μαϊμού
Jump to navigation
Jump to search
Greek
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Byzantine Greek μαϊμού (maïmoú), from Ottoman Turkish میمون (maymun), from Arabic مَيْمُون (maymūn).
Pronunciation
[edit]Noun
[edit]μαϊμού • (maïmoú) f (plural μαϊμούδες)
Declension
[edit]| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | μαϊμού (maïmoú) | μαϊμούδες (maïmoúdes) |
| genitive | μαϊμούς (maïmoús) | μαϊμούδων (maïmoúdon) |
| accusative | μαϊμού (maïmoú) | μαϊμούδες (maïmoúdes) |
| vocative | μαϊμού (maïmoú) | μαϊμούδες (maïmoúdes) |
Related terms
[edit]- μαϊμουδάκι n (maïmoudáki, diminutive)
- μαϊμουδίζω (maïmoudízo)
- μαϊμουδίσιος (maïmoudísios)
- μαϊμούδισμα n (maïmoúdisma)
- μαϊμουδισμός m (maïmoudismós)
- μαϊμουδίστικος (maïmoudístikos)
- μαϊμουδίτσα f (maïmoudítsa, diminutive)
See also
[edit]- πίθηκος m (píthikos, “ape, monkey”)
Further reading
[edit]- μαϊμού, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language