آشپزی چینی

آشپزی چینی به آشپزی ای گفته می‌شود که در کشور چین مرسوم بوده‌است. از ویژگی‌های خاص این آشپزی می‌توان به خرد کردن اجزاء غذا به‌طوری‌که هنگام صرف غذا به بریدن آن‌ها نیاز نباشد، کم پختن اجزاء غذا و طبخ جداگانه اجزای غذا خصوصاً سبزیجات اشاره کرد. آشپزی در مناطق مختلف چین به شیوه‌های متفاوت انجام می‌شود.

تفت دادن آشناترین روش پخت و پز چینی است. در این روش محتوایات غذا را به برای مدت کوتاه در ماهیتابه وُک حرارت می دهند. هنگام تفت دادن معمولاً سبزیجات آبدار و گوشت را جدا از سایر مواد تفت می‌دهند. گوشت، مرغ، ماهی، و انواع سبزیجات مانند سیر، پیاز، کرفس، فلفل سبز، جوانهٔ ماش، کدو از جمله موادی است که با این روش پخته می‌شود.

بخار پز کردن یکی دیگر از روش‌های متداول در آشپزخانه‌های چینی است. برای بخارپز کردن معمولاً از ظرف‌های چوبی استفاده می‌شود. غذاهای بخارپز شده با انواع و اقسام سس صرف می‌شود.

مرغ، گوشت یا ماهی بلوری با روش خاص دیگری در آشپزی چینی پخته می‌شود. در این روش مادهٔ مورد طبخ در دیگ آب جوشی می‌اندازند. پس از یک یا دو دقیقه جوش زدن زیر دیگ را خاموش می‌کنند و مادهٔ مورد طبخ را پس از سرد شدن تکه تکه کرده، در ظرف می‌کشند.

کاری چینی یا خورش چینی به غذایی گفته می‌شود که در سس پخته می‌شود. ادویهٔ آن معمولاً زنجبیل تازه و دارچین است و سس سویا دارد. خورش چینی شباهت‌هایی به خورش ایرانی دارد و با نان یا برنج خورده می‌شود.

زنجبیل و دارچین از ادویه‌های متداول در آشپزی چینی هستند. سس سویا و کنجد نیز در انواع سس‌های و غذاهای چینی کاربرد دارند.

• تختهٔ آشپزی
• ساطور سبک و تیز
• بخارپز چوبی
• ماهیتاب وُک

• مرغ کنگ پائو
• مرغ ترش و شیرین
• کباب پرندگان
• سوپ تخم‌مرغ
• گردوی روغن جوش
• میگو روغن جوش
• پلو تفته
• تخم مرغ صدساله

• آشپزی آمریکایی چینی

• کتاب مستطاب آشپزی، نجف دریابندری صفحه‌های ۱۲۰ تا ۱۲۷

این یک مقالهٔ خرد پیرامون کشور چین است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.