Saltu al enhavo

Elaeagnus

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Kiel legi la taksonomionVikipedio:Kiel legi la taksonomion
Kiel legi la taksonomion
Elaeagnus
mallarĝfolia eleagno (Elaeagnus angustifolia)
mallarĝfolia eleagno (Elaeagnus angustifolia)
Biologia klasado
Regno: Plantoj Plantae
Divizio: Angiospermoj Magnoliophyta
Klaso: Dukotiledonuloj Dicotyledones
Ordo: Rozaloj Rosales
Familio: Eleagnacoj Elaeagnaceae
Genro: Eleagno Elaeagnus
Aliaj Vikimediaj projektoj
vdr

Eleagno (Elaeagnus) estas plantgenro kun ĉ. 45–90 specioj ene de la familio de la Eleagnacoj (Elaeagnaceae).

Elaeagnus conferta

La unua vortparto estas el greka vorto élaios kiu signifas olivarbon kaj ties frukton, la olivo. Pro la karneca, manĝebla drupo de la planto verŝajne ankaŭ la dua parto de la vorto venis de la latina vorto ágnos por ŝafido, ĉar la folio estas blanke pelta. Laŭ aliaj fontoj la dua vortparto venis de la greka gnos kiu signifas ekkonon respektive gnostikon.

arĝenta eleagno (Elaeagnus commutata)
Elaeagnus × ebbingei
Elaeagnus latifolia
(Elaeagnus multiflora)

Priskribo

[redakti | redakti fonton]

Elaeagnus-specioj toleras froston kaj estas fortikaj, ĉiamverdaj aŭ deciduaj arbustoj aŭ malgrandaj arboj, kiuj kreskas alten sen apogo aŭ malofte grimpas. Kelkaj specioj havas dornojn. La folioj, la arboŝelo de junaj branĉoj kaj la florburĝonoj estas kovritaj de arĝentaj, blankaj aŭ brunecaj skvametoj, simile al la parenca hipofeo. La folioj staras alterne kaj la folirando estas plej ofte glata.

La floroj staras unuope aŭ multfoje kune en la foliakseloj. La duseksaj floroj havas simplan perianton. La floroj estas kvarnombraj. Petaloj mankas. La kvar blankaj aŭ interne flavaj sepaloj estas je la bazo kunkreskinta tube. La nur kvar stamenoj estas kunkreskintaj kun la kalikotubo.

La fruktoj estas globformaj ĝis oblongaj, glataj aŭ harkovritaj ŝajnfruktoj (drupoj). Nur la specio Elaeagnus mollis havas flugilojn.

Disvastigo

[redakti | redakti fonton]

La specioj de eleagnoj nature kreskas en varm-moderaj latitudoj ĝis la subtropikoj de la norda duonglobo kaj unu specio en Aŭstralio. La centro de la specioj estas Azio. En Ĉinujo hejmiĝas ĉ. 67 specioj, el tiuj 55 nur en Ĉinujo.

Sistematiko

[redakti | redakti fonton]

La genronomo Elaeagnus estis elektita de Carl von Linné en sia verko Species Plantarum el la jaro 1753, kie la specioj Elaeagnus angustifolia kaj Elaeagnus latifolia estis listigitaj. Sinonimo estas Oleaster HEISTER EX FABRICIUS. En la genro Elaeagnus (eleagno) estas ĉ. 45 ĝis 90 specioj. Jen listo de la specioj:

Literaturo

[redakti | redakti fonton]