Ρωσικό αυτοκρατορικό πολεμικό ναυτικό
| Ρωσικό αυτοκρατορικό ναυτικό | |
|---|---|
 Σημαία του πολεμικού ναυτικού | |
| Ενεργό | 1721–1917 |
| Χώρα |  Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Τύπος | Πολεμικό ναυτικό |
Το Ρωσικό αυτοκρατορικό πολεμικό ναυτικό (ρωσικά: Российский императорский флот, κυριολεκτικά: Ρωσικός αυτοκρατορικός στόλος) ήταν το πολεμικό ναυτικό της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, το οποίο υπήρχε από το 1721 μέχρι την επανάσταση του Φεβρουαρίου του 1917, ενώ αυξήθηκε από μια μικρότερη δύναμη που υπήρχε πριν από την ίδρυση τακτικού ρωσικού ναυτικού από το Μέγα Πέτρο, κατά τη διάρκεια της δεύτερης εκστρατείας στο Αζόφ.[1]
Ο στόλος αυξήθηκε κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα και από τις αρχές του 19ου αιώνα είχε φτάσει στο αποκορύφωμά της δύναμής του, πίσω από το βρετανικό και γαλλικό στόλο όσον αφορά το μέγεθος. Το πολεμικό ναυτικό στη συνέχεια διάνυσε μια περίοδο παρακμής που οφείλεται στην αργή τεχνική και οικονομική ανάπτυξη της Ρωσίας κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα, αλλά αναβίωσε στο τέλος του αιώνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του τσάρου Νικολάου Β΄ μέχρι και την καταστροφή του Στόλου του Ειρηνικού έπειτα από τον ρωσοϊαπωνικό πόλεμο.
Ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε μικτά αποτελέσματα για το πολεμικό ναυτικό, με τους Γερμανούς να αποκτούν το πάνω χέρι στη Βαλτική, αλλά η Μαύρη Θάλασσα να παραμένει υπό ρωσικό έλεγχο. Η Ρωσική Επανάσταση σήμανε το τέλος του αυτοκρατορικού πολεμικού ναυτικού με τους ναύτες και τα πλοία του να αποτελούν τον πυρήνα του Σοβιετικού Πολεμικού Ναυτικού μετά τη δημιουργία του το 1918.[2]