Πιότρ Ρομάνοβιτς Μπαγκρατιόν

Πιότρ Ρομάνοβιτς Μπαγκρατιόν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	12ιουλ. / 24  Σεπτεμβρίου 1818γρηγ. Κιζλιάρ
Θάνατος	17  Ιανουαρίου 1876 Αγία Πετρούπολη
Τόπος ταφής	Κοιμητήριο Νοβοντέβιτσι
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία Γεωργία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	φυσικός
Οικογένεια
Γονείς	Ρομάν Μπαγκρατιόν
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	αντιστράτηγος/Ρωσικός αυτοκρατορικός στρατός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι Τάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη Τάγμα της Αγίας Άννης, Β΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Α΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Β΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Γ΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Β΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Γ΄ Τάξη Τάγμα του Λευκού Αετού (Ρωσική Αυτοκρατορία)
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο πρίγκιπας Πιότρ Ρομάνοβιτς Μπαγκρατιόν, ρωσικά: Пётр Рома́нович Багратио́н‎‎, γεωργιανά: პეტრე რომანის (რევაზის) ძე ბაგრატიონი, (24 Σεπτεμβρίου 1818 – 17 Ιανουαρίου 1876), ο γιος τού στρατηγού Ρομάν Μπαγκρατιόν, ήταν Ρωσο-Γεωργιανός πολιτικός, στρατηγός και επιστήμονας που εφηύρε το πρώτο ξηρό γαλβανικό κύτταρο.

Απόγονος της γεωργιανής βασιλικής δυναστείας Μπαγκρατιόν-Μουχράνι, με τη Γεωργία να έχει ήδη προσαρτηθεί από τη Ρωσική Αυτοκρατορία με το τέλος τού βασιλιά Γεωργίου ΙΒ΄ Βαγκρατιόν το 1801, διαδόχου τού βασιλιά Ηρακλή Β΄ Μπαγκρατιόν, (Γεωργιανά: ერეკლე Β΄) (7 Νοεμβρίου 1720 ή 7 Οκτωβρίου 1721 – 11 Ιανουαρίου 1798), που βασίλευσε ως βασιλιάς τού Kαχέτι από το 1744 έως το 1762, και τού Kάρτλι και τού Kαχέτι από το 1762 έως το 1798.

Τόσο ο πατέρας του, Ρομάν Μπαγκρατιόνι (1778 — Tιφλίς, 1834), όσο και ο θείος του, Πιοτρ Μπαγκρατιόν (Kιζλάρ, Νταγκεστάν, 1765 — μάχη τού Μποροντίνo, 1812), ήταν διάσημοι στρατηγοί τού ρωσικ��ύ στρατού.

Το 1840, ο Πιότρ αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Ακαδημία στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. Το επόμενο έτος ξεκίνησε την δια βίου έρευνά του στο Επιστημονικό Εργαστήριο Φυσικής της Ακαδημίας Επιστημών της Αγίας Πετρούπολης (τώρα Ρωσική Ακαδημία Επιστημών), υπό τους Πρωσο-ρώσους ακαδημαϊκούς Mόριτς φον Γιακόμπι, Mόριτς-Χέρμαν φον Γιακόμπι, Μπόρις Σεμυόνοβιτς φον Γιακόμπι (Ρωσικά : Борис Семёнович (Морис-Герман) Яkobi) (21 Σεπτεμβρίου 1801 – 10 Μαρτίου 1874).

Τού απονεμήθηκε το Βραβείο της Ακαδημίας Επιστημών της Πετρούπολης το 1850 και έλαβε τον βαθμό τού αντιστράτηγου το 1865.

Το 1862 ο Μπαγκρατιόν έγινε κυβερνήτης του Κυβερνείου τού Τβερ και από το 1870 μέχρι το τέλος του ήταν ο Γενικός Κυβερνήτης των κυβερνείων της Βαλτικής (Κουρλάνδης, Λιβονίας και Εσθονίας). Τού απονεμήθηκε το παράσημο τού Αγ. Βλαδίμηρου 2ου βαθμού (το 1868), το παράσημο τού Λευκού Αετού (το 1869) και η διάκριση τού Τάγματος τού Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι (το 1872).

Ο Πιότρ απεβίωσε στην Αγία Πετρούπολη στις 17 Ιανουαρίου 1876. ^[1]

Ο Πιότρ δημιούργησε το πρώτο ξηρό γαλβανικό στοιχείο το 1843 και δημοσίευσε μία μονογραφία σχετικά με αυτό το 1845. ^[2] Σε άλλα έργα εξέτασε τις αντιδράσεις, που συμβαίνουν στο γαλβανικό κύτταρο και στα γαλβανοπλαστικά. Το 1843 πραγματοποίησε επιμετάλλωση χρυσού παρουσία τού Μόριτς φον Γιακόμπι, τού αρχικού εφευρέτη της επιμετάλλωσης και των γαλβανοπλαστικών.

Το 1845 ο Μπαγκρατιόν στάλθηκε από την Ακαδημία Επιστημών της Πετρούπολης στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Αγγλία. Μελέτησε τη διαλυτότητα τού μεταλλικού χρυσού, αργύρου και χαλκού σε υδατικά διαλύματα κυανιούχων ενώσεων και ήταν ο πρώτος, που ανακάλυψε την εξίσωση Έλσνερ, τη στοιχειομετρία της κυανίωσης του χρυσού.

Το 1847 ο Μπαγκρατιόν ανακάλυψε ένα σοροπυριτικό πλούσιο σε σπάνιες γαίες, το οποίο ονομάστηκε "Μπαγκρατιονίτης" προς τιμήν του, αλλά είχε ήδη περιγραφεί ως αλλανίτης (ή ορθίτης).

Νυμφεύτηκε την Άννα Αλεξέγιεβνα Μαρτίνοβα (1824–1885) και είχε δίδυμες κόρες:

• Γιεβγκενία (1846–1903), κυρία της Αυτοκρατορικής Αυλής.
• Γιελιζαβέτα (1846–1868).