மண்

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]
Tamil Wikipedia has an article on:
Wikipedia ta

Etymology

[edit]

Inherited from Old Tamil 𑀫𑀡𑁆 (maṇ). Cognate with Malayalam മണ്ണ് (maṇṇŭ) Kannada ಮಣ್ಣು (maṇṇu), Telugu మన్ను (mannu), Tulu ಮನ್ನ್ (mannŭ), Kodava ಮಣ್ಣು (maṇṇu).

Pronunciation

[edit]
  • Audio:(file)

Noun

[edit]

மண் (maṇ)

  1. soil, earth, dirt, sand

Declension

[edit]
Declension of மண் (maṇ) (singular only)
Singular Plural
Nominative மண்
maṇ
-
Vocative மண்ணே
maṇṇē
-
Accusative மண்ணை
maṇṇai
-
Dative மண்ணுக்கு
maṇṇukku
-
Genitive மண்ணுடைய
maṇṇuṭaiya
-
Singular Plural
Nominative மண்
maṇ
-
Vocative மண்ணே
maṇṇē
-
Accusative மண்ணை
maṇṇai
-
Dative மண்ணுக்கு
maṇṇukku
-
Benefactive மண்ணுக்காக
maṇṇukkāka
-
Genitive 1 மண்ணுடைய
maṇṇuṭaiya
-
Genitive 2 மண்ணின்
maṇṇiṉ
-
Locative 1 மண்ணில்
maṇṇil
-
Locative 2 மண்ணிடம்
maṇṇiṭam
-
Sociative 1 மண்ணோடு
maṇṇōṭu
-
Sociative 2 மண்ணுடன்
maṇṇuṭaṉ
-
Instrumental மண்ணால்
maṇṇāl
-
Ablative மண்ணிலிருந்து
maṇṇiliruntu
-

References

[edit]