diz

• IPA^(key): /dɪz/
• Rhymes: -ɪz

Probably from dizen, dize (“to dress with flax for spinning”), equivalent to the first element of distaff.^[1][2]

diz (plural dizzes)

1. A tool, often a flat circle, with one or more holes for passing wool through to form roving of a specified thickness.
   • 2014, Beth Smith, The Spinner's Book of Fleece, page 118:

     A diz is a tool that helps you remove fiber from a comb and create a nice length of top that is a consistent thickness and ready to spin. Many dizzes have holes of varying sizes, so that you can choose the size most appropriate for the yarn you intend to spin: a large hole for bulky yarn, a smaller hole for finer yarn.

diz (third-person singular simple present dizzes, present participle dizzing, simple past and past participle dizzed)

1. To pass wool through a diz.

diz

1. third-person singular simple present indicative of de
2. third-person singular simple present indicative of dee

• Bill Griffiths, editor (2004), “diz”, in A Dictionary of North East Dialect, Newcastle upon Tyne, Tyne and Wear: Northumbria University Press, →ISBN.
• Northumberland Words, English Dialect Society, R. Oliver Heslop, 1893–4
• “Diz”, in Palgrave’s Word List: Durham & Tyneside Dialect Group‎^[3], archived from the original on 2024-09-05, from F[rancis] M[ilnes] T[emple] Palgrave, A List of Words and Phrases in Everyday Use by the Natives of Hetton-le-Hole in the County of Durham […] (Publications of the English Dialect Society; 74), London: Published for the English Dialect Society by Henry Frowde, Oxford University Press, 1896, →OCLC.

Other scripts

Cyrillic		диз
Abjad		دیز

From Proto-Turkic *tīŕ, *tǖŕ (“knee”). Cognate with Turkish diz (“knee”).

• Audio:

  (file)

diz (definite accusative dizi, plural dizlər)

1. knee

   diz çökmək (intransitive) ― to kneel

   diz çökdürmək (transitive) ― to cause to kneel

Declension of diz
	singular	plural
nominative	diz	dizlər
definite accusative	dizi	dizləri
dative	dizə	dizlərə
locative	dizdə	dizlərdə
ablative	dizdən	dizlərdən
definite genitive	dizin	dizlərin

Possessive forms of diz
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	dizim	dizlərim
sənin (“your”)	dizin	dizlərin
onun (“his/her/its”)	dizi	dizləri
bizim (“our”)	dizimiz	dizlərimiz
sizin (“your”)	diziniz	dizləriniz
onların (“their”)	dizi or dizləri	dizləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	dizimi	dizlərimi
sənin (“your”)	dizini	dizlərini
onun (“his/her/its”)	dizini	dizlərini
bizim (“our”)	dizimizi	dizlərimizi
sizin (“your”)	dizinizi	dizlərinizi
onların (“their”)	dizini or dizlərini	dizlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	dizimə	dizlərimə
sənin (“your”)	dizinə	dizlərinə
onun (“his/her/its”)	dizinə	dizlərinə
bizim (“our”)	dizimizə	dizlərimizə
sizin (“your”)	dizinizə	dizlərinizə
onların (“their”)	dizinə or dizlərinə	dizlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	dizimdə	dizlərimdə
sənin (“your”)	dizində	dizlərində
onun (“his/her/its”)	dizində	dizlərində
bizim (“our”)	dizimizdə	dizlərimizdə
sizin (“your”)	dizinizdə	dizlərinizdə
onların (“their”)	dizində or dizlərində	dizlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	dizimdən	dizlərimdən
sənin (“your”)	dizindən	dizlərindən
onun (“his/her/its”)	dizindən	dizlərindən
bizim (“our”)	dizimizdən	dizlərimizdən
sizin (“your”)	dizinizdən	dizlərinizdən
onların (“their”)	dizindən or dizlərindən	dizlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	dizimin	dizlərimin
sənin (“your”)	dizinin	dizlərinin
onun (“his/her/its”)	dizinin	dizlərinin
bizim (“our”)	dizimizin	dizlərimizin
sizin (“your”)	dizinizin	dizlərinizin
onların (“their”)	dizinin or dizlərinin	dizlərinin

diz

1. (reintegrationist norm) inflection of dizer:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

• dić (Eastern Kata-viri, Kamviri)

From Proto-Nuristani *didzwā, from Proto-Indo-Iranian *diȷ́ʰwáH, from Proto-Indo-European *dn̥ǵʰwéh₂s.

