پرش به محتوا

سوسوریم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پادشاه سوسوریم (به کره‌ای: 소수림태왕)، (سطنت: ۳۷۱~۳۸۴میلادی)؛[۱] هفدهمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه پادشاهی کره، بود. ا�� پسر پادشاه گگوگوون و برادر پادشاه گگوگ‌یانگ و عموی گوانگ‌گه‌تو بزرگ بود.[۲]

سوسوریم
소수림
ته‌وانگ
پادشاه گوگوریو
سلطنت۱۶ نوامبر ۳۷۱ - نوامبر ۳۸۴ میلادی
تاج‌گذاری۱۶ نوامبر ۳۷۱ میلادی
پیشینگگوگوون
جانشینگگوگ‌یانگ
ولیعهد گوگوریو
ولیعهدیژانویه ۳۵۵ - ۲۳ اکتبر ۳۷۱ میلادی
تاج‌گذاریژانویه ۳۵۵ میلادی
پیشینسایو
جانشیندامدوک
زادهگو گوبو
نامشخص
گونگنه‌سونگ
درگذشتهنوامبر ۳۸۴ میلادی
گونگنه‌سونگ
آرامگاه
سوسوریم وون
نام سلطنت
سوهه‌جوریو ته‌وانگ
هه‌میریو ته‌وانگ
نام پسامرگ
سوسوریم ته‌وانگ
خاندانگو
دودمانگوگوریو
پدرگگوگوون
پیشهپادشاه
سوسوریم
هانگول
소수림왕,소해주류왕 해미류왕
هانجا
小獸林王, 小解朱留王, 解味留王
لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهSosurim-wang, Sohaejuryu-wang, Haemiryu-wang
مک‌کیون–ریشاورSosurim-wang, Sohaejuryu-wang, Haemiryu-wang
نام تولد
هانگول
고구부
هانجا
高丘夫
لاتین‌نویسی اصلاح‌شدهGo Gubu
مک‌کیون–ریشاورKo Kubu
سه پادشاهی

۱- پادشاهی شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م.
۲- امپراتوری گوگوریو ۳۷ پ.م. — ۶۶۸ م.
۳- پادشاهی بکجه ۱۸ پ.م. — ۶۶۰ م.

سوسوریم در سال ۳۵۵ میلادی ولیعهد شد و پس از مرگ پدرش، پادشاه گگوگوون که در حمله پادشاه بکجه پادشاه گون‌چوگو به دژ پیونگ‌یانگ کشته شد، به سلطنت رسید. پادشاه سوسوریم را پادشاه بودایی هم می‌خوانند چون در زمان این پادشاه دین بودیسم وارد گوگوریو شد و گوگوریو این دین را به عنوان دین ملی و دولتی خود اعلام کرد.

پیش زمینه

[ویرایش]

پادشاه سوسوریم که با نام گو گوبو متولد شد، نخستین پسر و جانشین پادشاه گوگوگوون بود. او به پدرش در رهبری کشور و تقویت اقتدار سلطنتی کمک کرد که به دلیل تحقیر هویان که آرامگاه پادشاه میچون را حفر کرد، به شدت تضعیف شده بود. شاهزاده گوبو در سال ۳۵۵ میلادی به عنوان ولیعهد منصوب شد.

حکومت

[ویرایش]

او درسال ۳۷۱ میلادی هنگامی که پدرش، پادشاه گگوگوون در حمله بکجه به گوگوریو به پیونگ‌یانگ، توسط پادشاه گون‌چوگو کشته شد، به پادشاهی رسید.[۳]

به نظر می‌رسد سوسوریم با ایجاد نهادهای مذهبی–دولتی برای فراتر رفتن از جناح بندی قبیله‌ای، تمرکز قدرت را در گوگوریو تقویت کرده است. توسعه سیستم دولتی متمرکز عمدتاً به سیاست آشتی سوسوریم با حریف جنوبی آن، بکجه نسبت داده شد.[۴] درسال ۳۷۲ میلادی، او آیین بودا را از طریق راهبان سیار چین سابق دریافت کرد و معابدی برای اسکان آنها ساخت.[۵] گفته می‌شود که پادشاه چین سابق در دوره شانزده پادشاهی، راهب سوندو را با تصاویر و نوشته های بودا فرستاد و راهب آدو بومی گوگوریو، دو سال بعد بازگشت.[۶] گفته می‌شود که تحت حمایت کامل خانواده سلطنتی، اولین معبد هونگگوک پادشاهی کره در اطراف پایتخت ساخته شده است.[۷] اگرچه شواهد متعددی وجود دارد که نشان می‌دهد بودیسم قبل از سال ۳۷۲ میلادی تأسیس شد، مانند سبک‌های آرامگاه‌های میانه سده چهارم میلادی تحت تأثیر بودایی، به خوبی پذیرفته شده است که سوسوریم ردپای بودایی را نه تنها در دنیای معنوی مردم کره، بلکه از نظر شرایط تثبیت کرد.[۸]

