krijten

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Pronunciation

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Middle Dutch criten (to cry), from Old Dutch *crītan, from Proto-West Germanic *krītan, from Proto-Germanic *krītaną (to shout), from Proto-Indo-European *greyd- (to shout).

Verb

[edit]

krijten

  1. (archaic) to cry aloud, shriek
  2. to cry, weep
Conjugation
[edit]
Conjugation of krijten (strong class 1)
infinitive krijten
past singular kreet
past participle gekreten
infinitive krijten
gerund krijten n
present tense past tense
1st person singular krijt kreet
2nd person sing. (jij) krijt kreet
2nd person sing. (u) krijt kreet
2nd person sing. (gij) krijt kreet
3rd person singular krijt kreet
plural krijten kreten
subjunctive sing.1 krijte krete
subjunctive plur.1 krijten kreten
imperative sing. krijt
imperative plur.1 krijt
participles krijtend gekreten
1) Archaic.
Alternative forms
[edit]
Synonyms
[edit]
Descendants
[edit]
  • Berbice Creole Dutch: kreu
  • Skepi Creole Dutch: krig, creet

Etymology 2

[edit]

From krijt +‎ -en.

Verb

[edit]

krijten

  1. (intransitive) to draw or write with chalk
Conjugation
[edit]
Conjugation of krijten (weak)
infinitive krijten
past singular krijtte
past participle gekrijt
infinitive krijten
gerund krijten n
present tense past tense
1st person singular krijt krijtte
2nd person sing. (jij) krijt krijtte
2nd person sing. (u) krijt krijtte
2nd person sing. (gij) krijt krijtte
3rd person singular krijt krijtte
plural krijten krijtten
subjunctive sing.1 krijte krijtte
subjunctive plur.1 krijten krijtten
imperative sing. krijt
imperative plur.1 krijt
participles krijtend gekrijt
1) Archaic.