dendari

Euskara

"dendari"

IZEN BIZIDUNAREN DEKLINABIDEA
	MUGAGABEA	SINGULARRA	PLURALA
ABSOLUTIBOA	dendari	dendaria	dendariak
ERGATIBOA	dendarik	dendariak	dendariek
DATIBOA	dendariri	dendariari	dendariei
GENITIBOA	dendariren	dendariaren	dendarien
SOZIATIBOA	dendarirekin	dendariarekin	dendariekin
MOTIBATIBOA	dendarirengatik	dendariarengatik	dendariengatik
DESTINATIBOA	dendarirentzat	dendariarentzat	dendarientzat
INSTRUMENTALA	dendariz	dendariaz	dendariez
INESIBOA	dendarirengan	dendariarengan	dendariengan
ADLATIBOA	dendarirengana	dendariarengana	dendariengana
MUGA-ADLATIBOA	dendarirenganaino	dendariarenganaino	dendarienganaino
HURBILTZE-ADLATIBOA	dendarirenganantz	dendariarenganantz	dendarienganantz
ADLATIBO DESTINATIBOA	dendarirenganako	dendariarenganako	dendarienganako
ABLATIBOA	dendarirengandik	dendariarengandik	dendariengandik
PARTITIBOA	dendaririk	-	-
PROLATIBOA	dendaritzat	-	-

Denda baten jabea, bertan lan egiten duena.
- Adibidea: Dendari hori oso atsegina da.

Lanbide bezala jostea duena, arropa konponduz edo neurrira eginez. Iparraldean erabilitako adiera.
- Adibidea: Leireren ama herriko dendaririk onena da.