Valeri Legasov

Valeri Legasov
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Tula, 1936ko irailaren 1a
Herrialdea	Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna
Heriotza	Mosku, 1988ko apirilaren 26a (51 urte)
Hobiratze lekua	Novodevitxi hilerria
Heriotza modua	suizidioa: urkatzea
Hezkuntza
Heziketa	Errusiako Teknologia Kimikoko Dmitri Mendeleiev Unibertsitatea 1961)
Hezkuntza-maila	kimikan doktorea Doctor of Sciences in Chemistry (en)
Tesi zuzendaria	Isaak Kikoin (en)
Hizkuntzak	errusiera
Jarduerak
Jarduerak	kimikaria, unibertsitateko irakaslea, fisikaria eta Likidatzailea
Lantokia(k)	Sobietar Errepublika Sozialisten Batasuna
Enplegatzailea(k)	Moskuko Estatu Unibertsitatea MSU Faculty of Chemistry (en) Moscow Institute of Physics and Technology (en) National Research Centre Kurchatov Institute (en)  (1962 -  1988)
Jasotako sariak	ikusi Sobietar Batasuneko Estatuko Saria Leninen Ordena Urriko Iraultzaren Ordena Errusiar Federazioko Heroia Lanaren Bandera Gorriaren Ordena Lenin Prize Medal "For Labour Valour"
Kidetza	Sobietar Batasuneko Zientzien Akademia
Sinesmenak eta ideologia
Alderdi politikoa	Sobietar Batasuneko Alderdi Komunista

Valeri Alekseievitx Legasov (errusieraz : Валерий Алексеевич Легасов) (Tula, 1936ko irailaren 1a - Mosku, 1988ko apirilaren 27a ) kimika inorganikoan espezializatutako sobietar zientzialaria izan zen, SESBeko Zientzia Akademiako kidea. Kurchatov Energia Atomikoko Institutuko zuzendariorde gisa Txernobylgo istripuaren zergatiak ikertu zituen batzorde zientifikoko kidea izan zen.^{[1] [2]} Istripua gertatu eta handik bi urtera Legasovek bere buruaz beste egin zuen.^[3]

Valeri Legasov 1936ean jaio zen Tula-n, Moskutik 165 kilometrora, langile klaseko familia batean. Kursken batxilergoa egin ondoren 1949 eta 1954 artean Moskuko 56. eskolan parte hartu zuen, urrezko domina lortuz.^[4] Gaur egun eskola honek bere izena darama, eta sarreran haren brontzezko estatua bat dago. Margarita Mihalovnarekin ezkondu eta Inga Legásova alaba bat izan zuten. 1961ean Errusiako Dmitri Mendeleiev Teknologia Kimikoko Unibertsitateko Ingeniaritza Fisiko eta Kimikoko Fakultatean lizentziatu zen, eta urte eta erdiz lan egin zuen ingeniari kimiko gisa Siberian, Tomsk hirian, lantegi batean.^[4] Itzuli zenean Kurchatov Energia Atomikoko Institutuko Fisika Molekularreko Sailean sartu zen. 1967an, Issaak Kikoinen zuzendaritzapean, gas noble konposatuen sintesiari eta horien propietateei buruzko tesia idatzi zuen. 1972an Kimikan doktoretza lortu zuen, eta 1976an SESBeko Zientzien Akademiako kide gisa hautatu zuten. Moskuko Fisika eta Teknologia Institutuan (1978-1983) irakasten ari zenean Zientzia Akademiako kide titular bihurtu zen, Kimika Fisikoa eta Material Inorganikoen Teknologia Sailean. 1983tik hil zen arte Moskuko Unibertsitateko Kimika Fakultateko Radiokimika eta Teknologia Kimikoen Sailean lan egin zuen, urte berean Kurchatov Institutuko Lan Zientifikoko lehen zuzendariorde izatera ailegatu zen. Txernobylgo hondamendiaren ondoren, Legasov ezaguna izan zen hondamendi handiak ekiditeko babes- eta segurtasun-metodoak areagotzeko beharra azpimarratzeagatik.^[5]

