Οδός Μονμάρτης 125
| Οδός Μονμάρτης 125 125, rue Montmartre | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Ζιλ Γκρέιντζερ[1] |
| Σενάριο | Ζακ Ρομπέρ |
| Πρωταγωνιστές | Alfred Adam[2], Άντρεα Παριζί[2], Charles Lemontier[2], Christian Lude[2], Dora Doll[2], Εμίλ Ζενεβουά[2], Georges Demas[2], Ζιλ Γκρέιντζερ[2], Henri Crémieux[2], Jacques Monod[2], Jacques Préboist[2], Ζαν Ντεσαγί[2], Jean Juillard[2], Λίνο Βεντούρα[2], Georges Loriot, Λισιέν Ρεμπούρ[2], Μαρσέλ Μπερνιέ[2], Μαρσέλ Γκασούκ[2], Πωλ Μερσέ[2], Πιέρ Κολέτ[2], Πιερ Μιρά[2], Robert Hirsch[2] και Valérie Vivin[2] |
| Πρώτη προβολή | 1959 και 9 Σεπτεμβρίου 1959 (Γαλλία)[3] |
| Κυκλοφορία | |
| Διάρκεια | 85 λεπτά[4] |
| Προέλευση | Γαλλία |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| δεδομένα () | |
Η Οδός Μονμάρτης 125 (γαλλικά: 125, rue Montmartre) είναι ασπρόμαυρη γαλλική αστυνομική δραματική ταινία του 1959 σε σκηνοθεσία Ζιλ Γκρέιντζερ και σε σενάριο του ίδιου σε συνεργασία με τους Ζακ Ρομπέρ και Αντρέ Ζιλουά, το οποίο αποτελεί διασκευή του ομότιτλου μυθιστορήματος του Αντρέ Ζιλουά που εκδόθηκε το 1958. Πρωταγωνιστούν οι Λίνο Βεντούρα, Αντρέα Παριζύ και Ρομπέρτ Χιρς.
Πλοκή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πασκάλ Καζαλί είναι ένας φιλικός, τραχύς και κάπως ειλικρινής άνθρωπος. Εφημεριδοπώλης στο επαγγέλμα, πουλά την France-Soir στους δρόμους. Μια μέρα, που τελείωσε η δουλειά του, κάθεται στις όχθες του Σηκουάνα. Ένας άντρας πηδά στο νερό λίγα βήματα από αυτόν και ο Πασκάλ ορμάει και τον σώζει από πνιγμό.
Ο άντρας λέει ότι το όνομά του είναι Ντιντιέ Μπαρατσέ. Ισχυρίζεται ότι είναι πλούσιος και ότι είναι θύμα μιας συνωμοσίας που σκαρφίστηκε η σύζυγός του Κατρίν με τον κουνιάδο του, που θέλουν να τον βάλουν στην φυλακή. Μεταξύ των δύο ανδρών αναπτύσσεται μια φιλική σχέση. Ο Πασκάλ φιλοξενεί τον Ντιντιέ, όμως η εξωφρενική στάση του τελευταίου ενοχλεί τον οικοδεσπότη του, ο οποίος αμφιβάλλει για την καλή του πίστη, ακόμη και για τη λογική του. Ωστόσο, υποχωρώντας σε όλο και πιο πιεστικές απαιτήσεις, ο Πασκάλ ένα βράδυ εισβάλλει σε ένα πλούσιο σπίτι στο Πάσυ, το οποίο πιστεύει ότι είναι το σπίτι του φίλου του. Πρέπει να ανακτήσει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό.
Ο Ντιντιέ του έδωσε πρόσβαση στις εγκαταστάσεις χρησιμοποιώντας το κλειδί του. Έχοντας να τον περιμένει έξω, έκλεισε την πόρτα πίσω του. Παγιδευμένος, ο Πασκάλ ανακαλύπτει το άψυχο σώμα του πραγματικού ιδιοκτήτη του σπιτιού. Η Κατρίν καλεί την αστυνομία, η οποία φτάνει σύντομα στο σημείο. Η ενοχή του Πασκάλ φαίνεται αποδεδειγμένη. Αλλά μια ασυνάρτητη λεπτομέρεια προσελκύει την προσοχή του επιθεωρητή: ο σύζυγος της Κατρίν ήταν αδύνατος αλλά ένα τεράστιο μεταλλικό κηροπήγιο, πολύ βαρύ για να είναι το όπλο της δολοφονίας, έμεινε ως αποδεικτικό στοιχείο.
