Agustina Ortiz de Rozas

Agustina Ortiz de Rozas
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Buenos Aires, 1816ko urtarrilaren 30a
Herrialdea	Argentina
Heriotza	Buenos Aires, 1898ko abuztuaren 29a (82 urte)
Familia
Ezkontidea(k)	Lucio Norberto Mansilla (en)
Seme-alabak	ikusi Lucio V. Mansilla (en) ; Eduarda Mansilla;
Haurrideak	ikusi Juan Manuel de Rosas;
Hezkuntza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	politikaria

Martina Agustina Dominga del Corazón de Jesús Ortiz de Rozas López de Osornio de Mansilla (Buenos Aires, Argentina, 1816ko urtarrilaren 20a - ib. 1898ko abuztuaren 29a) Argentinako politikaria eta filantropoa izan zen. Eduarda Mansilla kazetari, idazle aitzindaria eta musikagilearen ama zen, eta Juan Manuel de Rosasen arreba gazteena.^[1]^[2]^[3]

Biografia

Familia

Buenos Aires hirian jaio zen, 1816ko urtarrilaren 20an. Montserrateko Ama Birjinaren elizan bataiatu zuten, 1816ko urtarrilaren 20an bertan, Martina Agustina Dominga del Corazón de Jesús Ortiz de Rozas eta López de Osornio izenarekin, Catalina Gíl de Lamadrid amabitxi eta Felipe de Ezcurra aitabitxi zituela.

Eduarda Mansilla idazle aitzindariaren ama zen, Juan Manuel de Rosasen, arreba eta Lucio Norberto Mansilla jeneralaren emaztea .

Buenos Airesen ezkondu zen 1831ko apirilaren 2an, Lucio Norberto Mansilla Bravo de Oliva jeneralarekin, senarrak berrogeita bat urte beteak eta Agustinak hamabost urte zituela.

1831ko abenduaren 23an jaio zen lehen semea. Lucio Viktorio deitu zuten, aita omentzeko lehen izena eta Santa Victoriari eskerrak emateko bigarrena. Lucio Viktorioren ondoren, Eduarda Damasia iritsi zen 1834ko abenduaren 11n, Agustina Martina 1836ko abuztuaren 3an eta haurtzaroan hil zen, Lucio Norberto 1838ko apirilaren 11n, Agustina 1840ko maiatzaren 15ean eta Carlos Alberto 1841eko abenduaren 15ean.

Ongintza

Bere bizitzan karitate-lanengatik nabarmendu zen, eta pobreen artean oroitzapen bat utzi zuen bere filantropiagatik; izan ere, haiek egunero egiaztatzen zuten bere etxeko atean beti aurkitzen zituztela elikagaiak beren beharrak asetzeko.

Ongintza Elkarteko lehendakaria izan zen 1815ean. Erakunde publiko horretan, Manuela Aguirre eta Alonso de Lajarrotarekin batera, haren lehengusina - eta, gero, amaginarreba zena, seme-alabak ezkontzean - nabarmendu egin zen.

Heriotza

1871n senarra hil zen, baina ez garai hartan Buenos Airesek zuen sukar horiaren izurritearen biktima.

1898ko abuztuaren 29ko gaueko lehen orduetan hil zen, Alsina kaleko etxean, gaixotasun luze baten ondorioz eta seme gehienak ez zeudelako penaz; Lucio Victorio Europan zegoen; Eduarda 1892ko abenduaren 20an hil zen; Lucio Norberto tragikoki hil zen Cadizen, Espainian eta Agustina umetan. Carlos bakarrik egon ahal izan zen amarekin azken egunetan.

Exekiak eta memoriak

Rubén Daríok hauxe idatzi zuen Buenos Aireseko El Tiempo egunkarian:

Emakume ospetsua zahartzaroan baino ez dut ikusi, eta inoiz ez nuen izan bere tratuaren ohorea. Gau batean esan zidaten, pabiloiko antzoki urdinean. Laurogei urte inguru zituen. Emakume dotorevasko zeuden aretoan. Berak, denboraren elurra, bere presentzia baino ez zuen behar aristokraziaren inperioa behatzeko.

Exekiak Buenos Aireseko Pilar elizan egin ziren, eta bertan jende ugari eta nabarmenak egon ziren. Ordezkaritza sozial edo politikoren bat zuten guztiak hantxe zeuden, eta afektu zintzoaren testigantza eman zuten.

Hiletan parte hartu zuten askoren artean, hauexek daude: Laura López Osornio, Jovita Cortina de García, Clementina Laspiur, Miguel Juárez Celman, Manuel Quintana, Martiniano Leguizamón, Luisa Uriburu de García, Agustín Silveyra, Adolfo P. Carranza, Mauricio Mayer, Daniel G. Ocampo, Francisco Uriburu, Santiago Lloveras, Norberto Quirno Costa, José María Bustillo, Eduardo Lanús, Felipe Llavallol, Ambrosio Olmos, Ramón Cárcano, Benjamin Victorica, Julio Argentino Roca, Ernesto Tornquist.