Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τζον Κλιζ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τζον Κλιζ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		John Cleese (Αγγλικά)
Γέννηση27  Οκτωβρίου 1939[1][2][3]
Weston-super-Mare[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5][6]
ΣπουδέςΚολέγιο Κλίφτον
Κολέγιο Ντάουνιγκ
Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός[7]
ηθοποιός τηλεόρασης
ηθοποιός ταινιών
κωμικός
ηθοποιός φωνής
σεναριογράφος
συγγραφέας
παραγωγός ταινιών
αυτοβιογράφος
ηθοποιός θεάτρου
σκηνοθέτης κινηματογράφου[8]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Κορνέλ
Αξιοσημείωτο έργοThe Magic Pudding
George of the Jungle
Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα
Κλίφορντ: Ο κόκκινος σκύλος (ταινία)
Ο Γουίνι το Αρκουδάκι
Χάρι Πότερ (2001–2002)
Ένα τρελό, τρελό ξενοδοχείο
Spud
An American Tail: Fievel Goes West
Shrek (2004–2010)
Αεροπλάνα (ταινία, 2013)
Οι Ευχούληδες
Περίοδος ακμής1961
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΦιλελεύθεροι Δημοκράτες
Οικογένεια
ΣύζυγοςΚόνι Μπουθ (1968–1978)[9]
Barbara Trentham (1981–1990)
Alyce Cleese (1992–2008)
Jennifer Wade (από 2012)[10]
ΤέκναΣίνθια Κλιζ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΒραβεία Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης (1987)
Rose d'Or (13  Σεπτεμβρίου 2016)
βραβείο BAFTA καλύτερου Α΄ ανδρικού ρόλου (1989)
βραβείο Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου Συνολικής προσφοράς (2001)[11]
Βραβείο Έμμυ Ζώνης Υψηλής Τηλεθέασης Καλύτερης έκτακτης ανδρικής συμμετοχής σε κωμική σειρά (1987)
Ιστότοπος
www.johncleese.com
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζον Μάργουντ Κλιζ (αγγλικά: John Marwood Cleese γεν. 27 Οκτωβρίου 1939) είναι Άγγλος ηθοποιός, κωμικός, σεναριογράφος και παραγωγός. Ξεκινώντας από τη θεατρική ομάδα Footlights του Κέιμπριτζ τη δεκαετία του 1960, ο Κλιζ σημείωσε για πρώτη φορά επιτυχία στο Φεστιβάλ Fringe του Εδιμβούργου και ως σεναριογράφος και ηθοποιός στο The Frost Report. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ίδρυσε τους Monty Python, τον κωμικό θίασο που ήταν υπεύθυνος για τις εκπομπές κωμικών σκετς Monty Python's Flying Circus. Μαζί με τους συμπρωταγωνιστές του στους Python, Τέρι Γκίλιαμ, Έρικ Άιντλ, Τέρι Τζόουνς, Μάικλ Πέιλιν και Γκράχαν Τσάπμαν, ο Κλιζ πρωταγωνίστησε στις ταινίες Monty Python Οι ιππότες της ελεεινής τραπέζης (Monty Python and the Holy Grail, 1975), Ένας προφήτης... μα τι προφήτης (Monty Python's Life of Brian, 1979) και Το νόημα της ζωής (Monty Python's The Meaning of Life, 1983).

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, ο Κλιζ και η πρώτη σύζυγός του, Κόνι Μπουθ, συνέγραψαν την κωμική σειρά Ένα τρελό, τρελό ξενοδοχείο (Fawlty Towers) και πρωταγωνίστησε σε αυτήν ως Μπάζιλ Φόλτι και Πόλυ Σέρμαν αντίστοιχα. Η σειρά είχε ως αποτέλεσμα ο Κλιζ να αποσπάσει βραβείο BAFTA το 1980 για την Καλύτερη Ψυχαγωγική Ερμηνεία, ενώ το 2000 η εκπομπή έφτασε στην κορυφή της λίστας του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου με τα 100 καλύτερα βρετανικά τηλεοπτικά προγράμματα. Σε μια δημοσκόπηση του Channel 4 το 2001, ο Μπάζιλ κατατάχθηκε δεύτερος στη λίστα με τους 100 καλύτερους τηλεοπτικούς ρόλους. Ο Κλιζ συμπρωταγωνίστησε με τον Κέβιν Κλάιν, την Τζέιμι Λι Κέρτις και τον πρώην συνάδελφό του στους Python Μάικλ Πέιλιν στις ταινίες Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα (A Fish Called Wanda, 1988) και Τρομερά πλάσματα (Fierce Creatures, 1997), τα οποία έγραψε επίσης. Για το Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα ήταν επίσης υποψήφιο για το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου. Έχει επίσης πρωταγωνιστήσει στις ταινίες Υπέροχοι ληστές και τα κουλουβάχατα της ιστορίας (Time Bandits, 1981) και Το τρελό κυνήγι του θησαυρού (Rat Race, 2001) και έχει εμφανιστεί σε πολλές άλλες ταινίες, όπως Σιλβεράντο (Silverado, 1985), Φρανκενστάιν της Μαίρης Σέλεϊ (Frankenstein, 1994), δύο ταινίες της σειράς Τζέιμς Μποντ (ως R και Q), δύο ταινίες της σειράς Χάρι Πότερ (ως Σχεδόν Ακέφαλος Νικ ) και οι τρεις τελευταίες ταινίες της σειράς Σρεκ.

Ο Κλιζ έχει ειδικευτεί στη σάτιρα, τη μαύρη κωμωδία, τα κωμικά σκετς και το σουρεαλιστικό χιούμορ. [12] Με τον συγγραφέα της σειράς Μάλιστα, κύριε υπουργέ (Yes Minister), Άντονι Τζέι, συνίδρυσε την Video Arts, μια εταιρεία παραγωγής που δημιουργούσε διασκεδαστικές εκπαιδευτικές ταινίες. Το 1976, ο Κλιζ συνίδρυσε τις φιλανθρωπικές εκπομπές Ο χορός του ξεφωνημένου μπάτσου (The Secret Policeman's Ball) για να συγκεντρώσει κεφάλαια για την οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων Διεθνής Αμνηστία. Αν και ένθερμος υποστηρικτής των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, το 1999 απέρριψε μια πρόταση συνεργασίας από το κόμμα.

Τα πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλιζ γεννήθηκε στο Weston-super-Mare, στο Σόμερσετ. Ήταν το μοναχοπαίδι του Ρέτζιναλντ Φράνσις Κλιζ (1893–1972), ασφαλιστικού πράκτορα, και της συζύγου του, Μιούριελ Έβελιν (το γένος Κρος, 1899–2000), κόρης ενός δημοπράτη. [13] Το επώνυμο της οικογένειάς του ήταν αρχικά Τσιζ (τυρί), αλλά ο πατέρας του είχε θεωρήσει ότι ήταν ντροπή και χρησιμοποίησε το όνομα Κλιζ όταν κατατάχθηκε στον στρατό κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ το άλλαξε επίσημα το 1923. [14] [15] Ως παιδί, ο Κλιζ υποστήριζε τις ομάδες Μπρίστολ Σίτι και Somerset County Cricket Club. [16] [17] Ο Κλιζ φοίτησε στο St Peter's Preparatory School (πληρωμένο με χρήματα που κληρονόμησε η μητέρα του), [18] όπου έλαβε βραβείο στα αγγλικά και είχε καλές επιδόσεις στο κρίκετ και την πυγμαχία. Όταν ήταν 13 ετών, βραβεύτηκε για μια έκθεση στο Clifton College, στο Μπρίστολ. Είχε ήδη ύψος πάνω από 1,83 μ. [19]