Απελευθερωμένος προσωρινά, ο Πασκάλ πηγαίνει στην Κατρίν για να τη μπερδέψει. Υποψιάζεται ότι ο κουνιάδος της είναι εραστής και συνεργός της. Ο τελευταίος είναι ιδιοκτήτης ενός περιοδεύοντος τσίρκου, το οποίο δίνει παραστάσεις στο Plaine Saint-Denis. Ο Πασκάλ πηγαίνει εκεί και παρακολουθεί την παράσταση. Κατά τη διάρκεια ενός νούμερου, ο λευκός κλόουν χρησιμοποιεί τη συνηθισμένη έκφραση του Ντιντιέ «μικρέ μου». Ο Πασκάλ αναγνωρίζει τον φίλο του και ξαφνικά καταλαβαίνει ότι τον είχαν χρησιμοποιήσει για να καλύψει ένα έγκλημα. Μετά από μια έντονη ανταλλαγή ματιών, ο Ντιντιέ, χωρίς μάσκα, τρέπεται γρήγορα σε φυγή, καταδιωκόμενος από τον Πασκάλ. Οι αστυνομικοί που τον παρακολουθούσαν, με εντολή του επιθεωρητή, τον συλλαμβάνουν.
Διανομή ρόλων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Λίνο Βεντούρα - Πασκάλ Καζαλί, ο εφημεριδοπώλης
- Αντρέα Παριζύ - Κατρίν Μπαρατσέ
- Ρομπέρτ Χιρς - Ζυλιέν, ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι ο Ντιντιέ Μπαρατσέ, ο σύζυγος της Κατρίν
- Ντόρα Ντολλ - Ζερμαίν Μοντιλιέ, γνωστή ως Μεμέν, φίλη του Πασκάλ
- Ζαν Ντεσαγί - Επιθεωρητής Ντοντελό
- Αλφρέντ Άνταμ - Φιλίπ, ο διευθυντής του τσίρκου
- Λουσιέν Ραμπούργκ - Βίκτορ, ένας κλόουν
- Βαλερί Βιβίν - Πολέτ, η σερβιτόρα
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τα γυρίσματα διήρκησαν από τις 25 Μαΐου μέχρι τις 12 Ιουλίου του 1959. Στις τοποθεσίες γυρισμάτων περιλαμβάνονται εξωτερικοί χώροι στο Παρίσι (Οδός Μονμάρτης, Οδός ντε Κρουασάν, Ποντ ντε Άλμα) και στη Μπουλόν-Μπιλακούρ (Οδός Νταρσέλ), όπως επίσης και εσωτερικοί χώροι στα στούντιο της Μπουλόν.
Μέρος της δράσης διαδραματίζεται σε ένα αστικό σπίτι στο 16ο διαμέρισμα του Παρισιού, που φέρεται να βρίσκεται στη οδό Μαντέλ 14 στο Πασύ ( η πινακίδα του δρόμου επισημαίνεται στην ταινία), αλλά αυτή η διαδρομή δεν υπάρχει, καθώςτα γυρίσματα στην πραγματικότητα έγιναν στην Οδό Νταρσέλ στη Μπουλόν-Μπιλακούρ.
Κυκλοφορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στη Γαλλία η ταινία κυκλοφόρησε στις 9 Σεπτεμβρίου 1959 και έκοψε καθ όλη την διάρκεια προβολής της 1.699.331 εισιτήρια, καταλαμβάνοντας την 50η θέση της σεζόν.
Στην Ελλάδα η ταινία κυκλοφόρησε στις 4 Μαρτίου 1962 στις κινηματογραφικές αίθουσες Αθηνά και Μαξίμ στην Αθήνα.[5]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ www
.imdb . Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2016..com /title /tt0052528 / - ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 www
.imdb . Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2016..com /title /tt0052528 /fullcredits - ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www
.imdb . Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2024..com /title /tt0052528 /releaseinfo / - ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. tt0052528.
- ↑ «Η ζωή της πόλεως» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εφημερίδων και Περιοδικού Τύπου - Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος. Εφημερίδα Ελευθερία. 4 Μαρτίου 1962. σελ. 2η. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2023.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Οδός Μονμάρτης 125 στην IMDb
- Κριτική του Αλέξη Ν. Δερμεντζόγλου.
