Saltu al enhavo

Tony Williams

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Tony Williams
Persona informo
Naskonomo Anthony Tillmon Williams
Naskiĝo 12-an de decembro 1945 (1945-12-12)
en Ĉikago
Morto 23-an de februaro 1997 (1997-02-23) (51-jaraĝa)
en Dalyurbo
Mortokialo Korinfarkto Redakti la valoron en Wikidata
Lingvoj angla
Ŝtataneco Usono Redakti la valoron en Wikidata
Okupo
Okupo drumisto
ĵazmuzikisto
reĝisoro Redakti la valoron en Wikidata
vdr
Tony Williams en Half Moon Bay, Kalifornio, 1986.

Tony Williams (la 12- an de decembro 1945 - la 23-an de februaro 1997) estis grava kaj influa usona ĵaza drumisto. Li estas konsiderita unu el la plej gravaj tamburistoj kiuj ludis en la 1960-aj jaroj kaj elstara figuro en la mondo de fuzio. Williams trarompis en la grupo de trumpetisto Miles Davis kiam li estis nur 17-jaraĝa.

Williams estis naskita en Ĉikago kaj kreskis en Bostono. Li komencis ludi en juna aĝo, kiam lia instruisto estis tamburisto Alan Dawson. Li komencis ludi profesie en la aĝo de 13 kun saksofonisto Sam Rivers. Jackie McClain aŭdis Williams kiam li estis 16-jaraĝa kaj estis imponita de lia ludado.

Kun Miles Davis

[redakti | redakti fonton]

17-jaraĝa Williams atingis eminentecon kiam li komencis ludi kiel la regula tamburisto por Miles Davis. La kunmetaĵo de la grupo de Davis en kiu Williams ludis kutime estas nomita la "Dua Granda Kvin de Miles Davis", kaj Ron Carter ludis kun li sur kontrabaso, Herbie Hancock sur piano kaj Wayne Shorter sur tenorsaksofono.

Davis atestis en sia aŭtobiografio ke Williams estis "la centro ĉirkaŭ kiu la sono rondiris." La ludado de Williams estis noviga kaj kreiva, ĝi povas esti alkroĉita al la fluo de tamburistoj kiel ekzemple Max Roach kaj Art Blakey, kiuj transformis la rolon de la ritmosekcio en la uzo de plurritmaroj kaj tempoŝanĝoj. Klara karakterizaĵo de la ludado de Williams de tiu periodo estas lia ampleksa improvizo, kaj lia stilo kiu ne aliĝas al la normaj ritmopadronoj sed ankaŭ improvizas dum la akompano.

En la sama tempo kiel laborado kun Davis, li surbendigis sian unuan albumon kiel la gvidanto, la albumo estis nomita "Life Time". Tiu ĉi albumo ne devus esti konfuzita kun la grupo de la tamburisto kiu estis kreita nur kelkajn jarojn poste).

En 1969 li fondis la Tony Williams Lifetime Trio (The Tony Williams Lifetime Trio) kune kun gitaristo, elektrgitaristo John McLaughlin, kaj Hammond-orgenisto Larry Young. La triopo publikigis sian unuan albumon ĉi-jare, duoblan albumon nomitan "Emergency!" kiu estis mejloŝtono en la mondo de fandado. La grupo kombinas ĵazon kun roko kaj ritmenbluso. La albumo ne estis bone ricevita fare de la ĵazkomunumo.

La grupo dissolvis kun la foriro de McLaughlin, post surbendigado de pluraj albumoj. En 1975, Williams revenis kaj fondis novan grupon kun simila nomo kune kun kontrabasisto Tony Newton kaj pianisto Alan Paskawa, kaj ankaŭ en tiu grupo estis angla gitaristo, Alan Holdsouth. Ĉi tiu grupo estis malpli produktiva ol la unua, kaj surbendigis nur du albumojn, ambaŭ ĉe la diskokompanio Columbia Records.