Ο Κλιζ φέρεται να βανδάλισε τον χώρο του σχολείου ως φάρσα, ζωγραφίζοντας ίχνη για να υποδηλώσει ότι το άγαλμα του στρατάρχη Ντάγκλας Χέιγκ είχε κατέβει από το βάθρο του και είχε πάει στην τουαλέτα. [20] Ο Κλιζ έπαιξε κρίκετ στο First XI και τα είχε καλές ακαδημαϊκές επιδόσεις, περνώντας οκτώ O-Levels και τρία A-Levels στα μαθηματικά, τη φυσική και τη χημεία. [21] [22]

Ο Κλιζ δεν μπορούσε να πάει κατευθείαν στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, καθώς η κατάργηση της στρατιωτικής θητείας κατέληξε σε διπλάσιο από τον συνηθισμένο αριθμό αιτούντων, έτσι επέστρεψε στο προπαρασκευαστικό του σχολείο για δύο χρόνια [23] για να διδάξει επιστήμες, αγγλικά, γεωγραφία, ιστορία και λατινικά [24] (χρησιμοποίησε την εμπειρία του στη διδασκαλία των λατινικών αργότερα για μια σκηνή στο Ένας προφήτης... μα τι προφήτης!, στην οποία διορθώνει τα ανορθόγραφα λατινικά γκράφιτι του Μπράιαν). [25] Στη συνέχεια πήρε μια θέση που είχε κερδίσει στο Downing College του Κέιμπριτζ, για να σπουδάσει νομική. Εντάχθηκε επίσης στους Cambridge Footlights. Θυμάται ότι πήγε στο Cambridge Guildhall, όπου κάθε πανεπιστημιακή κοινότητα είχε έναν πάγκο, και ανέβηκε στον πάγκο των Footlights, όπου τον ρώτησαν αν μπορούσε να τραγουδήσει ή να χορέψει. Απάντησε «όχι» καθώς δεν του επέτρεπαν να τραγουδήσει στο σχολείο του γιατί ήταν πολύ παράφωνος, και αν υπήρχε κάτι χειρότερο από το τραγούδι του, ήταν ο χορός του. Τότε τον ρώτησαν «Λοιπόν, τι κάνεις;» στο οποία απάντησε: «Κάνω τον κόσμο να γελάει». [23]

Στη θεατρική λέσχη Footlights, ο Κλιζ πέρασε πολύ χρόνο με τον Τιμ Μπρουκ-Τέιλορ και τον Μπιλ Όντι και γνώρισε τον μελλοντικό του συνεργάτη στη συγγραφή, Γκράχαμ Τσάπμαν. [23] Ο Κλιζ έγινε γραμματέας του Footlights Club το 1962. Αποφοίτησε από το Κέιμπριτζ το 1963 με διάκριση. Παρά τις επιτυχίες του, ο πατέρας του του έστελνε αποκόμματα από την εφημερίδα Daily Telegraph για διευθυντικές θέσεις σε επιχειρήσεις όπως το Marks & Spencer. [26]

Καριέρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πριν από τους Python

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλιζ ήταν σεναριογράφος, καθώς και μέλος του καστ, στο Footlights Revue A Clump of Plinths του 1963. [23][27] Η επιθεώρηση είχε τέτοια επιτυχία στο Edinburgh Festival Fringe που μετονομάστηκε σε Cambridge Circus και μεταφέρθηκε στο West End στο Λονδίνο και στη συνέχεια σε μια περιοδεία στη Νέα Ζηλανδία και το Μπρόντγουεϊ, με το καστ να παρουσιάζει επίσης μερικά από τα σκετς της επιθεώρησης στην τηλεοπτική εκπομπή The Ed Sullivan Show τον Οκτώβριο του 1964. [23]

Μετά το Cambridge Circus, ο Κλιζ έμεινε για λίγο στις ΗΠΑ, κάνοντας εμφανίσεις εντός και εκτός Μπρόντγουεϊ . Ενώ έπαιζε στο μιούζικαλ Για μια μισή δεκάρα (Half a Sixpence),[23] ο Κλιζ γνώρισε τον μελλοντικό Python Τέρι Γκίλιαμ καθώς και την Αμερικανίδα ηθοποιό Κόνι Μπουθ, την οποία παντρεύτηκε στις 20 Φεβρουαρίου 1968. [23] Στον γάμο τους σε μια ουνιταριανική εκκλησία στο Μανχάταν, το ζευγάρι προσπάθησε να εξασφαλίσει την απουσία οποιασδήποτε θεϊστικής γλώσσας. «Η μόνη απογοητευτική στιγμή», θυμάται ο Κλιζ, «ήρθε στο τέλος της λειτουργίας, όταν ανακάλυψα ότι δεν είχα καταφέρει να αφαιρέσω μια συγκεκριμένη αναφορά της λέξης 'Θεός'» [28] Αργότερα, η Μπουθ έγινε συνεργάτις του στη συγγραφή. Σύντομα του προσφέρθηκε η ευκαιρία να εργαστεί ως συγγραφέας στο ραδιόφωνο του BBC, όπου εργάστηκε σε πολλά προγράμματα, κυρίως στο The Dick Emery Show. Η επιτυχία του Footlights Revue οδήγησε στην ηχογράφηση μιας σύντομης σειράς ημίωρων ραδιοφωνικών προγραμμάτων, με το όνομα I'm Sorry, I'll Read That Again, τα οποία ήταν τόσο δημοφιλή, ώστε το BBC του ανέθεσε μια κανονική σειρά με τον ίδιο τίτλο που διήρκεσε από το 1965 έως το 1974. Ο Κλιζ επέστρεψε στη Βρετανία και εντάχθηκε στο καστ. [23] Σε πολλά επεισόδια, εμφανίζεται ως Τζον Ότι Κλιζ (σύμφωνα με τον Τζεμ Ρόμπερτς, αυτό μπορεί να οφείλεται στην αμηχανία που προκαλούσε το πραγματικό μεσαίο του όνομα, που ήταν Μάργουντ). [29]

Επίσης το 1965, ο Κλιζ και ο Τσάπμαν άρχισαν να γράφουν στην κωμική σειρά The Frost Report. Η συγγραφική ομάδα που επιλέχθηκε για το The Frost Report αποτελούνταν από αρκετούς συγγραφείς και ερμηνευτές που συνέχισαν να κάνουν όνομα στην κωμωδία. [30] Περιλάμβαναν συν-ερμηνευτές από το I'm Sorry, I'll Read That Again και άλλα ονόματα όπως τους Μπιλ Όντι και Τιμ Μπρουκ-Τέιλορ, Φρανκ Μούιρ, Μπάρι Κράιερ, Μάρτι Φέλντμαν, Ρόνι Μπάρκερ, Ρόνι Κορμπέτ, Ντικ Βόσμπεργκ και τους μελλοντικούς Python Έρικ Άιντλ, Τέρι Τζόουνς και Μάικλ Πέιλιν. [30] [31] [32] Ενώ εργάζονταν στο The Frost Report, οι μελλοντικοί Pythons ανέπτυξαν το στιλ γραφής που θα έκανε τη συνεργασία τους σημαντική. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Κλιζ γνώρισε και έγινε φίλος με τον Βρετανό κωμικό Πίτερ Κουκ, με τον οποίο συνεργαζάστηκε τελικά σε πολλά έργα και δημιούργησε στενή φιλία που κράτησε μέχρι τον θάνατο του Κουκ το 1995. [30] [33]

