tugur

From Old Norse tigr, tegr, tøgr, from Proto-Germanic *teguz.

• IPA^(key): /ˈtʰʏːɣʏr/

  Rhymes: -ʏːɣʏr

tugur m (genitive singular tugar, nominative plural tugir)

1. a group of ten

• aldatugur
• áratugur (“decade”)
• tugþraut (“decathlon”)

• tíu

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)