استاهل

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Moroccan Arabic

[edit]
Root
ء ه ل
1 term

Etymology

[edit]

From Arabic اِسْتَأْهَلَ (istaʔhala).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

استاهل (stāhal) X (non-past يستاهل (yistāhal))

  1. to deserve

Conjugation

[edit]
    Conjugation of استاهل
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m استاهلت (stāhalt) استاهلتي (stāhalti) استاهل (stāhal) استاهلنا (stāhalna) استههلتوا (stāhaltu) استاهلوا (stāhlu)
f استاهلت (stāhlat)
non-past m نستاهل (nistāhal) تستاهل (tistāhal) يستاهل (yistāhal) نستاهلوا (nistāhlu) تستاهلوا (tistāhlu) يستاهلوا (yistāhlu)
f تستاهلي (tistāhli) تستاهل (tistāhal)
imperative m استاهل (stāhal) استاهلوا (stāhlu)
f استاهلي (stāhli)

South Levantine Arabic

[edit]
Root
ء ه ل
4 terms

Etymology

[edit]

From Arabic اِسْتَأْهَلَ (istaʔhala).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /is.taː.hal/, [ɪsˈtæː.hal]
  • Audio (al-Lidd):(file)

Verb

[edit]

استاهل (istāhal) X (present بستاهل (bistāhel))

  1. to be worthwhile, to deserve, to merit

Conjugation

[edit]
    Conjugation of استاهل (stāhal)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m استاهلت (stāhalt) استاهلت (stāhalt) استاهل (stāhal) استاهلنا (stāhalna) استاهلتو (stāhaltu) استاهلو (stāhalu)
f استاهلتي (stāhalti) استاهلت (stāhalat)
present m بستاهل (bastāhel) بتستاهل (btistāhel) بستاهل (bistāhel) منستاهل (mnistāhel) بتستاهلو (btistāhelu) بستاهلو (bistāhelu)
f بتستاهلي (btistāheli) بتستاهل (btistāhel)
subjunctive m استاهل (astāhel) تستاهل (tistāhel) يستاهل (yistāhel) نستاهل (nistāhel) تستاهلو (tistāhelu) يستاهلو (yistāhelu)
f تستاهلي (tistāheli) تستاهل (tistāhel)
imperative m استاهل (stāhel) استاهلو (stāhelu)
f استاهلي (stāheli)