Μετάβαση στο περιεχόμενο

Bentvueghels

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανώνυμου, περ. 1660, Ρέικσμουζεουμ Άμστερνταμ - Η αρχή των Bentvueghel στη Ρώμη, όπου το νέο μέλος λαμβάνει το ψευδώνυμό του ή " Bent "

Οι Bentvueghels (ολλανδικά για "Birds of a Feather", δηλ. που μοιάζουν ίδιοι, όμοιοι) ήταν ομάδα κυρίως Ολλανδών και Φλαμανδών καλλιτεχνών που δραστηριοποιήθηκαν στη Ρώμη από το 1620 έως το 1720 περίπου. Είναι επίσης γνωστοί ως Schildersbent ("κλίκα ζωγράφων").

Δραστηριότητες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανώνυμο σχέδιο στο Μουσείο Μπόιμανς - φαν Μπένινγκεν, Ρότερνταμ. Από αριστερά προς τα δεξιά: Joost από τη Χάγη (ψευδώνυμο Schotsen trommel ), Κορνέλις φαν Πούλενμπουρχ ( Bati -Satier), ΒάουτερΚράμπεθ ΙΙ ( <i id="mwGQ">Bman-Almanack</i> ), Τάυμαν Άρεντς Κραχτ (Botterkull ) και Πέτερ από το Λάιντεν (Ram).
Bentvueghels σε μια ρωμαϊκή ταβέρνα, από τον Πίτερ φαν Λερ

Τα μέλη, που περιλάμβαναν ζωγράφους, χαράκτες, γλύπτες και ποιητές, ζούσαν όλα σε διαφορετικά μέρη της πόλης (κυρίως οι ενορίες της Σάντα Μαρία ντελ Πόπολο και του Σαν Λορέντζο στη Λουτσίνα στα βόρεια της πόλης) και ενώθηκαν για κοινωνικούς και πνευματικούς λόγους . Η ομάδα ήταν γνωστή για τις μεθυσμένες, βακχικές τελετές έναρξης (πληρώνονταν από τον μυούμενο). Αυτές οι γιορτές, μερικές φορές διάρκειας έως 24 ωρών, ολοκληρώνονταν με ομαδική πορεία προς την εκκλησία της Σάντα Κωστάντσα, γνωστή τότε ως ο Ναός του Βάκχου. Εκεί έκαναν σπονδές στον Βάκχο πριν από την πορφυρική σαρκοφάγο της Κωνσταντίνας (τώρα στα Μουσεία του Βατικανού), η οποία θεωρήθηκε ο τάφος του λόγω των βακχικών μοτίβων της. Κατάλογος μελών μπορεί να υπάρχει ακόμη σε ένα από τα παρεκκλήσια αυτής της εκκλησίας. Αυτή η πρακτική απαγορεύτηκε τελικά από τον Πάπα Κλήμεντα ΧΙ το 1720. Αν και αποτελούνταν κυρίως από Φλαμανδούς και Ολλανδούς καλλιτέχνες, έγιναν δεκτά μερικά άλλα μέλη, συμπεριλαμβανομένων των Γιοάχιμ φον Σάντραρτ και Βαλεντέν ντε Μπουλόνι.[1]

Παρά τη δύσκολη φύσ�� αυτών των μυήσεων, διατηρήθηκε η διανοητική ποιότητα. Ο Γιοάχιμ φον Σάντραρτ, για παράδειγμα, έγραψε στο βιβλίο του 1675–1679, Teutsche Academie der edlen Bau-, Bild und Malereikünste ( Γερμανική Ακαδημία των Ευγενών Τεχνών Αρχιτεκτονικής, Γλυπτικής και Ζωγραφικής ), ότι το «βάπτισμα» περιλάμβανε «λογικές ομιλίες», τις οποίες αναλάμβαναν Γάλλοι και Ιταλοί, καθώς και Γερμανοί και από τις Κάτω Χώρες, ο καθένας στη γλώσσα του. " [2] Επίσης, ο Κορνέλις ντε Μπρουάιν (Cornelis de Bruijn) έγραψε για τις τελετές που έπρεπε να υποβληθεί το 1674 και έκανε κάποια χαρακτικά, τα οποία δημοσίευσε το 1698.

Οι Bentvueghels και η Ακαδημία του Αγίου Λουκά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Bentvueghels διαφωνούσαν συχνά με τη Ακαδημία του Αγίου Λουκά της Ρώμης που είχε σκοπό να ανυψωσει το έργο των "καλλιτεχνών" πάνω από αυτό του απλού τεχνίτη. Για αυτόν τον λόγο, πριν ξεκινήσουν για την Ιταλία, οι καλλιτέχνες προσπαθούσαν πρώτα να γίνουν μέλη στην τοπική τους Συντεχνία του Αγίου Λουκά, οπότε θα είχαν έγγραφα να επιδείξουν κατά την άφιξή τουε. Το ταξίδι στην Ιταλία έγινε τελετή για νέους Ολλανδούς και Φλαμανδούς καλλιτέχνες μετά τη δημοσίευση του Schilder-boeck του Κάρελ φαν Μάντερ το 1604. Συχνά περιελάμβανε δύσκολο και, σε πολλές περιπτώσεις, επικίνδυνο ταξίδι, οι καλλιτέχνες χρειάζονταν μέχρι και χρόνια να φτάσουν στην Ιταλία, χρησιμοποιώντας τα καλλιτεχνικά τους ταλέντα για να πληρώσουν το δρομολόγιό τους. Πολλοί δεν έφτασαν ποτέ μέχρι την Ιταλία, και πολλοί ποτέ δεν προσπάθησαν να επιστρέψουν όταν έφθασαν εκεί.

