پرش به محتوا

شبه‌مستند

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

شبه‌مستند (به انگلیسی: Pseudo-documentary) یا مستند ساختگی گونه‌ای فیلم یا برنامه تلویزیونی است که در آن، رویدادها به‌صورت ساختگی، اما در قالب مستند و غیرداستانی ارائه می‌شود. این ژانر با به‌کارگیری عناصر و صحنه‌های غیرواقعی، ولی با ظاهر مستند واقعی، به بیان و تحلیل مسائل و رویدادهای مورد نظر کارگردان می‌پردازد؛ به همین دلیل به این گونه، مستند دروغین یا مستند دروغ‌گو نیز گفته می‌شود. اگر شبه‌مستند، حالت طنز و شوخی را نیز در خود داشته باشد به آن مستندنما (Mockumentary) می‌گویند.

نمونه‌هایی از فیلم‌های شبه‌مستند

[ویرایش]
  • نوارهای پوکیپسی (برادران دادِل 2007)
  • جنگ دنیاها (اورسن ولز، ۱۹۳۸)
  • بمب (پتر وتکینز، ۱۹۶۵)
  • پارک مجازات (پتر وتکینز، ۱۹۷۱)
  • آدم‌خوار هولوکوست (روجرو دئوداتو، ۱۹۸۰)
  • زلیگ (وودی آلن، ۱۹۸۳)
  • اسناد ممنوع (ژان تدی فیلیپ، ۱۹۸۹)
  • به نزدیک شما رسیده‌است (رمی بل وو، آندره بونزل، و بنوآ پوئل وورد، ۱۹۹۲)
  • پرونده ب (بنوآ پیترز، ۱۹۹۵)
  • نقره فراموش‌شده (پیتر جکسون، کوستا بوتزد، ۱۹۹۶)
  • لوگوی هاردکور (نوئل بیکر، ۱۹۹۶)
  • طرح بلرِ جادوگر (دانیل میریک، ادواردو سانچز، ۱۹۹۹)
  • چهارفصل اسپیگول (کریستین فیلیبر، ۱۹۹۹)
  • هماهنگ‌ها و ناهماهنگ‌ها (وودی آلن، ۱۹۹۹)
  • عملیات ماه (ویلیام کارل، ۲۰۰۲)
  • آخرین جنگیر (۲۰۱۰)
  • شب‌های عیاشی (پل توماس اندرسون، ۱۹۹۷)

منابع

[ویرایش]

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Faux documentaire». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای فرانسوی، بازبینی‌شده در ۱۶ اکتبر ۲۰۰۹.