Lovis Corinth

Lovis Corinth
Persona informo
Naskonomo	Franz Heinrich Louis Corinth
Aliaj nomoj	Corinth, Franz Heinrich Louis
Naskiĝo	21-an de julio 1858 (1858-07-21) en Tapiau, Prusio
Morto	17-an de julio 1925 (1925-07-17) (66-jaraĝa) en Zandvoort
Mortokialo	Pneŭmonito
Tombo	sudokcidenta tombejo de Stahnsdorf
Lingvoj	germana
Ŝtataneco	Reĝlando Prusio Germanio
Alma mater	gimnazio Kneiphof (1866–1873) Akademio de Belartoj Munkeno Académie Julian arta akademio Königsberg
Familio
Edz(in)o	Charlotte Berend-Corinth (en) (1903–)
Infanoj	Wilhelmine Corinth (mul) , Thomas Corinth (en)
Okupo
Okupo	pentristo ilustristo gravuristo gravuristo per akvaforto litografisto universitata instruisto desegnisto teatra dekoraciisto
Verkoj	la violinistino Carmencita La nova lago en la berlina kvartalo Tiergarten Römische Campagna
v • d • r

Lovis CORINTH (naskiĝinta la 21-a de julio 1858 en Tapiau, Prusio, mortinta la 17-a de julio 1925 en Zandvoort) estis germana pentristo kaj presaĵfaristo kies matura laboro realigis sintezon de impresionismo kaj ekspresionismo.

Corinth studis en Parizo kaj Munkeno, aliĝis al la Berlina Secesia Grupo, poste sukcedis Max Liebermann kiel la prezidanto de la grupo. Lia porjunulara laboro estis duonnaturalisma. Corinth estis komence antagonisma al la ekspresionisma movado, sed post bato en 1911 lia stilo loziĝis kaj akceptis multajn ekspresionismajn kvalitojn. Lia uzo de koloro iĝis pli vigla, kaj li kreis portretojn kaj pejzaĝojn de speciala vigleco kaj potenco. La temoj de Corinth anka�� inkludis nudulojn kaj bibliajn scenojn. Li apartenis al la Munkena Moderno. Li anis ĉe Berlina secesio.

Estante filo de tanisto, li montris talenton por desegnato kiel infano, kaj en 1876 li iris por studi pentraĵon en la akademio de Kenigsbergo. En 1880 li frekventis la Akademion de Belartoj en Munkeno, kiu konkuris kun Parizo kiel la avangardartcentro en Eŭropo tiutempe. Tie li estis influita fare de Courbet kaj la skolo de Barbizon, tra ilia interpreto de la Munkenaj artistoj Wilhelm Leibl kaj Wilhelm Trübner. Li tiam vojaĝis al Antverpeno kaj tiam Parizo kie li studis sub William-Adolphe Bouguereau ĉe la Académie Julian. Li revenis al Kenigsbergo en 1888 kiam li adoptis la nomon "Lovis Corinth".

En 1891, Corinth resendiĝis al Munkeno, sed en 1892 li prirezignis la Munkenan Akademion kaj aliĝis al la Munkena Secesio. En 1894 li eniris la Liberan unuiĝon, kaj 1899 li partoprenis ekspozicion organizitan fare de la Berlina Secesio. Tiuj naŭ jaroj en Munkeno ne estis liaj plej produktiva, kaj li eble estis pli bone konata pro lia kapablo trinki grandajn kvantojn de ruĝa vino kaj ĉampano.

Corinth transloĝiĝis al Berlino en 1900, kaj havis apartan ekspozicion ĉe galerio posedate fare de Paul Cassirer. En 1902 en la aĝo de 43, li startigis lernejon de pentraĵo por virinoj kaj geedziĝis kun sia unua studento, kun Charlotte Berend kies aĝo estis pli ol 20 jarojn malpli. Charlotte estis lia juneca muzo, lia spirita partnero, kaj la patrino de liaj du infanoj. Ŝi havis profundan influon sur li, kaj familia vivo iĝis grava temo en lia arto.

En decembro 1911, li suferspertis apopleksion, kaj estis parte paralizita sur la maldekstra flanko. Poste li lamis, kaj liaj manoj elmontris kronikan tremon. Kun la helpo de lia edzino, ene de jaro li sukcesis pentri denove per sia dekstra mano. Lia handikapo inspiris la artiston al intensa intereso en la simplaj, intimaj aĵoj de ĉiutaga vivo. En la somero de 1919, ekzemple, li produktis ciklon de neformalaj akvafortoj de lia familio en ilia bieno. Estis ankaŭ ĉe tiu tempo ke pejzaĝoj iĝis signifa parto de lia verko. Tiuj pejzaĝoj estis metitaj ĉe Walchensee, lago en la Bavara Alpoj kie Corinth posedis domon. Ilia vigla imagado, en helaj koloroj, faris ke multaj por konsideris la Walchensee-serion lia plej bona laboro. De 1915-25, li funkciis kiel Prezidanto de la Berlina Secesio.

Corinth esploris ĉiujn presaĵajn teknikojn krom akvotinto; li preferis sekan punktadon kaj litografion. Li kreis sian unuan akvaforton en 1891 kaj lia unua litografo estis de 1894. Li eksperimentis per la ksilografio sed faris nur 12 lignajn gravuraĵojn (inter 1919-1924). Li estis tre produktiva, kaj en la lastaj 15 vivojaroj li produktis pli ol 900 grafikajn verkojn, inkluzive de 60 memportretoj. La pejzaĝoj kiujn li kreis inter 1919 kaj 1925 eble estas la plej dezirindaj bildoj de lia tuta grafika verkaro. Li pentris multajn memportretojn, kaj havis la kutimon fari unu chiun jaron en la naskiĝtago kiel rimedo de memesploro. En multaj el liaj memportretoj li faris alivestiĝojn kiel ekzemple kirasa kavaliro (Der Sieger, 1910), aŭ Samson (Geblendeter Samson,1912). Memportreto de 1924 estas en la Muzeo de Modern Art, Novjorko.

La 15an de marto 1921 Corinth ricevis honordoktorecon de la Universitato de Kenigsbergo. En 1925, li vojaĝis al Nederlando por rigardi la verkojn de siaj favorataj nederlandaj majstroj. Li kaptis pulminflamon kaj mortis en Zandvoort.

En 1910 Corinth donacis la pentraĵon Golgatha por la altaro de la kirko de lia naskiĝloko Tapiau. Ĉe la fino de la Dua mondmilito, kiam la Ruĝa Armeo invadis Orientan Prusion, tiu pentraĵo malaperis sen spuro. Gvardejsk estis inter la malmultaj orient-prusaj lokoj ne detruitaj per la milito, kio faras verŝajna ke la pentraĵo estis prirabita prefere ol forbrulita.

En 2007, la germana grandurbo Hanovro resendis pentraĵon de Corintho al la heredantoj de juda kolektanto Curt Glaser kiu vendis ĝin en 1933 por financi sian fuĝon el Nazia Germanio. La pentraĵo, Römische Campagna (1914) estis donita al la heredantoj de Glaser, reprezentitaj fare de lia usona nevino kaj ŝia filino.

La domo kie Korinto estis naskita daŭre estas en la urbo Tapiau, kiun la rusoj post ekposedo nomas Gvardejsk.

• Vikifontaro
• Informoj pri Lovis Corinth en katalogo de la Germana Nacia Biblioteko (germane)
• Verkoj ĉe digital.belvedere.at Arkivigite je 2015-04-02 per la retarkivo Wayback Machine
• Verkoj surrete ĉe zeno.org
• Skribaĵoj de Corinth surrete