Ως ηθοποιός στο The Frost Report, ο Κλιζ κατάφερε να γίνει γνωστός στη βρετανική τηλεόραση ως κωμικός. Το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου σχολίασε: «Ο συνδυασμός του ύψους και της κοινωνικής του θέσης, σε συνδυασμό με ένα μινιμαλιστικό σενάριο, δημιούργησαν μια κλασική τηλεοπτική στιγμή». [34] Αυτή η σειρά ήταν τόσο δημοφιλής, που το 1966 οι Κλιζ και Τσάπμαν προσκλήθηκαν να δουλέψουν ως συγγραφείς και ερμηνευτές με τους Μπρουκ-Τέιλορ και Μάρτι Φέλντμαν στο At Last the 1948 Show,[23] κατά τη διάρκεια της οποίας γράφτηκε το σκετς των Four Yorkshiremen και από τους τέσσερις συγγραφείς/ερμηνευτές (το σκετς είναι πλέον περισσότερο γνωστό ως σκετς των Monty Python). [35]

Ο Κλιζ και ο Τσάπμαν έγραψαν επίσης επεισόδια για την πρώτη σειρά του Doctor in the House (αργότερα ο Κλιζ έγραψε μόνος του έξι επεισόδια του Doctor at Large το 1971). Αυτές οι σειρές σημείωσαν επιτυχία και το 1969 προσφέρθηκε στους Κλιζ και Τσάπμαν η δική τους σειρά. Ωστόσο, λόγω του αλκοολισμού του Τσάπμαν, ο Κλιζ εαυτό ανέλαβε αυξανόμενο φόρτο εργασίας στη συνεργασία. Είχε βρει τη συνεργασία με τον Πέιλιν στο The Frost Report ευχάριστη και τον κάλεσε να συμμετάσχει στη σειρά. Ο Πέιλιν είχε δουλέψει στο παρελθόν στο Do Not Adjust Your Set με τον Άιντλ και τον Τζόουνς, με τον Τέρι Γκίλιαμ να δημιουργεί τα κινούμενα σχέδια. Στους τέσσερις από αυτούς, μετά την επιτυχία του Do Not Adjust Your Set, είχε προταθεί μια σειρά για το τηλεοπτικό δίκτυο Thames Television, την οποία περίμεναν να ξεκινήσει όταν έφτασε η προσφορά του Κλιζ. Ο Πέιλιν είχε στο μεταξύ συμφωνήσει να συνεργαστεί με τους Κλιζ και Τσάπμαν, φέρνοντας μαζί του τον Γκίλιαμ, τον Τζόουνς και τον Άιντλ. [36]

Monty Python

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Monty Python's Flying Circus προβλήθηκε για τέσσερις σεζόν από τον Οκτώβριο του 1969 έως τον Δεκέμβριο του 1974 στην τηλεόραση του BBC, αν και ο Κλιζ εγκατέλειψε την εκπομπή μετά την τρίτη σεζόν. Οι δύο βασικοί ρόλοι του Κλιζ ήταν ο σοφιστικέ και ο τρελάρας. Απεικόνισε τον πρώτο σε μια σειρά εκφωνητών, παρουσιαστών τηλεοπτικών εκπομπών και κυβερνητικών αξιωματούχων. Ο Κλιζ εμφανιζόταν επίσης κατά τη διάρκεια κάποιων απότομων αλλαγών σκηνής ως σχολιαστής ραδιοφώνου (συνήθως φορώντας ένα βραδινό κοστούμι) όπου, με έναν μάλλον πομπώδη τρόπο, έκανε την επίσημη και αποφασιστική ανακοίνωση "Και τώρα, κάτι τελείως διαφορετικό", που αργότερα έγινε ο τίτλος της πρώτης ταινίας των Monty Python. [37]

Συνεργασία με τον Γκράχαμ Τσάπμαν

Μαζί με τα κινούμενα σχέδια του Γκίλιαμ, η δουλειά του Κλιζ με τον Γκράχαμ Τσάπμαν έδωσε στους Python τις πιο σκοτεινές και οργισμένες στιγμές τους, και πολλοί από τους ρόλους τους βγάζουν μια καταπιεσμένη οργή που βράζει, που χαρακτήρισε αργότερα την ερμηνεία του Μπάζιλ Φόλτι.

Σε αντίθεση με τους Πέιλιν και Τζόουνς, ο Κλιζ και ο Τσάπμαν έγραφαν μαζί στο ίδιο δωμάτιο. Ο Κλιζ ισχυρίζεται ότι η συγγραφική τους συνεργασία τον ανάγκαζε να κάνει ο ίδιος το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς, ενώ ο Τσάπμαν καθόταν αναπαυτικά, χωρίς να μιλάει για μεγάλα διαστήματα, πριν ξαφνικά βγει μια ιδέα που συχνά ανέβαζε το σκίτσο σε ένα νέο επίπεδο. Ένα κλασικό παράδειγμα αυτού είναι το σκετς με τον νεκρό παπαγάλο, το οποίο συνελήφθη από τον Κλιζ ως σάτιρα για την κακή εξυπηρέτηση πελατών, και αρχικά περιελάμβανε μια σπασμένη τοστιέρα και αργότερα ένα χαλασμένο αυτοκίνητο (αυτή η έκδοση στην πραγματικότητα εκτελέστηκε και μεταδόθηκε στο How to Irritate People). Ήταν πρόταση του Τσάπμαν να αλλάξει το ελαττωματικό αντικείμενο σε νεκρό παπαγάλο, δίνοντας στο σκετς έναν σουρεαλιστικό αέρα που το έκανε αξέχαστο. [38]

Το σκετς Argument Clinic με τον Πέιλιν (όρθιος) στο Monty Python Live (Mostly), το 2014

Δεκαετία του 1970

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 1970 έως το 1973, ο Κλιζ ήταν πρύτανης του Πανεπιστημίου του St Andrews. [39] Η εκλογή του αποδείχθηκε ορόσημο για το πανεπιστήμιο, φέρνοντας επανάσταση και εκσυγχρονίζοντας τη θέση. Για παράδειγμα, ο πρύτανης είχε παραδοσιακά το δικαίωμα να διορίζει έναν «αξιολογητή», έναν αναπληρωτή του σε σημαντικές συνεδριάσεις. Ο Κλιζ έβαλε σε αυτήν τη θέση έναν φοιτητή, που εκλέγεται από το φοιτητικό σώμα όλου του πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα την άμεση πρόσβαση και εκπροσώπηση του φοιτητικού σώματος. [40]

Ο Κλιζ πρωταγωνίστησε στη χαμηλού προϋπολογισμού σειρά-παρωδία του ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς The Strange Case of the End of Civilization as We Know It (1977) ως εγγονός του μεγαλύτερου ντετέκτιβ στον κόσμο. Τον Δεκέμβριο του 1977, ο Κλιζ εμφανίστηκε ως καλεσμένος στο Muppet Show. [41] Θεωρήθηκε ένας από τους καλύτερους καλεσμένους που εμφανίστηκαν στην εκπομπή. Ο Κλιζ ήταν θαυμαστής του Muppet Show και συνέγραψε μεγάλο μέρος του επεισοδίου. [42] [43] Σε αυτό, τον "απάγουν" πριν ξεκινήσει η παράσταση, παραπονιέται για τον αριθμό των γουρουνιών και αναγκάζεται να κάνει ένα νούμερο κλεισίματος με τον Κέρμιτ τον Βάτραχο, γουρούνια, κότες και τέρατα. [42] Ο Κλιζ έκανε επίσης μια εμφάνιση στην ταινία του 1981 The Great Muppet Caper και κέρδισε το βραβείο του περιοδικού TV Times ως ο πιο αστείος άνδρας στην τηλεόραση για το έτος 1978–79. [44] Το 1979, πρωταγωνίστησε στο τηλεοπτικό σπέσιαλ To Norway, Home of Giants, σε παραγωγή του Τζόν Μπεργκ.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ο Κλιζ έκανε την παραγωγή και έπαιξε σε μια σειρά επιτυχημένων ταινιών επαγγελματικής κατάρτισης, συμπεριλαμβανομένων των Meetings, Bloody Meetings και More Bloody Meetings. [45]

