Olaf Jedno-Oki – ostatni cesarz Pierwszego Cesarstwa Nordów, a następnie szesnasty najwyższy król Skyrim. Według legend zbudował Smoczą Przystań, aby uwięzić w niej swojego wroga, smoka Numinexa po pojedynku na Thu'um. Głowa smoka po dziś dzień zdobi Wielką Salę.
Olaf został jarlem Białej Granii już po uwięzieniu Numinexa. Czyn ten pomógł mu też prawdopodobnie w zostaniu obranym przez Pakt Wodzów na cesarza, a ostatecznie najwyższego króla Skyrim, po zakończeniu wojny o sukcesję. Już za jego życia, pojawiły się jednak plotki, jakoby Olaf oszukał wszystkich, czy to pokonując Numinexa gdy ten był osłabiony, spał, czy też nawet zawierając układ ze smokiem. Jakakolwiek nie była by prawda, faktem jest że Olaf zjednoczył Skyrim po dewastującej wojnie o sukcesję po Borgasie.
Idea o nieuczciwości Olafa znalazła żyzny grunt zwłaszcza w Samotnii, gdzie jeszcze w Czwartej Erze obchodzono święto "palenia króla Olafa", gdzie co roku podpalano kukłę króla, jako kara za jego oszustwa.
W 4E 201, w celu odzyskania wiersza króla Olafa, zaginionej części Eddy Poetyckiej, Viarmo, dyrektor Akademii Bardów w Samotnii, kazał Ostatniemu Smoczemu Dziecięciu splądrować grób Olafa w Wytchnieniu Umrzyków. Smocze Dziecięciu towarzyszył w tym celu niespokojny duch Svaknira, barda, który napisał wiersz króla Olafa, a którego władca represjonował. Dovahkiin pokonał draugra władcy, co pozwoliło duchowi Svaknira w końcu odpocząć. Później tego samego roku, Dovahkiin spotkał zarówno Svaknira, jak i Olafa w nordyckim życiu pozagrobowym w Sovngardzie. Olaf, choć nadal krytycznie oceniał dzieła barda, zaczął szanować Svaknira jako uczciwego wroga, którego miał nadzieję powitać jako przyjaciela.[1]
Galeria[]
Nawigacja[]
Poprzednik Borgas 1E 369 |
Tytuł Cesarz Pierwszego Cesarstwa Nordów |
Następca Tytuł porzucony |
Poprzednik Vrage 1E 240 |
Tytuł Najwyższy król Skyrim |
Następca Kjoric Biały 1E 452 |
- ↑ Wydarzenia z gry The Elder Scrolls V: Skyrim