سال ۳۷۲ میلادی نه تنها برای بودیسم بلکه برای آیین کنفوسیوس و تائوئیسم نیز در تاریخ کره اهمیت حیاتی داشت. سوسوریم همچنین مؤسسات کنفوسیوس ته‌هاک (태학؛ 太學) را برای آموزش فرزندان اشراف تأسیس کرد. درسال ۳۷۳ میلادی، او قوانینی به نام یولیونگ(율령؛ 律令) را منتشر کرد که سیستم های حقوقی نهادینه شده را تحریک کرد از جمله قوانین جزایی و آداب و رسوم منطقه‌ای مدون.

درسال‌های ۳۷۴، ۳۷۵ و ۳۷۶ میلادی، او به پادشاهی بکجه به سمت جنوب حمله کرد و درسال ۳۷۸ توسط خیتان از شمال مورد حمله قرار گرفت.[۹]

میراث

[ویرایش]

بیشتر دوران سلطنت و زندگی پادشاه سوسوریم صرف تلاش برای تحت کنترل نگه داشتن گوگوریو و همچنین تقویت اقتدار سلطنتی شد. اگرچه او نتوانست انتقام مرگ پدرش و فرمانروای قبلی گوگوریو، پادشاه گوگوگوون را بگیرد، اما نقش مهمی در ایجاد پایه‌هایی ایفا کرد که فتوحات بزرگ برادرزاده‌اش و فرمانروای بعدی گوگوریو، پادشاه گوانگ‌گه‌تو بزرگ را به دست آورد شد.

مرگ و جانشین

[ویرایش]

پادشاه سوسوریم در سال ۳۸۴ درگذشت و در آرامگاه سوسوریم به خاک سپرده شد، که احتمالاً جنگلی در اطراف پایتخت، گونگنه بود.[۱۰] بعد از او چون فرزندی نداشت برادرش گگوگ‌یانگ به پادشاهی رسید.

خانواده

[ویرایش]

تصویرسازی مدرن

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Hall, John Whitney (1993). The Cambridge history of Japan (1. publ. ed.). Cambridge u.a.: Cambridge Univ. Press. p. 361. ISBN 9780521223522. Retrieved 1 February 2016.
  2. "King Gogukwon". KBS Radio. Korean Broadcasting System. Archived from the original on 16 August 2017. Retrieved 1 February 2016.
  3. Yoon, Nae-hyun; Lee, Hyun-hee; Park, Sung-soo (2005). New history of Korea. Paju: Jimoondang. p. 150. ISBN 9788988095850.
  4. Middleton, John (2015). World Monarchies and Dynasties. Routledge. p. 505. ISBN 9781317451587.
  5. Grayson, James H. (2013). Korea - A Religious History. Hoboken: Taylor and Francis. p. 25. ISBN 9781136869259. Retrieved 1 February 2016.
  6. Kang, Jae-eun (2006). The land of scholars : two thousand years of Korean Confucianism (1st American ed.). Paramus (N.J.): Homa & Sekey books. pp. 37–38. ISBN 9781931907309. Retrieved 1 February 2016.
  7. Reat, Noble Ross (1994). Buddhism : a history. Fremont, Calif.: Jain Pub. pp. 167–169. ISBN 9780875730028. Retrieved 1 February 2016.
  8. Britannica Editors. "Koguryeo". Britannica Online. Retrieved 1 February 2016. {{cite web}}: |last1= has generic name (help)
  9. Palais, James B.; Ebrey, Patricia Buckley; Walthall, Anne (2006). Pre-modern East Asia: to 1800 : a cultural, social, and political history. Boston: Houghton Mifflin. p. 123. ISBN 9780618133864.
  10. Kim, Hoon (2015-07-09). "Of tombs and posthumous names". Korea Joongang Daily. Retrieved 1 February 2016.