Jump to content

abacinatus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Perfect passive participle of abacinō (make blind).

Pronunciation

[edit]

Participle

[edit]

abacinātus (feminine abacināta, neuter abacinātum); first/second-declension participle

  1. blind, having been made blind (especially by using a red-hot iron rod or basin)

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative abacinātus abacināta abacinātum abacinātī abacinātae abacināta
genitive abacinātī abacinātae abacinātī abacinātōrum abacinātārum abacinātōrum
dative abacinātō abacinātae abacinātō abacinātīs
accusative abacinātum abacinātam abacinātum abacinātōs abacinātās abacināta
ablative abacinātō abacinātā abacinātō abacinātīs
vocative abacināte abacināta abacinātum abacinātī abacinātae abacināta