Txernobylgo Zentral Nuklearreko istripua gertatu eta berehala, gobernuak antolatu zuen batzordeko kide izendatu zuten Legassov istripuaren zergatiak eta ondorioak ikertzeko. Istripua gertatu zen tokian agertu zen lehenetarikoa izan zen eta bertan 60 egun eman zituen guztira. Batzordeko beste kide batzuk Moskura erradiazioen esposizioa gutxitzeko itzuli ondoren, Legasov Txernobylgo zentral nuklearrera itzuli zen bere lanean jarraitzeko. Jasotako erradiazio-dosi handiak osasunean larriki eragingo zion gero.^[6]

Kremlineko informatzailea izan zen istripuaren inguruko egoerari buruz. Bera izan zen erreaktore gainean isuritako harea, buztina, beruna, dolomita eta neutroiak xurgatzeko boroaren konposizioa proposatu zuena, eta horri esker ondorio okerragoak saihestu ziren. Suntsitutako zentralaren arriskuen eta egoeraren berri eman zien komunitate zientifikoari eta prentsari, eta Pripyat hiria berehala erabat ebakuatzen tematu zen. Antzeko zentraletan leherketa gehiago saihestearren geroago erabaki garrantzitsuak hartu behar baziren, Legassoven lanari esker gertatu zen hori.

1986ko abuztuan, bost orduko ahozko txostena aurkeztu zuen Energia Atomikoaren Nazioarteko Agentziaren Vienako egoitzan, Sobietar ordezkaritzako buru gisa, istripuaren inguruabarrez.^[5] Txostenak nazioarteko komunitatea lasaitzen lagundu zuen. Legasovek komunitate zientifikoari eskainitako informazio aberatsa goraipatu zen, baina Sobietar Batasunean susmoa piztu zuela uste izan da, informazio sekretuaren ustezko dibulgazioagatik.^[5]

Ondoren, agintari sobietarren ostrazismoa gaitzetsi omen zuen,^[7] eta horrek eragotzi egingo zuen Legassov Kontseilu Zientifiko eta Teknikoko kide hautatua izatea, betoa jarri omen baitzioten Lan Sozialistaren Heroi saria ez jasotzeko, sari horretarako bi aldiz izendatua izan zen arren. Gertakari horiek zientzialariaren ustezko depresio-aldi batekin erlazionatu dira, 1987ko ekainean jada lehen suizidio saiakera egin baitzuen.^[8]

1988ko apirilaren 27an, Txernobylgo istripuaren bigarren urteurrenaren biharamunean, Legassovek bere buruaz beste egin zuen, urkatuta. Moskuko Novodevichy hilerrian lurperatu zuten. Bere buruaz beste egin aurretik, hainbat zinta grabatu zituen informazio berriarekin eta horietan Txernobylgo lantegiko diseinu akatsak eta ingeniarien ekintzak salatu zituen.^{[9] [10]}

Legasoven suizidioak sobietar industria nuklearra astindu zuen. Horren ondorioz, onartu eta zuzendu egin zen beste hainbat zentraletan Txernobylkoan zegoen arazo bat, RBMK erreaktorean kontrol-barren diseinuan zegoen arazoa.^[8] 1996ko irailaren 20an, orduan Errusiako presidente berria zen Boris Yeltsin-ek saritu zuen Legasov Errusiako Federazioko Heroia tituluarekin herrialdeko ohorezko gorengo titulua, hondamendia aztertzeko erakutsi zuen "ausardia eta heroitasunagatik".

Legasoven figura Adrian Edmondsonek interpretatzen du Surviving Disaster (2006) BBC dokudraman, Adam Curtisek Pandora's Box dokumentalean (1992), eta Jared Harrisek Sky/HBO Chernobyl (2019) miniseriean.^{[11][12][9] [13]}

• Higginbotham, Adam. Midnight in Chernobyl: The Untold Story of the World's Greatest Nuclear Disaster. Simon and Schuster, 2020. ISBN 9781501134630 .