Meze de 1976 li revenis por ludi kun homoj, kiujn li renkontis ĉe Davis, pianisto Herbie Hancock, kontrabasisto Ron Carter kaj saksofonisto Vin Shorter. Davis, kiu ankaŭ laŭsupoze aliĝis al la grupo, bedaŭris ĝin finfine kaj estis anstataŭigita per trumpetisto Freddie Hubbard, kiu konis Shorter de sia tempo kune en la Jazz Messengers. La albumo estis publikigita sub la nomo VSOP (la akronimo de la angla frazo "Very Special One Time Performance") kaj estis tre sukcesa. Male al kion ilia nomo implicas, ili daŭre prezentis kaj publikigis albumojn de vivaj prezentoj sub la sama nomo.

Fino de kariero

[redakti | redakti fonton]

Williams daŭre instruis muzikon, prezenti, kaj registri en la Golfregiono en Kalifornio. Li fondis siajn proprajn grupojn kiuj ludis dum la okdekaj kaj naŭdekaj plejparte muzikon kiun li komponis. Li ankaŭ daŭre estis serĉata tamburisto ludanta kun diversaj muzikistoj, en ĉiuj stiloj, ĉefe roko kaj ĵazo.

Kiel gvidanto/kun-gvidanto

[redakti | redakti fonton]
  • Life Time (Blue Note, 1964)
  • Spring (Blue Note, 1966) – registrita en 1965
  • Emergency! (Verve, 1969)
  • Turn It Over (Verve, 1970)
  • Ego (Polydor, 1971)
  • The Old Bum's Rush (Polydor, 1972)
  • Believe It (Columbia, 1975)
  • Million Dollar Legs (Columbia, 1976)
  • The Joy of Flying (Columbia, 1979)
  • Play or Die kun Tom Grant kun Patrick O'Hearn (P.S. Productions, 1980)[1]
  • Foreign Intrigue (Blue Note, 1985)
  • Civilization (Blue Note, 1987) – registrita en 1986
  • Angel Street (Blue Note, 1988)
  • Native Heart (Blue Note, 1990) – registrita en 1989
  • The Story of Neptune (Blue Note, 1992) – registrita en 1991
  • Tokyo Live (Blue Note, 1993)[2CD] – live registrita en 1992
  • A Tribute to Miles kun Herbie Hancock, Wayne Shorter, Ron Carter, Wallace Roney (Qwest/Reprise/Warner Bros., 1994)
  • Wilderness (Ark 21, 1996) – registrita en 1995
  • Young at Heart (Columbia, 1996)

Kompilaĵo

Postmorto

  • Live at The Village Gate (Hi Hat, 2017) – live registrita en 1976
  • Live Tokyo 1978 (Hi Hat, 2018) – live registrita en 1978

Kiel muzikbando

[redakti | redakti fonton]

The Great Jazz Trio

Kun Hank Jones kun Ron Carter

  • I'm Old Fashioned (East Wind, 1976) kun Sadao Watanabe
  • Love for Sale (East Wind, 1976)
  • The Great Jazz Trio at the Village Vanguard (East Wind, 1977)
  • The Great Jazz Trio at the Village Vanguard Vol. 2 (East Wind, 1977)
  • Kindness Joy Love & Happiness (East Wind, 1977)
  • Bird of Paradise (Flying Disk, 1977) kun Sadao Watanabe
  • Milestones (East Wind, 1978)
  • New Wine in Old Bottles (East Wind, 1978) kun Jackie McLean
  • Direct from L.A. (East Wind, 1978)
  • Carnaval (Galaxy, 1978) kun Sadao Watanabe
  • The Great Tokyo Meeting (East Wind, 1978)
  • The Great Jazz Trio at the Village Vanguard Again (East Wind, 2000) – registrita en 1977. postmorta eldono.

Trio of Doom

Kun Jaco Pastorius kun John McLaughlin

  • Trio of Doom (Columbia Legacy, 2007) – registrita en 1979. postmorta eldono.

