un engagement sans limite". L’Hebdo – Archives (به فرانسوی). hebdo.ch. Archived from the original on 4 June 2016. Retrieved 2017-03-25.
{{cite web}}: Cite has empty unknown parameters:|day=و|month=(help) - ↑ "Manon Schick sera la nouvelle directrice générale d'Amnesty en Suisse (AI)". Infosud – Tribune des Droits Humains (به فرانسوی). infosud.org. 2010-12-22. Archived from the original on 3 June 2016. Retrieved 2017-03-25.
{{cite web}}: Cite has empty unknown parameters:|day=و|month=(help) - ↑ [amnesty.ch "Nouvelle directrice à la tête de la Section"], Amnesty International Suisse (به آلمانی), no. 64, February 2011
{{citation}}: Check|url=value (help) - ↑ Thomas Stephens (2011-03-02), [swissinfo.ch "Le sort des migrants en Suisse est inadmissible"] (به آلمانی)
{{citation}}: Check|url=value (help) - ↑ "Mes héroïnes, ces femmes qui s'engagent". amnesty.ch. shop.amnesty.ch. Retrieved 2017-03-25.
{{cite web}}: Cite has empty unknown parameters:|day=و|month=(help) - ↑ Mes héroïnes. Des femmes qui s'engagent
- ↑ New Secretary General Kumi Naidoo pledges support for African human rights defenders to hold the powerful to account
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Manon Schick». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ ژوئن ۲۰۱۹.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