Κατά την άφιξη, πολλοί καλλιτέχνες επομένως ήταν αρκετά καθιερωμένοι χάρη στην εργασιακή τους εμπειρία. Ωστόσο, εξίσου πολλοί ήταν ακόμη νέοι και άγνωστοι. Αυτό που είχαν όλοι τη στιγμή που έφτασαν στη Ρώμη, ήταν ένα συντριπτικό αίσθημα αυτοπεποίθησης για την ικανότητά τους να ζουν με τη δική τους δουλειά και η συμμετοχή στην Ακαδημία δεν είχε μεγάλη σημασία γι' αυτούς.

Παραδοσιακά,τα ταπεινά χαρακτηριστικά των δραστηριοτήτων των Bentvueghels έχουν τονιστεί στις πνευματικές και καλλιτεχνικές τους επιδιώξεις. Ο Ντέιβιντ Λιβάιν (David Levine) προτείνει αντ 'αυτού: "η ακαδημαϊκή παιδαγωγική τέχνης, με έμφαση στην επαναλαμβανόμενη αντιγραφή, θα μπορούσε κάλλιστα να έπληξε τα μέλη του Bent [the Bentvueghels] ως ταπεινή, μηχανική διαδικασία σε αντίθεση με την πραγματικά ανθρωπιστική τους προσέγγιση." [3] Καλλιτέχνες όπως ο Πίτερ φαν Λερ, ωστόσο, ανήκαν και στις δύο οργανώσεις.[4]

Γνωστά μέλη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η πιο γνωστή έκδοση που απαριθμεί τα μέλη είναι το βιβλίο του Άρνολντ Χαουμπράκεν, ενός καλλιτέχνη και χαράκτη που δεν ταξίδεψε ποτέ στην Ιταλία, αλλά που χρησιμοποίησε τη λίστα μελών του Bentvueghels ως πηγή για το βιβλίο του, De groote schouburgh der Nederlantsche konstschilders en schilderessen, το 1718 . Όποτε είναι δυνατόν, δίνει το ψευδώνυμο (bent name, το όνομα για την "κλίκα") του ζωγράφου στα βιογραφικά του σχεδιάσματα.

Τα αρχικά μέλη της ομάδας απεικονίστηκαν επίσης σε μια σειρά σχεδίων που έγιναν γύρω στο 1620.[5] Μεταξύ αυτών που εμφανίζονται στα σχέδια είναι οι Κορνέλις φαν Πούλενμπουρχ, Μπαρτολομέους Μπρέινμπερχ, Ντιρκ φαν Μπαμπούρεν, Πάουλους Μπορ, Κορνέλις Σχουτ και Σιμόν Αρντέ (Simon Ardé) .[6] Με την έναρξη, δόθηκαν στα μέλη ψευδώνυμα που αναφέρονταν συχνά σε θεούς και ήρωες της κλασικής εποχής, όπως Βάκχος, Έρως, Έκτορας, Μελέαγρος, Κέφαλος, Πύραμος, Ορφέας κ.λπ. Μερικές φορές, ωστόσο, τα ψευδώνυμα ήταν πνευματώδη ή ημι-άσεμνα, σύμφωνα με τις γενικές δραστηριότητες της κοινωνίας της εποχής.

Μερικά από τα μέλη με γνωστά ψευδώνυμα (bent names):

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Bentvueghels in Joachim von Sandrart's "Teutsche Academie", 1682
  2. ↑ Levine (1990), p. 217
  3. ↑ Levine (1990), p. 219
  4. ↑ Haskell, p. 20.
  5. ↑ The drawings are currently housed in the Museum Boijmans Van Beuningen in Rotterdam.
  6. ↑ Levine (Grove)
  7. ↑ Pieter vander Hulst biography in De groote schouburgh der Nederlantsche konstschilders en schilderessen (1718) by Arnold Houbraken, courtesy of the Digital library for Dutch literature
  8. ↑ Guilhelmo van Ingen in Houbraken's Schouburg
  9. ↑ Slive, p. 290; "according to Houbraken, he sniffed everywhere for strange creatures and plants".
  10. ↑ Augustinus Terwesten biography in De groote schouburgh der Nederlantsche konstschilders en schilderessen (1718) by Arnold Houbraken, courtesy of the Digital library for Dutch literature
  11. ↑ Kilian.
  12. ↑ This is a direct translation of his name into Italian.

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Ορισμένες από τις πληροφορίες προέρχονται από το αντίστοιχο ολλανδικό άρθρο για τους Bentvueghels.
  • Haskell, Francis, Patrons and Painters: Art and Society in Baroque Italy, Yale University Press, 1980(ISBN 0-300-02537-8)
  • Kilian, Jennifer M., "Jan Baptist [Giovanni Battista] Weenix," Grove Art Online . Oxford University Press, [29 Οκτωβρίου 2007].
  • Levine, David A., "The Bentvueghels: 'Bande Académique", "στο IL60: Essays Honoring Irving Lavin on his Sixtieth Birthday, εκδ. <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Marilyn_Aronberg_Lavin" rel="mw:ExtLink" title="Marilyn Aronberg Lavin" class="new cx-link" data-linkid="229">Marilyn Aronberg Lavin</a> . Νέα Υόρκη: Italica Press, 1990 (σελ. 207-219).(ISBN 0-934977-18-6)ISBN 0-934977-18-6 .
  • Levine, David A., "Schildersbent [Bent]," Grove Art Online . Oxford University Press, [15 Μαρτίου 2007].
  • Slive, Seymour . Dutch Painting 1600-1800 . Yale University Press Pelican history of Art.. New Haven, Conn: Yale University Press, 1995.(ISBN 0-300-06418-7)ISBN 0-300-06418-7.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Bentvueghels&oldid=10782776"