Ένα τρελό, τρελό ξενοδοχείο

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλιζ πέτυχε μεγαλύτερη προβολή στο Ηνωμένο Βασίλειο ως ο νευρωτικός ξενοδόχος Μπάζιλ Φόλτι στη σειρά Ένα τρελό, τρελό ξενοδοχείο, την οποία έγραφε μαζί με τη σύζυγό του, Κόνι Μπουθ. Η σειρά κέρδισε τρία βραβεία BAFTA και το 2000 βρέθηκε στην κορυφή της λίστας του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου με τα 100 καλύτερα βρετανικά τηλεοπτικά προγράμματα. Σε μια δημοσκόπηση του 2001 που διεξήχθη από το Channel 4, ο Μπάζιλ Φόλτι κατατάχθηκε δεύτερος (πίσω από τον Homer Simpson) στη λίστα τους με τους 100 καλύτερους τηλεοπτικούς χαρακτήρες. [46] [47] Στη σειρά έπαιζαν επίσης η Προυνέλα Σκέιλς ως η καταπιεστική σύζυγος του Μπάζιλ, Σίμπιλ, ο Άνρτιου Σακς ως ο κακοποιημένος Ισπανός σερβιτόρος Μανουέλ και η Μπουθ ως καμαριέρα και σερβιτόρα Πόλυ, που ήταν η φωνή της λογικής στη σειρά. Ο Κλιζ βάσισε τον ρόλο του Μπάζιλ Φόλτι σε ένα πραγματικό πρόσωπο, τον Ντόναλντ Σενκλέρ, τον οποίο είχε γνωρίσει το 1970, ενώ η ομάδα των Monty Python έμενε στο ξενοδοχείο Gleneagles στο Τορκί, όπου έκανε εξωτερικά γυρίσματα για την τηλεοπτική της σειρά. [48] Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Κλιζ εμπνεύστηκε το μάντρα του Σενκλέρ «Θα μπορούσα να διευθύνω αυτό το ξενοδοχείο μια χαρά αν δεν υπήρχαν επισκέπτες». Αργότερα περιέγραψε τον Σενκλέρ ως «τον πιο υπέροχα αγενή άνθρωπο που έχω γνωρίσει ποτέ», αν και η χήρα του Σενκλέρ είπε ότι ο σύζυγός της παρερμηνεύτηκε εντελώς στη σειρά. Κατά τη διάρκεια της παραμονής των Python, ο Σενκλέρ φέρεται να πέταξε τον χαρτοφύλακα του Άιντλ έξω από το ξενοδοχείο «μήπως τυχόν περιείχε βόμβα» και παραπονέθηκε για τους «αμερικανικούς» τρόπους του Γκίλιαμ στο τραπέζι. [48] [49]

Η πρώτη σειρά προβλήθηκε από τις 19 Σεπτεμβρίου 1975 από το BBC 2, αρχικά με κακές κριτικές, [50] αλλά κέρδισε το κοινό όταν επαναλήφθηκε από το BBC 1 την επόμενη χρονιά. Παρ' όλα αυτά, η δεύτερη σεζόν δεν βγήκε στον αέρα παρά το 1979, όταν ο γάμος του Κλιζ με την Μπουθ είχε τελειώσει, αλλά αναβίωσαν τη συνεργασία τους για τη δεύτερη σειρά. Η σειρά αποτελούνταν από δύο σεζόν, καθεμία από τις οποίες είχε μόνο έξι επεισόδια. Ο Κλιζ και η Μπουθ υποστηρίζουν ότι αυτό έγινε για να αποφευχθεί η μείωση της ποιότητας της σειράς. Η δημοτικότητα της σειράς έχει διατηρηθεί και, εκτός από το ότι έχει υψηλή παρουσία στις δημοσκοπήσεις των καλύτερων τηλεοπτικών εκπομπών που έγιναν ποτέ, αναμεταδίδεται συχνά. [51] Σε μια δημοσκόπηση του 2002, το σχόλιο του Μπάζιλ «μην αναφέρεις τον πόλεμο» (που έλεγε στη σερβιτόρα Πόλυ για τους Γερμανούς καλεσμένους) κατατάχθηκε στη δεύτερη πιο αστεία ατάκα στην τηλεόραση. [52]

Δεκαετίες 1980 και 1990

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1980 και του 1990, ο Κλιζ επικεντρώθηκε στον κινηματογράφο, αν και δούλεψε με τον Πίτερ Κουκ στην τηλεοπτική του εκπομπή Peter Cook and Co. το 1980. Την ίδια χρονιά, Κλιζ έπαιξε τον ρόλο του Πετρούκιου Ημέρωμα της στρίγγλας του Ουίλιαμ Σαίξπηρ στη σειρά του BBC Σαίξπηρ. Το 1981 εμφανίστηκε στην ταινία Υπέροχοι Ληστές και τα Κουλουβάχατα της Ιστορίας σε σκηνοθεσία του Τέρι Γκίλιαμ ως Ρομπέν των Δασών. Συμμετείχε επίσης στο Αδελφάτο των ξεφωνημένων (Monty Python Live at the Hollywood Bowl), που γυρίστηκε το 1980 και κυκλοφόρησε το 1982, και πρωταγωνίστησε στον Χορό του ξεφωνημένου μπάτσου για τη Διεθνή Αμνηστία. Το 1985, ο Κλιζ έπαιξε έναν μικρό δραματικό ρόλο ως σερίφης στο αμερικανικ�� γουέστερν Σιλβεράντο, όπου έπαιζε επίσης ο Κέβιν Κλάιν, με τον οποίο πρωταγωνίστησε στο Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα τρία χρόνια αργότερα. Το 1986, πρωταγωνίστησε στη βρετανική κωμωδία Όλα στραβά κι ανάποδα ως αυστηρός γυμνασιάρχης με εμμονή στην ακρίβεια που έμπαινε συνεχώς σε μπελάδες κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού για να μιλήσει στο Συνέδριο Γυμνασιαρχών. Σε σενάριο του Μάικλ Φράιν, η ταινία γνώρισε επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο αλλά όχι στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ ο Κλιζ απέσπασε το βραβείο κωμωδίας Πίτερ Σέλερς το 1987 στα Evening Standard British Film Awards.

Ο Cleese στα 61α Όσκαρ τον Μάρτιο του 1989

Το 1988, ο Κλιζ έγραψε και πρωταγωνίστησε στο Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα ως Άρτσι Λιτς, μαζί με τους Τζέιμι Λι Κέρτις, Κέβιν Κλάιν και Μάικλ Πέιλιν. Η ταινία γνώρισε εμπορική και κριτική επιτυχία, καθώς έγινε μία από τις δέκα καλύτερες ταινίες της χρονιάς στο αμερικανικό box office και ο Κλιζ ήταν υποψήφιος για Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου. Ο Γκράχαμ Τσάπμαν διαγνώστηκε με καρκίνο του οισοφάγου το 1989. Ο Κλιζ, ο Μάικλ Πέιλιν, ο Πίτερ Κουκ και ο σύντροφος του Τσάπμαν, Ντέιβιντ Σέρλοκ, έγιναν μάρτυρες του θανάτου του Τσάπμαν. Ο θάνατος του Τσάπμαν συνέβη μια μέρα πριν από την 20ή επέτειο της πρώτης μετάδοσης του Flying Circus, με τον Τζόουνς να σχολιάζει ότι ήταν «το χειρότερο πάρτι στην ιστορία». Ο Κλιζ διάβασε μια νεκρολογία στην κηδεία του Τσάπμαν. [53]

Ο Κλιζ αργότερα έπαιξε έναν δεύτερο ρόλο στην ταινία Ο Φρανκενστάιν της Μαίρης Σέλεϊ (1994) του Κένεθ Μπράνα μαζί με τον ίδιο τον Μπράνα και τον Ρόμπερτ ντε Νίρο. Μαζί με τον Άγγλο ψυχίατρο Ρόμπιν Σκίνερ, ο Κλιζ έγραψε δύο βιβλία για τις σχέσεις: Families and How to Survive Them and Life and How to Survive It. Τα βιβλία παρουσιάζονται ως διάλογοι μεταξύ του Σκίνερ και του Κλιζ.

