bliven

bliven

1. past participle of blive

• Belvin

From Old Dutch blīvan, from Proto-Germanic *bilībaną.

• IPA^(key): /ˈbliːvən/

bliven

1. to become
2. to stay, to remain
3. to die, to perish
4. to give birth

Strong class 1
Infinitive	bliven
3rd sg. past	blêef
3rd pl. past	blēven
Past participle	geblēven
Infinitive	bliven
In genitive	blivens
In dative	blivene
Indicative	Present	Past
1st singular	blive	blêef
2nd singular	blijfs, blives	blēefs, blēves
3rd singular	blijft, blivet	blêef
1st plural	bliven	blēven
2nd plural	blijft, blivet	blēeft, blēvet
3rd plural	bliven	blēven
Subjunctive	Present	Past
1st singular	blive	blēve
2nd singular	blijfs, blives	blēves
3rd singular	blive	blēve
1st plural	bliven	blēven
2nd plural	blijft, blivet	blēvet
3rd plural	bliven	blēven
Imperative	Present
Singular	blijf, blive
Plural	blijft, blivet
	Present	Past
Participle	blivende	geblēven

• blivinge
• gebliven
• ontbliven
• verbliven
• volbliven

• Dutch: blijven
  • Afrikaans: bly
  • Javindo: belijf
  • Jersey Dutch: blāive
  • Negerhollands: bliev, blief, bli
• Limburgish: blieve
• Zealandic: bluve

• “bliven (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “bliven”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN

bliven

1. past participle of bli

bliven (not comparable)

1. having become

   De nyligen blivna föräldrarna bjöds på tårta.

   The recently become parents were treated to cake.

• efterbliven
• kvarbliven
• nybliven
• överbliven

bliven

1. inflection of bli:
   1. (obsolete) second-person plural present indicative
   2. (archaic or dialectal) second-person plural imperative
   • Flyn, rädden edra liv, och bliven som torra buskar i öknen.

     Flee, save your lives, and be like the heath in the wilderness.

     (Jeremiah 48:6)

• blivne