• IPA^(key): /ˈd̪iz/

diz f (Western Kata-viri)^[1]

1. tongue

Borrowed from Turkish diz.

diz m (Latin spelling)

1. (anatomy) knee

• djinoyo

Louisiana Creole cardinal numbers

<  9	10	11  >
Cardinal : diz

Inherited from French dix (“ten”).

• IPA^(key): /diz/
• Rhymes: -iz

diz

1. ten

• Precedes vowel-initial words. See usage notes at dis.

diz

1. pile of trash and debris or driftwood accumulated in a stream by the whirling water

Related to Persian دزد (dozd).

diz m or f

1. thief

diz m

1. inflection of dit:
   1. oblique plural
   2. nominative singular

from Proto-Germanic *þitt

diz

1. nominative/accusative neuter singular of dese

diz

1. nominative/accusative neuter singular of dese

1. Lander, Eric T. The History of the Reinforced Demonstrative in Nordic Regional Variation and Reconstruction, 65.

• Rhymes: (Brazil) -is, (Portugal, Rio de Janeiro) -iʃ
• Hyphenation: diz

diz

1. inflection of dizer:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

• dyiz

Borrowed from Iranian.

diz f (nominative plural dizǎ)

1. town, city
2. castle

• Boretzky, Norbert, Igla, Birgit (1994) “diz”, in Wörterbuch Romani-Deutsch-Englisch für den südosteuropäischen Raum : mit einer Grammatik der Dialektvarianten [Romani-German-English dictionary for the Southern European region] (in German), Wiesbaden: Harrassowitz Verlag, →ISBN, page 74
• Marcel Courthiade (2009) “i/e diz¹, -ǎ- ʒ. -ǎ, -ěn-”, in Melinda Rézműves, editor, Morri angluni rromane ćhibǎqi evroputni lavustik = Első rromani nyelvű európai szótáram : cigány, magyar, angol, francia, spanyol, német, ukrán, román, horvát, szlovák, görög [My First European-Romani Dictionary: Romani, Hungarian, English, French, Spanish, German, Ukrainian, Romanian, Croatian, Slovak, Greek] (overall work in Hungarian and English), Budapest: Fővárosi Onkormányzat Cigány Ház--Romano Kher, →ISBN, page 128

Inherited from Ottoman Turkish دیز (diz, “knee”), from Old Anatolian Turkish [script needed] (diz, “knee”), from Proto-Turkic *tīŕ, *tǖŕ (“knee”).^[1] Compare Hungarian térd (“knee”), a Turkic borrowing. See also dirsek (“elbow”), a derivation from the same root.^[2]

diz (definite accusative dizi, plural dizler)

1. (anatomy) knee

Inflection
Nominative	diz
Definite accusative	dizi
	Singular	Plural
Nominative	diz	dizler
Definite accusative	dizi	dizleri
Dative	dize	dizlere
Locative	dizde	dizlerde
Ablative	dizden	dizlerden
Genitive	dizin	dizlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular dizim dizlerim 2nd singular dizin dizlerin 3rd singular dizi dizleri 1st plural dizimiz dizlerimiz 2nd plural diziniz dizleriniz 3rd plural dizleri dizleri Definite accusative Singular Plural 1st singular dizimi dizlerimi 2nd singular dizini dizlerini 3rd singular dizini dizlerini 1st plural dizimizi dizlerimizi 2nd plural dizinizi dizlerinizi 3rd plural dizlerini dizlerini Dative Singular Plural 1st singular dizime dizlerime 2nd singular dizine dizlerine 3rd singular dizine dizlerine 1st plural dizimize dizlerimize 2nd plural dizinize dizlerinize 3rd plural dizlerine dizlerine Locative Singular Plural 1st singular dizimde dizlerimde 2nd singular dizinde dizlerinde 3rd singular dizinde dizlerinde 1st plural dizimizde dizlerimizde 2nd plural dizinizde dizlerinizde 3rd plural dizlerinde dizlerinde Ablative Singular Plural 1st singular dizimden dizlerimden 2nd singular dizinden dizlerinden 3rd singular dizinden dizlerinden 1st plural dizimizden dizlerimizden 2nd plural dizinizden dizlerinizden 3rd plural dizlerinden dizlerinden Genitive Singular Plural 1st singular dizimin dizlerimin 2nd singular dizinin dizlerinin 3rd singular dizinin dizlerinin 1st plural dizimizin dizlerimizin 2nd plural dizinizin dizlerinizin 3rd plural dizlerinin dizlerinin

• dirsek

diz

1. second-person singular imperative of dizmek