Η συνέχεια του Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα, το Τρομερά πλάσματα —στο οποίο πρωταγωνίστησε ξανά ο Κλιζ μαζί με τους Κέβιν Κλάιν, Τζέιμι Λι Κέρτιν και Μάικλ Πέιλιν—κυκλοφόρησε το 1997, αλλά έτυχε ανάμεικτης υποδοχής από κριτικούς και κοινό. Έκτοτε ο Κλιζ έχει δηλώσει συχνά ότι η δημιουργία της δεύτερης ταινίας ήταν λάθος. [54]

Το 1999, ο Κλιζ εμφανίστηκε στην ταινία Τζέιμς Μποντ Ο κόσμος δεν είναι αρκετός (The World Is Not Enough) ως βοηθός του Q, ο οποίος αναφέρεται από τον Μποντ ως "R".

21ος αιώνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλιζ είναι επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ, όπου κάνει περιστασιακά εμφανίσεις. Το 2001, ο Κλιζ πήρε μέρος στην κωμωδία Το τρελό κυνήγι του θησαυρού (Rat Race) ως εκκεντρικός ξενοδόχος Ντόναλντ Π. Σενκλέρ, το όνομα του ξενοδόχου στο Τορκί στον οποίο είχε βασίσει τον ρόλο του Μπάζιλ Φόλτι. Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε ως Σχεδόν Ακέφαλος Νικ στην πρώτη ταινία Χάρι Πότερ Ο Χάρι Πότερ και η φιλοσοφική λίθος (2001), ένας ρόλο που θα έπαιζε ξανά στο Ο Χάρι Πότερ και η κάμαρα των μυστικών (2002). [55] Το 2002, ο Κλιζ έκανε μια καμέο εμφάνιση στην ταινία The Adventures of Pluto Nash, στην οποία έπαιξε τον Τζέιμς, έναν ηλεκτρονικό οδηγό ενός αιωρούμενου αυτοκινήτου που είχε κλαπεί από τον χαρακτήρα του τίτλου (που υποδύθηκε ο Έντι Μέρφι). Το όχημα στη συνέχεια καταστρέφεται σε μια καταδίωξη, αφήνοντας τον οδηγό εγκλωβισμένο σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Σελήνης. Το 2002, ο Τζον Κλιζ επανέλαβε τον ρόλο του στο Πέθανε μια άλλη μέρα (Die Another Day).Στην ταινία αυτήν ο χαρακτήρας προήχθη, καθιστώντας τον Κλιζ ως τον νέο Quartermaster (Q) της MI6.Ο Κλιζ δεν εμφανίστηκε σε καμία άλλην ταινία από στις επόμενες ταινίες του Τζειμς Μποντ.[56] Το 2004, ο Κλιζ εμφανίστηκε ως Q στο βιντεοπαιχνίδι James Bond 007: Everything or Nothing, με την εμφάνιση και τη φωνή του. [57] Το 2003, ο Κλιζ εμφανίστηκε ως Λάιλ Φίνστερ στην αμερικανική κωμική σειρά Will & Grace. Την κόρη του χαρακτήρα του, Λορέιν, υποδύθηκε η Μίνι Ντράιβερ. Το 2004, ο Κλιζ ήταν ένας από τους σεναριογράφους ενός graphic novel της DC Comics με τίτλο Superman: True Brit. [58] Μέρος της σειράς φανταστικών ιστοριών "Elseworlds " της DC, το True Brit, που γράφτηκε κυρίως από τον Κιμ Χάουαρντ Τζόνσον, υποδηλώνει τι θα μπορούσε να είχε συμβεί εάν το διαστημικό όχημα του Σούπερμαν είχε προσγειωθεί σε ένα αγρόκτημα στη Βρετανία αντί για την Αμερική. [58]

Ο Κλιζ το 2008

Από τις 10 Νοεμβρίου έως τις 9 Δεκεμβρίου 2005, ο Κλιζ περιόδευσε στη Νέα Ζηλανδία με την παράστασή του John Cleese—His Life, Times and Current Medical Problems. Ο Κλιζ το περιέγραψε ως "ένα one-man show με πολλά άτομα". Η παράσταση ανέβηκε στη Νέα Υόρκη με τον Γουίλιαμ Γκόλντμαν και την κόρη του Κλιζ, Καμίλα, ως συγγραφέα και ηθοποιό (τις παραστάσεις σκηνοθέτησε ο Αυστραλός Μπίλι Μπράουν). [59]

Ο Κλιζ δάνεισε τη φωνή του στο βιντεοπαιχνίδι BioWare Jade Empire. Ο ρόλος του ήταν αυτός ενός εξωγήινου ονόματι σερ Ρόντερικ Πονς φον Φοντλμπότομ, που είχε εγκλωβιστεί στην Αυτοκρατορική Πόλη της Αυτοκρατορίας των Τζεντάι. Ο ρόλος του είναι ουσιαστικά ένα βρετανικό αποικιοκρατικό στερεότυπο. Η πανοπλία του έχει το σχέδιο ενός πιρουνιού κολλημένο σε ένα κομμάτι τυρί. Το 2007, ο Κλιζ εμφανίστηκε σε διαφημίσεις της Titleist ως σχεδιαστής γηπέδων γκολφ με το όνομα Ίαν Μακάλιστερ. Επίσης, το 2007, συμμετείχε στα γυρίσματα του σίκουελ των ταινιών Ροζ Πάνθηρας, με τίτλο Ο ροζ πάνθηρας 2, με τους Στιβ Μάρτιν και Αϊσβάρια Ράι.

Ο Κλιζ (δεξιά) με τους υπόλοιπους Monty Python στη σκηνή του O <sub id="mwAoI">2</sub> Arena στο Λονδίνο, τον Ιούλιο του 2014

Ο Κλιζ συνέπραξε με τον Έρικ Άιντλ το 2015 και το 2016 για μια περιοδεία στη Βόρεια Αμερική, τον Καναδά και τα έθνη ANZUS με τίτλο "John Cleese & Eric Idle: Together Again At Last . . . For The Very First Time", παίζοντας σε μικρά θέατρα και αλληλεπιδρώντας με το κοινό. Σε μια συνέντευξη στην εκπομπή Ask Me Anything του Reddit, ο Κλιζ εξέφρασε τη λύπη του που είχε αρνηθεί τον ρόλο που έπαιξε ο Ρόμπιν Ουίλιαμς στο Φτερά και Πούπουλα (The Birdcage), του μπάτλερ που υποδύθηκε ο Άντονι Χόπκινς στα Απομεινάρια μιας μέρας (The Remains of the Day) και του κληρικού που υποδύθηκε ο Πίτερ Κουκ στο Τρελές ιστορίες έρωτα και φαντασίας (The Princess Bride). [60]

