Leïla Slimani

Leïla Slimani
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Rabat, 1981eko urriaren 3a (42 urte)
Herrialdea	Maroko  Frantzia
Familia
Aita	Othman Slimani
Hezkuntza
Heziketa	Parisko Ikasketa Politikoetako Institutua Lycée Descartes (en) 1999) Baccalauréat littéraire (en) Cours Florent ESCP Europe Lycée Fénelon, Paris (en)
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	eleberrigilea eta kazetaria
Enplegatzailea(k)	Jeune Afrique (en)  (2008ko urria -  2013)
Lan nabarmenak	ikusi The Country of Others (en) Chanson douce
Jasotako sariak	ikusi Goncourt Saria  (2016) : Chanson douce Officer of Arts and Letters  (2017ko martxoaren 23a) Out d'or  (2017ko ekaina) [[]]  (2020) : The Country of Others (en) Grand prix des lectrices de Elle  (2017) : Chanson douce Premi Llibreter de narrativa  (2021) Merezimenduaren Ordena Nazionaleko Zalduna  (2022ko azaroaren 23a)
Genero artistikoa	eleberria

Leïla Slimani (Rabat, 1981eko abenduaren 3a) frantsesez idazten duen franko-marokoar idazle eta kazetaria da. Chanson douce bere bigarren eleberriak Goncourt saria jaso zuen 2016an.^[1][2]

Leila Slimani, Rabateko Lizeo frantseseko ikaslea, frantses hizkuntzako familia batean hazi zen. Bere aita, Othman Slimani, bankaria da, ama otorrinolaringologoa, erdi alsaziarra, erdi marokoarra. 1999an, Parisen kokatu zen eta Parisko Ikasketa Politikoetako Institutuan diplomatu zen. Antzerki-aktore bihurtzen saiatu zen, Cours Florenten ikasi zuen eta ESCP Business Schoolen ikasketak osatzea erabaki zuen, hedabideentzako prestakuntza batekin. Christophe Barbierrek, bere promozioaren aitabitxiak, egonaldi bat eskaini zion L'Express astekarian.^[3]

Éditions Gallimard argitaletxean literatur sorkuntzako ikastaro bat egin zuen Jean-Martin Laclavetine tutore zuela.

Azkenik, Jeune Afrique aldizkarian sartu zen 2008an, eta bertan iparraldeko Afrikarekin lotutako gaiak jorratu zituen. 2012an, Jeune Afriqueren idazketa utzi eta idazteari ekin zion, nahiz eta aldizkarirako bere kabuz lanean jarraitu.

2014an, bere lehen eleberria argitaratu zuen Galimarden, Dans le jardin de l’ogre, ekoizpen etxe batek (Huffpost) zinemarako egokitzapen baterako erosia. Kritikak gaia, emakumeen sexu-adikzioa, eta literatura nabarmendu zituen, eta lana Parisko Flore sariko bost finalistetako bat da. Eleberriak 15.000 ale saldu zituen Marokon.^[4] 2015ean, eleberri honek Mamouniako 6. literatur saria jaso zuen, frantsesezko marokoar egile bati emana, eta jaso zuen lehen emakumea izan zen. Chanson douce bere bigarren eleberriak Goncourt saria lortu zuen 2016an.

2017ko Frantziako presidentetzarako hauteskundeen bigarren itzulian, gizarte zibileko pertsona ezagun batzuekin batera, Emmanuel Macron babestu zuen Marine Le Pen blokeatzeko.^[5] Urte berean urrezko "Out" saria jaso zuen, Marokon homosexualitatea zigortzera eta emakumeen gorputza kontrolatzera kondenatzeagatik.^[6]

• La Baie de Dakhla : itinérance enchantée entre mer et désert, 2013
• Dans le jardin de l’ogre, 2014
• Chanson douce, 2016
• Le diable est dans les détails, 2016
• Sexe et mensonges: La Vie sexuelle au Maroc 2017
• Le Pays des autres, 2020
• À mains nues
• Le Parfum des fleurs la nuit