Knaŭtio
 | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Kampa knaŭtio (Knautia arvensis)
| ||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||
| ||||||||||||
Specioj
| ||||||||||||
|
Vidu tekston | ||||||||||||
Aliaj Vikimediaj projektoj
| ||||||||||||
Knaŭtio (Knautia) estas genro el la familio de dipsakacoj (Dipsacoideae).
Priskribo
La specioj estas unujaraj aŭ plurjaraj. La floroj estas similaj al tiuj de la parenca genro skabiozoj (Scabiosa).
Kreskejo
Ili kreskas sur herbejoj, sed ankaŭ en heĝoj kaj en densaj arbaroj. La plantoj estas vintrorezistaj. Ili preferas sunajn ĝis duonombrajn kreskejojn.
Disvastiĝo
La plantoj estas disvastiĝintaj en Eŭropo kaj Azio, ĉe kio ili ekzistas en la regiono de la Mediteraneo ĝis Siberio. Ili ankaŭ ekzistas en sudokcidenta Azio kaj en okcidenta Afriko.[1]
Sistematiko
La genro Knautia estis priskribita la unuan fojon en la jaro 1753 de Carl von Linné en Species Plantarum, volumo 1, paĝo 101, [2]. Sinonimo por Knautia L. estas Trichera Schrad. ex Roem. & Schult.[3].
La genro estas malfacila en sia sistematiko. Ĝi kreas poliploidian komplekson, ĉe kio la novestiĝo de specioj ankoraŭ ne finiĝis. Ofte aperas ankaŭ hibridoj. Ekzistas 60 specioj, el kiuj 48 ankaŭ aperas en Eŭropo.[4]
En meza Eŭropo aperas la jenaj specioj:
- Kampa knaŭtio (Knautia arvensis), ofta kaj disvastiĝinta
- Arbara knaŭtio (Knautia dipsacifolia, laŭ Fischer Knautia maxima), ofta
- Balkana knaŭtio (Knautia drymeia)
- Flava knaŭtio (Knautia kitaibelli)
- Ruĝa knaŭtio (Knautia macedonica)
- Longfolia knaŭtio (Knautia longifolia)
- Karintia knaŭtio (Knautia carinthiaca), endemito en Görtschitztal inter Eberstein kaj Launsdorf.
- Noria knaŭtio (Knautia norica), endemito en Supra Stirio kaj Karintio.
Notoj
- ↑ Flora of Pakistan
- ↑ Carl von Linné. (1753) Species Plantarum, p. 101.
- ↑ GRIN Taxonomy for Plants (angle). Germplasm Resources Information Network. United States Department of Agriculture - Agricultural Research Service, Beltsville Area. Arkivita el la originalo je 2009-01-15. Alirita 2012-02-08 .
- ↑ Fischer et al.: Exkursionsflora, 2006.
Literaturo
- Botanica, Einjährige und mehrjährige Pflanzen, Über 2000 Pflanzenporträts, ISBN 978-3-8331-4469-1, paĝo 489 germane
- Rita Lüder. (2011) Grundkurs Pflanzenbestimmung. Wiebelsheim: Quelle & Meyer Verlag, p. 104. ISBN 978-3-494-01497-5. “Tie estas la informo, ke Kardengewächse (esperante dipsakacoj) nun apartenas al la Geißblattgewächse (esperante kaprifoliacoj).”. germane