Προσωπική ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κλιζ γνώρισε την Κόνι Μπουθ στις ΗΠΑ και παντρεύτηκαν το 1968. [50] Το 1971, η Μπουθ γέννησε το μοναχοπαίδι τους, τη Σίνθια Κλιζ, η οποία εμφανίστηκε με τον πατέρα της στις ταινίες Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα και Τρομερά πλάσματα. Με την Μπουθ, ο Κλιζ έγραψε τα σενάρια και συμπρωταγωνίστησε και στις δύο σεζόν του Ένα τρελό, τρελό ξενοδοχείο, αν και οι δυο τους χώρισαν στην πραγματικότητα πριν ολοκληρωθεί και προβληθεί η δεύτερη σειρά. Ο Κλιζ και η Μπουθ λέγεται ότι παρέμειναν στενοί φίλοι από τότε. Ο Κλιζ έχει δύο εγγόνια, τον Ίβαν και την Ολίβια, από τον γάμο της Σίνθια με τον συγγραφέα/σκηνοθέτη Εντ Σόλομον. Ο Κλιζ παντρεύτηκε την Αμερικανίδα ηθοποιό Μπάρμπαρα Τρένταμ το 1981. Η κόρη τους Καμίλα, το δεύτερο παιδί του Κλιζ, γεννήθηκε το 1984. Με την Τρένταμ χώρισαν το 1990. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Κλιζ μετακόμισε στο Λος Άντζελες.

Το 1992 παντρεύτηκε την Αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια Άλις Φέι Άιχελμπεργκ. Χώρισαν το 2008. Μετά το διαζύγιο, η Άιχελμπεργκ πήρε 12 εκατομμύρια λίρες σε μετρητά και περιουσιακά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων 600.000 λιρών ετησίως για επτά χρόνια. Ο Κλιζ είπε «Αυτό που βρίσκω τόσο άδικο είναι ότι αν πεθαίναμε και οι δύο σήμερα, τα παιδιά της θα έπαιρναν πολύ περισσότερα από τα δικά μου. . .» [61]

Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου έχει περιουσία στο Λονδίνο και ένα σπίτι στο Royal Crescent στο Μπαθ του Σόμερσετ. [62] [63] Τον Αύγουστο του 2012, ο Κλιζ παντρεύτηκε την Αγγλίδα σχεδιάστρια κοσμημάτων και πρώην μοντέλο Τζένιφερ Γουέιντ σε μια τελετή στο νησί Μιστίκ της Καραϊβικής. [64]

Σε συνέντευξή του το 2014, ο Κλιζ κατηγόρησε τη μητέρα του, που έζησε μέχρι τα 101 της, για τα προβλήματά του στις σχέσεις με τις γυναίκες. Ο Κλιζ είπε ότι είχε περάσει "μεγάλο μέρος της ζωής μου σε κάποια μορφή θεραπείας" λόγω των σχέσεών του με τις γυναίκες. [65]

Αστεροειδής

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Τζον Κλιζ έδωσε το όνομά του στον αστεροειδή 9618 Τζον Κλιζ, που ανακαλύφθηκε στις 17 Μαρτίου 1993. [66]

Φιλμογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έτος Πρωτότυπος τίτλος Ελληνική μετάφραση Ρόλος
1968 Interlude Επεισόδιο δημοσιοσχεσίτης στην τηλεόραση
The Bliss of Mrs. BlossomΗευτ Η ευτυχία της κυρίας Μπλόσομ ταχυδρομικός υπάλληλος
1969 The Best House in London Η λέσχη των ελεύθερων γυναικών Τζόουνς
The Magic Christian Δύο εύθυμοι γλεντζέδες διευθυντής οίκου πλειστηριασμών
1970 The Rise and Rise of Michael Rimmer Πιούμερ
1971 The Statue Το άγαλμα Χάρι
And Now for Something Completely Different Και τώρα κάτι τελείως διαφορετικό εκφωνητής / Ούγγρος / δάσκαλος αυτοάμυνας
1973 The Love Ban Μην κοιμάστε... με τη γυναίκα σας ομιλητής για την αντισύλληψη
Golf Etiquette γκόλφερ
1975 Monty Python and the Holy Grail Οι ιππότες της ελεεινής τραπέζης φρουρός #2 / μαύρος ιππότης / χωρικός #3
1977 The Strange Case of the End of Civilization as We Know It Άρθουρ Σέρλοκ Χολμς
1979 Life of Brian Ένας προφήτης... μα τι προφήτης! μάγος #1 / Ρετζ / Εβραίος αξιωματούχος
1980 The Taming of the Shrew Το ημέρωμα της στρίγγλας Πετρούκιος
The Tom Machine κομπιούτερ (φωνή)
1981 The Great Muppet Caper Νέβιλ
Time Bandits Υπέροχοι ληστές και τα κουλουβάχατα της ιστορίας Ρομπέν των Δασών
1982 Monty Python Live at the Hollywood Bowl Το αδελφάτο των ξεφωνημένων εκφωνητής αγώνα / πάπας Ιούλιος Β΄
1983 Privates on Parade ταγματάρχης Γκιλ Φλακ
The Meaning of Life Μόντι Πάιθον, το νόημα της ζωής ψάρι #2 / δρ Σπένσερ / Χάμφρεϊ Γουίλιαμς
Yellowbeard Το αδελφάτο των 7 θαλασσών Πιου
1985 Silverado Σιλβεράντο σερίφης Λάνγκστον
1986 Clockwise Όλα στραβά κι ανάποδα Μπράιαν Στίμπσον
1988 A Fish Called Wanda Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα Άρτσι Λιτς
Managing Problem People. Behavioral Skills for Leaders Ρέτζι
1989 The Big Picture μπάρμαν
Erik the Viking Έρικ ο Βίκινγκ Χάφνταν
1990 Bullseye! λουόμενος σωσίας του Τζον Κλιζ
1991 An American Tail: Fievel Goes West Fievel και ο νέος κόσμος 2 γάτος (φωνή)
1993 Splitting Heirs Εντιμότατοι κληρονόμοι Ραούλ Π. Σάντγκριντ
1994 The Swan Princess Η πριγκίπισσα των κύκνων Ζαν-Μπομπ (φωνή)
Frankenstein Φρανκενστάιν της Μαίρης Σέλεϋ καθηγητής Γουόλντμαν
The Jungle Book Μόγλι: Θρύλοι από το βιβλίο της ζούγκλας δρ Πλάμφορντ
1996 The Wind in the Willows Ανεμοσκορπίσματα δικηγόρος
1997 Fierce Creatures Τρομερά πλάσματα Ρόλο Λι
George of the Jungle Ο γκαφατζής της ζούγκλας Πίθηκος (φωνή)
1998 Parting Shots Άπονδοι φίλοι Μορίς Γουόλπολ
1999 The Out-of-Towners Οι επαρχιώτες κύριος Μερσό
The World Is Not Enough Ο κόσμος δεν είναι αρκετός Αρ
2000 Isn't She Great Μα είναι υπέροχη Χένρι Μάρκους
The Magic Pudding Άλμπερτ
2001 Rat Race Το τρελό κυνήγι του θησαυρού Ντόναλντ Π. Σενκλέρ
Harry Potter and the Sorcerer's Stone Ο Χάρι Πότερ και η φιλοσοφική λίθος Νικ
2002 Pluto Nash Πλούτο Νας Τζέιμς
Pinocchio Πινόκιο Κρίκετ (φωνή)
Harry Potter and the Chamber of Secrets Ο Χάρι Πότερ και η κάμαρα με τα μυστικά Νικ
Die Another Day Πέθανε μια άλλη μέρα Κιου
2003 Scorched Υποψήφιοι ληστές Τσαρλς Μέρτσαντ
Charlie's Angels: Full Throttle Οι άγγελοι του Τσάρλι: Δράση πέρα από τα όρια κύριος Μάντεϊ
2004 Shrek 2 Σρεκ 2 βασιλιάς (φωνή)
Around the World in 80 Days Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες λοχίας
2005 Valiant Βάλιαντ, το γενναίο περιστέρι Μέρκιουρι (φωνή)
Complete Guide to Guys συμπεριφοριστής / γιατρός / κοινωνικός επιστήμων
2006 Man About Town Ακραία πάθη δρ Πρίμκιν
L'entente cordiale Κινούμενη βόμβα λόρδος Κόνραντ
Stranger Than Fiction Πιο παράξενο κι από παράξενο! σερβιτόρος
Charlotte's Web Σάρλοτ, η αραχνούλα Σάμιουελ το πρόβατο (φωνή)
2007 Shrek the Third Σρεκ ο τρίτος βασιλιάς (φωνή)
2008 Igor Ίγκορ δρ Γκλινκεστάιν
The Day the Earth Stood Still Όταν η Γη σταματήσει καθηγητής Μπάρνχαρντ
2009 The Pink Panther 2 Ο ροζ πάνθηρας 2 Ντρέιφους
Planet 51 Πλανήτης 51: Επισκέπτης από τη Γη καθηγητής Κιπλ (φωνή)
2010 Shrek Forever After Σρεκ κι εμείς καλύτερα βασιλιάς (φωνή)
Spud κύριος Έντλι
2011 Winnie the Pooh Ο Γουίνι το αρκουδάκι αφηγητής (φωνή)
Beethoven's Christmas Adventure Μπετόβεν: Χριστουγεννιάτικη περιπέτεια αφηγητής (φωνή)
The Big Year Τρεις και ο κούκος αφηγητής (φωνή)
2012 Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι Μακόρμικ
A Liar's Autobiography: The Untrue Story of Monty Python's Graham Chapman Η αυτοβιογραφία ενός ψεύτη Τζον Κλιζ / Ντον / Ντέβιντ Φροστ (φωνή)
2013 Spud 2: The Madness Continues κύριος Έντλι
Planes Αεροπλάνα Μπουλντόγκ (φωνή)
2014 Spud 3: Learning to Fly κύριος Έντλι
2015 Absolutely Anything Ευχήσου και όλα γίνονται αρχιεξωγήινος (φωνή)
Get Squirrely Το κυνήγι των χαμένων βελανιδιών κύριος Μπέλγουντ (φωνή)
2016 Albion: The Enchanted Stallion Άλμπιον: Το μαγικό άλογο στρατηγός Ίντερ
Trolls Οι ευχούληδες βασιλιάς (φωνή)
2018 Charming Ο μαγεμένος πρίγκιπας νονά νεράιδα / εκτελεστής (φωνή)
Elliot the Littlest Reindeer Έλιοτ, ο πιο μικρός τάρανδος Ντόνερ (φωνή)
2019 The Naked Wanderer Μπράιαν Κινγκ
Arctic Justice Ότο (φωνή)
2020 The Very Excellent Mr. Dundee Τζον
2021 Father Christmas Is Back Ο μπαμπάς επιστρέφει για Χριστούγεννα Τζον Κρίστμας
Clifford the Big Red Dog Κλίφορντ: Ο κόκκινος σκύλος Μπρίντγουελ
2022 Daddy Daughter Trip Φρανκ

