دنباله‌دار بزرگ ۱۶۸۰

دنباله‌دار بزرگ ۱۶۸۰
	دنباله‌دار ۱۶۸۰ بر فراز شهر روتردام as painted by Lieve Verschuier
کشف
کاشف	گوتفرید کرچ
تاریخ کشف	۱۴ نوامبر ۱۶۸۰
نام‌گذاری اجرام آسمانی	Great Comet of 1680, 1680 V1
مشخصات مداری A
مبدأ	1680-Nov-۲۹٫۰; ۲۳۳۵۰۰۰٫۵(?)
Observation arc	125 days
اوج و حضیض	889 au
اوج و حضیض	0.00622 au
Semi-major axis	۴۴۴ واحد نجومی
خروج از مرکز مداری	0.999986
تناوب مداری	~۱۰٬۴۰۰ سال ژولینی
انحراف مداری	۶۰٫۷°
Last perihelion	1680-12-18
Next perihelion	unknown

دنباله‌دار بزرگ ۱۶۸۰ یا سی/ ۱۶۸۰ وی۱ (انگلیسی: Great Comet of 1680)، که به‌عنوان دنباله‌دار کرچ و همچنین دنباله‌دار نیوتن نامگذاری شده، نخستین دنباله‌داری است که با استفاده از تلسکوپ کشف شده‌است. این دنباله‌دار را که گوتفرید کرچ اخترشناس اهل آلمان با تلسکوپ رصد و شناسایی کرد یکی از درخشان‌ترین دنباله‌دارها در قرن هفدهم بوده‌است.

نگاه کلی

این دنباله‌دار در ۱۴ نوامبر ۱۶۸۰ (سبک نو)، در کوبورگ کشف شد و به یکی از درخشان‌ترین دنباله‌دارهای قرن هفدهم تبدیل شد؛ تا آنجا که حت�� در روز نیز دیده می‌شد، و این به خاطر زیبایی بسیار چشمگیر دم طولانی آن بود.^[۴] با عبور از فاصلهٔ ۰٫۴۲ au از زمین در ۳۰ نوامبر ۱۶۸۰،^[۵] در ۱۸ دسامبر ۱۶۸۰ در یک اوج بسیار نزدیک ۰٫۰۰۶۲ au (۹۳۰٫۰۰۰ کیلومتری؛ ۵۸۰٫۰۰۰ مایل) سرعت گرفت و در ۲۹ دسامبر با چرخش آن به سوی بیرون به اوج روشنایی خود رسید.^[۲]^[۵]آخرین باری که دیده شد در ۱۹ مارس ۱۶۸۱ بود.^[۱] تا فوریهٔ ۲۰۱۹، این دنباله‌دار حدود ۲۵۷ یکای نجومی (۳۸ میلیارد کیلومتر) از خورشید فاصله داشته‌است.^[۶]

جستارهای وابسته

منابع

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ ^۱٫۲ ^۱٫۳ "JPL Small-Body Database Browser: C/1680 V1" (1681-03-19 last obs (Encke: 125-day data arc)). آزمایشگاه پیش‌رانش جت. Retrieved 26 July 2011.
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ ^۲٫۲ ^۲٫۳ "JPL DASTCOM Comet Orbital Elements". Archived from the original on 6 September 2008. Retrieved 10 February 2010. Num Name … q … Tp … C/1680 V1 (1680 V1) … 0.00622200 … 16801218.48760
↑ Horizons output. "Barycentric Osculating Orbital Elements for Comet C/1680 V1". Retrieved 26 July 2011. (Solution using the Solar System مرکز جرم و مرکز سنگینی سراسری. Select Ephemeris Type:Elements and Center:@0)
↑ Seargent, David A. J. (16 December 2008). The Greatest Comets in History: Broom Stars and Celestial Scimitars (به انگلیسی). Springer Science & Business Media. pp. 112–113. ISBN 978-0-387-09513-4.
↑ ^۵٫۰ ^۵٫۱ Donald Yeomans. "Great Comets in History". Jet Propulsion Laboratory/California Institute of Technology (Solar System Dynamics). Retrieved 1 August 2007.
↑ NASA JPL HORIZONS ephemeris more accurate position, no plot. Observer Location: @sun