tępy

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Old Polish tępy, from Proto-Slavic *tǫpъ.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈtɛm.pɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛmpɘ
  • Syllabification: tę‧py

Adjective

[edit]

tępy (comparative bardziej tępy or tępszy, superlative najbardziej tępy or najtępszy, derived adverb tępo)

  1. blunt; dull (lacking the ability to cut easily)
    Synonym: nieostry
    Antonym: ostry
  2. blunt (without a pointy end)
  3. dumb; dull-witted
    Synonyms: głupi, głupawy, tępawy
    Antonyms: bystry, mądry, niegłupi
  4. apathetic, indifferent
  5. (of a sensation) indistinct
    • 1986 (first published 1834), Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, Wydawnictwo "Książka i Wiedza", book 9, lines 76–79:
      Już też i słońce wschodzi, krwawo się czerwieni,
      Brzegiem tępym, jak gdyby odartym od promieni,
      Na wpół widne, na poły w czerni chmur się chowa,
      Jak rozżarzona w węglach kowalskich podkowa.
      Now the sun is also rising; it is red like blood,
      with an indistinct edge, as though bereft of its rays;
      half bright, it is half hidden in the blackness of the clouds,
      like a horseshoe glowing among a blacksmith's coals.

Declension

[edit]
[edit]
nouns
verbs

Further reading

[edit]
  • tępy in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • tępy in Polish dictionaries at PWN