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • The Rectorial Address of John Cleese, Epam, 1971, 8 pages
  • Cleese Encounters: The Unauthorized Biography of Monty Python Veteran John Cleese, Jonathan Margolis, St. Martin's Press, 1992, (ISBN 0-312-08162-6)
  • The Human Face (with Brian Bates) (DK Publishing Inc., 2001, (ISBN 978-0-7894-7836-8))
  • Foreword for Time and the Soul, Jacob Needleman, 2003, (ISBN 1-57675-251-8) (paperback)
  • Superman: True Brit, DC Comics, 2004, (ISBN 9781845760120)
  • So, Anyway..., 2014, Crown Archetype, (ISBN 038534824X)
  • Professor at Large: The Cornell Years, 2018, Cornell University Press, (ISBN 978-1-5017-1657-7)
  • Creativity: A Short and Cheerful Guide, 2020, Crown, (ISBN 978-0385348270)

Διάλογοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6458mzt. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Internet Broadway Database. 79115. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13999345z. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ CONOR.SI. 9272163.
  7. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. tt0079470. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2019.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  9. ↑ p69345.htm#i693445. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  10. ↑ hollywoodlife.com/2022/11/04/john-cleese-wife/.
  11. ↑ www.europeanfilmacademy.org/European-Film-Awards-Winners-2001.72.0.html. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2019.
  12. ↑ Rowan, Terry (2017). The Kings & Queens of Hollywood Comedy. Lulu. σελ. 201. 
  13. ↑ «John Cleese Biography (1939–)». FilmReference.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2010. 
  14. ↑ «Reginald Francis Cleese». The London Gazette (32864): σελ. 6398. 21 September 1923. https://www.thegazette.co.uk/London/issue/32864/page/6398. 
  15. ↑ Stadlen, Matthew (13 October 2014). «John Cleese says: 'I've finally found true love – in a fish and three cats'». The Daily Telegraph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 November 2015. https://web.archive.org/web/20151105021521/http://www.telegraph.co.uk/men/relationships/11157618/John-Cleese-says-Ive-finally-found-true-love-in-a-fish-and-three-cats.html. Ανακτήθηκε στις 11 November 2015. 
  16. ↑ Raphael, Amy (29 November 2008). «Ross and Brand were astoundingly tasteless». The Guardian (London, England). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 November 2014. https://web.archive.org/web/20141129084524/http://www.theguardian.com/culture/2008/nov/29/john-cleese-interview. Ανακτήθηκε στις 23 November 2014. 
  17. ↑ «The Bristol Funny List: 50 of the city's funniest men and women». Bristol Live. 18 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2018. 
  18. ↑ «WTF with Marc Maron Podcast: Episode 961 – John Cleese». wtfpod.libsyn.com. Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2018. 
  19. ↑ «John Cleese: 'I Can Take Almost Nothing Seriously'». WTTW. https://news.wttw.com/2015/12/30/john-cleese-i-can-take-almost-nothing-seriously. Ανακτήθηκε στις 19 March 2020. 
  20. ↑ «San Diego Magazine, Silly Walks and Dead Parrots». Sandiegomag.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2010. 
  21. ↑ «John Cleese». Cardinal Fang's Python Site. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2011. 
  22. ↑ «John Cleese». Leading Authorities. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2011. 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 23,3 23,4 23,5 23,6 23,7 23,8 Wilmut, Roger (1980). From Fringe to Flying Circus: Celebrating a Unique Generation of Comedy 1960–1980. North Yorkshire, England: Methuen Publishing. ISBN 0-413-46950-6. 
  24. ↑ «John Cleese to Spend Five Years Tour As Professor at Cornell University». Daily Llama. 18 Ιανουαρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2012. 
  25. ↑ Life of Brian commentary by Terry Jones, Terry Gilliam and Eric Idle
  26. ↑ The Sunday Times, 16 October 1988.
  27. ↑ Hewison, Robert (1983). Footlights! A Hundred Years of Cambridge Comedy. London, England: Methuen Publishing|Methuen London Ltd. ISBN 0-413-51150-2. 
  28. ↑ Cleese, John (2014). New York: Crown Archetype, p. 318.
  29. ↑ P70, The Authorised History of I'm Sorry I Haven't A Clue; Jem Roberts (ISBN 978-1-84809-132-0)
  30. ↑ 30,0 30,1 30,2 «The Frost Report». BBC Comedy. https://www.bbc.co.uk/comedy/thefrostreport/. Ανακτήθηκε στις 9 July 2016. 
  31. ↑ «Jimmy Gilbert, BBC producer who presided over a golden age of light entertainment – obituary». The Daily Telegraph (London). 8 June 2016. https://www.telegraph.co.uk/obituaries/2016/07/08/jimmy-gilbert-bbc-producer-who-presided-over-a-golden-age-of-lig/. Ανακτήθηκε στις 9 July 2016. 
  32. ↑ «Marty Feldman: Six Degrees of Separation». BBC Two. 13 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2015. 
  33. ↑ Geraghty, Geraldine (16 Νοεμβρίου 2016). The Undiscovered Peter Cook (Film). BBC. 
  34. ↑ «BFI Screenonline: Frost Report, The (1966–67)». British Film Institute. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2010. 
  35. ↑ Morris Bright· Robert Ross (2001). Fawlty Towers: fully booked. BBC. σελ. 60. ISBN 978-0-563-53439-6. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2010. 
  36. ↑ McCall, Douglas. L. (1991). Monty Python: a chronological listing of the troupe's creative output, and articles and reviews about them, 1969–1989. McFarland. σελ. 1. 
  37. ↑ «And Now For Something Completely Different». Smithsonian. https://www.smithsonianmag.com/arts-culture/and-now-for-something-completely-different-102005497/. Ανακτήθηκε στις 20 August 2019. 
  38. ↑ McCabe, Bob (2005). The Life of Graham, The authorised biography of Graham Chapman. pp. 90–91. London: Orion Books
