betekenen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle Dutch betekenen, from Old Dutch *bitēknon, from Proto-West Germanic *bitaiknijan. Equivalent to be- +‎ tekenen. Cognates include German bezeichnen and English betoken.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bəˈteːkənə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: be‧te‧ke‧nen
  • Rhymes: -eːkənən

Verb

[edit]

betekenen

  1. (transitive) to mean, to signify

Conjugation

[edit]
Conjugation of betekenen (weak, prefixed)
infinitive betekenen
past singular betekende
past participle betekend
infinitive betekenen
gerund betekenen n
present tense past tense
1st person singular beteken betekende
2nd person sing. (jij) betekent, beteken2 betekende
2nd person sing. (u) betekent betekende
2nd person sing. (gij) betekent betekende
3rd person singular betekent betekende
plural betekenen betekenden
subjunctive sing.1 betekene betekende
subjunctive plur.1 betekenen betekenden
imperative sing. beteken
imperative plur.1 betekent
participles betekenend betekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Afrikaans: beteken