Arcana

Kun Derek Bailey kun Bill Laswell

  • The Last Wave (DIW, 1996) – registrita en 1995
  • Arc of the Testimony also kun Pharoah Sanders (Axiom/Island, 1997) – postmorta eldono

Kiel kunmuzikisto

[redakti | redakti fonton]

Kun Chet Baker

  • You Can't Go Home Again (Horizon, 1977)
  • Chet Baker / Wolfgang Lackerschmid (Sandra Music Productions, 1980) kun Wolfgang Lackerschmid – registrita en 1979
  • The Best Thing for You (A&M, 1989) – registrita en 1977

Kun Ron Carter

  • Third Plane (Milestone, 1978)
  • 1 + 3 (JVC, 1979) – live registrita en 1978
  • Parade (Milestone, 1980) – registrita en 1979
  • Carnaval (Galaxy, 1983) – live registrita en 1978
  • Etudes (Elektra/Musician, 1983) – registrita en 1982

Kun Miles Davis

  • Seven Steps to Heaven (Columbia, 1963)
  • Miles Davis in Europe (Columbia, 1963)
  • Four & More (Columbia, 1964)
  • My Funny Valentine (Columbia, 1964)
  • Miles in Berlin (CBS, 1964)
  • E.S.P. (Columbia, 1965)
  • Miles Smiles (Columbia, 1966)
  • Sorcerer (Columbia, 1967)
  • Nefertiti (Columbia, 1967)
  • Miles in the Sky (Columbia, 1968)
  • Filles de Kilimanjaro (Columbia, 1968)
  • Miles in Tokyo (CBS/Sony, 1969) – registrita en 1964
  • In a Silent Way (Columbia, 1969)
  • Water Babies (Columbia, 1976) – registrita en 1967-68
  • Circle in the Round (Columbia, 1979) – registrita en 1967-68
  • Directions (Columbia, 1981) – registrita en 1967-68
  • The Complete Live at the Plugged Nickel 1965 (Columbia Legacy, 1995) – registrita en 1965
  • Miles Davis & Gil Evans: The Complete Columbia Studio Recordings – four takes of "Falling Water" (Columbia Legacy, 1996) – registrita en 1968
  • Live in Europe 1967: The Bootleg Series Vol. 1 (Columbia Legacy, 2012)
  • Miles Davis at Newport 1955-1975: The Bootleg Series Vol. 4 (Columbia Legacy, 2015)

Kun Tommy Flanagan

  • The Master Trio (Baybridge, 1983)
  • Blues in the Closet (Baybridge, 1983)

Kun Herbie Hancock

  • My Point of View (Blue Note, 1963)
  • Empyrean Isles (Blue Note, 1964)
  • Maiden Voyage (Blue Note, 1965)
  • V.S.O.P. (Columbia, 1977) – registrita en 1976
  • V.S.O.P.: The Quintet (Columbia, 1977)
  • V.S.O.P.: Tempest in the Colosseum (CBS/Sony, 1977)
  • Herbie Hancock Trio (CBS/Sony, 1977)
  • Sunlight (Columbia, 1978)
  • V.S.O.P.: Live Under the Sky (CBS/Sony, 1979)
  • Mr. Hands (Columbia, 1980)
  • Herbie Hancock Trio (Columbia, 1982) – registrita en 1981
  • Quartet (CBS/Sony, 1982)
  • One Night kun Blue Note Preserved (Blue Note, 1985)
  • Round Midnight (Columbia, 1986) – registrita en 1985
  • Future 2 Future (Transparent Music, 2001)

Kun Jackie McLean

  • One Step Beyond (Blue Note, 1964) – registrita en 1963
  • Vertigo (Blue Note, 1980) – registrita en 1959-63

Kun Grachan Moncur III

  • Evolution (Blue Note, 1964) – registrita en 1963
  • Some Other Stuff (Blue Note, 1965) – registrita en 1964

Kun Sonny Rollins

  • Easy Living (Milestone, 1977)
  • Don't Stop the Carnival (Milestone, 1978)
  • No Problem (Milestone, 1981)

Kun McCoy Tyner

  • Supertrios (Milestone, 1977)
  • Passion Dance (Milestone, 1978)
  • Counterpoints (Milestone, 2004) – registrita en 1978

Kun aliaj

Bibliografio

[redakti | redakti fonton]

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. Tony Williams* – Play or Die (Vinyl, LP, Album). Discogs.com. Alirita June 28, 2017.

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]