  39. ↑ «List of Rectors of University of St. Andrews». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιανουαρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2013. 
  40. ↑ «John Cleese Biography». Cardinal Fang. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2011. 
  41. ↑ Garlen, Jennifer C.· Graham, Anissa M. (2009). Kermit Culture: Critical Perspectives on Jim Henson's Muppets. McFarland & Company. σελ. 218. ISBN 978-0-7864-4259-1. 
  42. ↑ 42,0 42,1 «The 10 best Muppet Show guests: John Cleese». The Guardian. https://www.theguardian.com/culture/gallery/2012/jan/22/ten-best-muppets-in-pictures. Ανακτήθηκε στις 19 March 2020. 
  43. ↑ «John Cleese – Episode 47». Muppet Central. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2008. 
  44. ↑ «John Cleese». Save me a ticket. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2011. 
  45. ↑ Video Arts sells in £25m deal. The Independent. 5 January 1996.
  46. ↑ «100 Greatest TV Characters». Channel 4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2009. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2019. 
  47. ↑ «100 Greatest ... (100 Greatest TV Characters (Part 1))». ITN Source. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2019. 
  48. ↑ 48,0 48,1 «Fawlty hotelier was bonkers, says waitress». The Daily Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/news/uknews/1394580/Fawlty-hotelier-was-bonkers-says-waitress.html. Ανακτήθηκε στις 24 May 2019. 
  49. ↑ «Sybil back at Fawlty Towers». BBC. 18 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2014. 
  50. ↑ 50,0 50,1 Milmo, Cahal (25 May 2007). «Life after Polly: Connie Booth (a case of Fawlty memory syndrome)». Independent. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 May 2008. https://web.archive.org/web/20080502123852/http://www.independent.co.uk/news/uk/this-britain/life-after-polly-connie-booth-a-case-of-fawlty-memory-syndrome-450289.html. Ανακτήθηκε στις 8 October 2015. 
  51. ↑ Mattha Busby (9 April 2019). "Fawlty Towers named greatest ever British TV sitcom". The Guardian. Retrieved 24 May 2019.
  52. ↑ «Life of Brian wins the vote for film's best laughter line». The Telegraph. https://www.telegraph.co.uk/news/uknews/1385293/Life-of-Brian-wins-the-vote-for-films-best-laughter-line.html. Ανακτήθηκε στις 19 August 2019. 
  53. ↑ «Graham Chapman's memorial speech». Cardinalfang.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2012. 
  54. ↑ «Restaurant review: Michael Winner at Villa Principe Leopoldo, Switzerland». The Sunday Times (UK). 6 July 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 December 2008. https://web.archive.org/web/20081202234740/http://www.timesonline.co.uk/tol/life_and_style/food_and_drink/eating_out/winners_dinners/article4275153.ece. Ανακτήθηκε στις 3 August 2008. 
  55. ↑ Linder, Brian (22 Μαρτίου 2001). «Cleese Talks Harry Potter». IGN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2020. 
  56. ↑ «Ben Whishaw Cast as Q in New James Bond Film Skyfall». BBC News. 25 November 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 August 2018. https://web.archive.org/web/20180814142542/https://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-15889689. Ανακτήθηκε στις 2 December 2021. 
  57. ↑ «James Bond 007: Everything Or Nothing». EW. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2021-07-25. https://web.archive.org/web/20210725212153/https://ew.com/article/2004/02/13/james-bond-007-everything-or-nothing/. Ανακτήθηκε στις 23 August 2019. 
  58. ↑ 58,0 58,1 Cowsill, Alan (2010). «2000s». Στο: Dolan, Hannah. DC Comics Year By Year A Visual Chronicle. Dorling Kindersley. σελ. 315. ISBN 978-0-7566-6742-9. Comedy legend John Cleese joined forces with artist John Byrne, inker Mark Farmer and writer Kim Johnson for a unique take on the Superman story. Superman: True Brit saw Kal-El's rocketship land on a farm... in the UK. 
  59. ↑ «John Cleese Brings Seven Ways to Skin an Ocelot to U.S.». Playbill. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2010. 
  60. ↑ «I am John Cleese: writer, actor, and tall person. AMA!». Reddit. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2017. 
  61. ↑ Pierce, Andrew (18 August 2009). «John Cleese in £12 million divorce settlement». The Daily Telegraph (London). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 April 2010. https://web.archive.org/web/20100407190653/http://www.telegraph.co.uk/news/newstopics/celebritynews/6043628/John-Cleese-in-12-million-divorce-settlement.html. Ανακτήθηκε στις 6 May 2010. 
  62. ↑ «John Cleese on move to 'beautiful' Georgian Bath». BBC News. 17 August 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 March 2012. https://web.archive.org/web/20120304010756/http://news.bbc.co.uk/local/bristol/hi/people_and_places/newsid_8920000/8920365.stm. Ανακτήθηκε στις 6 December 2011. 
  63. ↑ «John Cleese could be spending more time in Bath after selling His Monaco des res». Southwest Business. 18 March 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 December 2013. https://web.archive.org/web/20131220000044/http://www.southwestbusiness.co.uk/news/18032013093934-john-cleese-could-be-spending-more-time-in-bath-after-selling-his-monaco-des-res/. 
  64. ↑ Singh, Anita (13 August 2012). «John Cleese marries for the fourth time» (στα αγγλικά). The Daily Telegraph. ISSN 0307-1235. https://www.telegraph.co.uk/news/celebritynews/9470746/John-Cleese-marries-for-the-fourth-time.html. Ανακτήθηκε στις 11 July 2018. 
  65. ↑ Wyatt, Daisy (28 Σεπτεμβρίου 2014). «John Cleese blames his problems with women on 'tyrant' late mother». The Independent. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2020. 
  66. ↑ Schmadel, Lutz D., επιμ. (2007). (9618) Johncleese. Berlin, Heidelberg: Springer. σελίδες 700–700. ISBN 978-3-540-29925-7. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζον_Κλιζ&oldid=10781519"