Κυνηγός Πύλου Μεσσηνίας

Συντεταγμένες: 36°54′2″N 21°44′44″E / 36.90056°N 21.74556°E / 36.90056; 21.74556

Κυνηγός
Κυνηγός Κυνηγός
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα
Περιφέρεια	Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίου (Έδρα: Πάτρα) Περιφέρεια Πελοποννήσου (Έδρα: Τρίπολη)
Περιφερειακή Ενότητα	Μεσσηνίας (Έδρα: Καλαμάτα)
Δημοτική Ενότητα	Πύλου
Δημοτική Κοινότητα	Κυνηγού
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμα	Πελοπόννησος
Νομός	Μεσσηνίας
Υψόμετρο	193 μέτρα
Πληθυσμός
Μόνιμος	180
Έτος απογραφής	2021
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασία	Κυνηγού
Ταχ. κώδικας	240 01
Τηλ. κωδικός	2723
δεδομένα

Ο Κυνηγός,^[1] αναφερόμενος παλαιότερα ως το Κυνηγού, είναι οικισμός κοντά στην Πύλο και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου - Νέστορος, του Νομού Μεσσηνίας.

Ο Κυνηγός βρίσκεται περίπου 6,5 χιλιόμετρα προς τα νοτιοανατολικά της Πύλου, περίπου 13,5 χιλιόμετρα βορειοανατολικά από τη Μεθώνη και περίπου 39 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από την Κορώνη. Έχει υψόμετρο 193^[2] μέτρα και απέχει 6.5 περίπου χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους και 30 περίπου χιλιόμετρα από τον Μεσσηνιακό κόλπο. Κοντά στον Κυνηγό, προς τα ανατολικά του, βρίσκεται η Αραπόλακκα σε απόσταση 3 περίπου χιλιομέτρων, ενώ προς τα νότια του Κυνηγού βρίσκονται τα Βοζικέικα σε απόσταση 1,5 περίπου χιλιομέτρου αντίστοιχα.

Το χωριό έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας, της Μεθώνης και της ευρύτερης περιοχής της Πυλίας. Η περιοχή του οικισμού, κατά την αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου. Κάποιοι από τους κατοίκους του χωριού προέρχονται από Αρκάδες κτηνοτρόφους, γνωστούς και ως οι «ανεβοκατεβάτες», ονομασία που αποδόθηκε παλαιότερα στους βοσκούς αυτούς, καθώς την Άνοιξη ανέβαιναν με τα κοπάδια τους στην Αρκαδία, ενώ τον Χειμώνα κατέβαιναν στα χειμαδιά της Μεσσηνίας.^[3]

Την εποχή της Β΄ Ενετοκρατίας αναφερόταν ως το (Άνω & Κάτω) Κυνηγού (Chinigù alto, e Basso)^[4] ή απλά ως το Κυνηγού (Chinigu). Ο οικισμός αναφέρεται επίσης σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Το χωριό Κυνηγού (Chinigu), ανήκε, το 1689, στην επαρχία της Μεθώνης (Territorio di Modon), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν τότε το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης). Με βάση την ενετική απογραφή Corner του 1689, το χωριό είχε 20 κατοίκους.^[5]

Το Κυνηγού προσαρτήθηκε αρχικά στον παλαιό Δήμο Πηδάσσου το 1835.^[6][7][8] Μόλις 5 χρόνια αργότερα, το 1840,^[9] ο οικισμός αποσπάται από τον Δήμο Πηδάσσου και προσαρτάται στον παλαιό Δήμο Μεθώνης,^[10] ενώ στη συνέχεια, πέντε χρόνια επίσης αργότερα, το 1845,^[11] αποσπάται και πάλι από τον Δήμο Μεθώνης και προσαρτάται στον παλαιό Δήμο Πύλου^[12] ή Δήμου Πυλίων, όπως αναφερόταν τότε, όπου και παρέμεινε ως το 1912 που ο δήμος καταργήθηκε. Το χωριό αναφέρεται, το 1853, επίσης σαν Κυνηγού στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή, όχι όμως ως χωριό του Δήμου Πύλου, αλλά ως χωριό του Δήμου Μεθώνης της Επαρχίας Πυλίας με πληθυσμό 27 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.^[13] Έδρα του Δήμου Μεθώνης τότε, βάση της ίδιας πηγής, ήταν η κωμόπολη Μεθώνη. Το χωριό πάντως τουλάχιστον από την απογραφή του 1879 και μετά εμφανίζεται ως χωριό του Δήμου Πυλίων. Το χωριό αναφερόταν με την ονομασία το Κυνηγού, από την επίσημη αναγνώρισή του το 1835 ως το 1907. Από το 1907 μέχρι και σήμερα αναφέρεται πλέον επίσημα ως ο Κυνηγός. Το 1912 ο Κυνηγός προσαρτάται ως η έδρα και ο μοναδικός οικισμός αυτής, στην Κοινότητα Κυνηγού,^[14][15] ενώ το 1948^[16] αποσπάται από την Κοινότητα Καλλιθέας Πυλίας και προσαρτάται στην Κοινότητα Κυνηγού και ο οικισμός Αραπόλακκα, ο οποίος παρέμεινε σε αυτήν ως και το 1994,^[17] όταν και επαναπροσαρτήθηκε και πάλι στην Κοινότητα Καλλιθέας Πυλίας. Το χωριό παρέμεινε ως οικισμός της ομώνυμης κοινότητας, από το 1912 ως το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», ο Κυνηγός υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Πύλου,^[12][18] ως το 2010. Από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ο Κυνηγός ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Πύλου - Νέστορος.^[19][20] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με τη συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Κορώνης, Μεθώνης, Παπαφλέσσα, Πύλου, Νέστορος και Χιλιοχωρίων. Ο Κυνηγός σήμερα είναι η έδρα της Τοπικής Κοινότητας του Κυνηγού του Δήμου Πύλου-Νέστορος,^[1] στην οποία υπάγεται και ο νεοσύστατος οικισμός των Βοζικέικων, που συστάθηκε μόλις το 2011.^[21][22]

Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 245 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες.

Εκτός από τα παραδοσιακά σπίτια υπάρχει το παλαιό Δημοτικό Σχολείο και η εκκλησία του χωριού, ο Ιερός Ναός Γεννήσεως της Θεοτόκου, ο οποίος υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Μεσσηνίας. Ο Σύλλογος Κυνηγιωτών πραγματοποιεί ανά τακτά χρονικά διαστήματα διάφορα πολιτιστικά δρώμενα στο χωριό. Στην περιοχή του χωριού υπάρχουν ελαιουργεία, επιχειρήσεις τυποποίησης ελαιολάδου^[38] και μεγάλο φωτοβολταϊκό πάρκο,^[39][40] ενώ γίνονται εργασίες από τουριστικό όμιλο εταιρειών της περιοχής της Πυλίας, για τη δημιουργία γηπέδου γκολφ 36 οπών και συνοδών εγκαταστάσεων στη θέση “Κυνηγός”.^[41][42]

Επίσης, σε διάφορες αγροτικές εκτάσεις της περιοχής του χωριού, με σταφίδες και αμπέλια, προκαλούνται, κατά καιρούς, διάφορες καταστροφές από τον αυξημένο πληθυσμό αγριογούρουνων, που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του χωριού.^{[43][44][45][46][47]}

• Πύλος
• Δήμος Πύλου - Νέστορος
• Διοικητική διαίρεση Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας
• Διοικητική διαίρεση νομού Μεσσηνίας
• πρώην Δήμος Πύλου

• Οι απογραφές των Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Corner (1689), Grimani (1700) Angelo Emo (ίσως το 1708), η αχρονολόγητη απογραφή που αναφέρεται στο χειρόγραφο Querini-Stampalia (ίσως το 1711), είναι τέσσερις από τις διάφορες βενετσιάνικες απογραφές, οι οποίες επιχειρήθηκαν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Μέχρι σήμερα πλήρως έχει δημοσιευθεί μόνο η απογραφή Grimani, από τον ιστορικό και ομότιμο διευθυντή ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) Βασίλη Παναγιωτόπουλο, στο έργο του "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", (1985).
• Βασίλης Παναγιωτόπουλος, "Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας", Σειρά: Μελέτες Νεοελληνικής Ιστορίας, μετάφραση: Χριστίνα Αγριαντώνη, επιμέλεια: Αγγελική Κόκκου, έκδοση: Εμπορική Τράπεζα Ελλάδος - Ιστορικό Αρχείο, Αθήνα 1985, 2η έκδοση: 1987.
• Κωνσταντίνος Ντόκος, "BREVE DESCRITTONE DEL REGNO DI MOREA. Αφηγηματική ιστορική πηγή ή επίσημο βενετικό έγγραφο της Β' Βενετοκρατίας στην Πελοπόννησο;", "ΕΩΑ ΚΑΙ ΕΣΠΕΡΙΑ", Vol 1, DOI: http://dx.doi.org/10.12681/eoaesperia.24 Αθήνα 1993.
• Σπυρίδων Λάμπρος, «Απογραφή Νομού Μεθώνης επί Βενετών», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τόμος 2ος, Εκ του Τυπογραφείου Αδελφών Περρή, Εν Αθήναις 1883, σελ. 686-710. Από την Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

• Δήμος Πύλου - Νέστορος, από την ιστοσελίδα: www.pylos-nestor.gr του Δήμου Πύλου - Νέστορος.
• Κυνηγού Πυλίας Μεσσηνίας.