Θεμιστώ
- Για άλλες χρήσεις, δείτε: Θεμιστώ (αποσαφήνιση).
| Θεμιστώ | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Αθάμας |
| Σύντροφος | Ποσειδώνας |
| Τέκνα | Πτώος[1] Λεύκωνας[1] Σχοινεύς[1] Ερύθριος[1] Ευρύκλεια Λευκονόη Erythroe |
| Γονείς | Υψέας και Chlidanope |
| Νηρηίδα Θεμιστώ | |
|---|---|
| Σύζυγος-οι | Δεν είχε. |
| Σύντροφος-οι | Ποσειδώνας |
| Γονείς | Νηρέας και Ωκεανίδα Δωρίς |
| Αδέλφια | Οι υπόλοιπες 49 Νηρηίδες και ο Νηρίτης |
| wikidata (π) | |
Στην ελληνική μυθολογία η Θεμιστώ ήταν θυγατέρα του Υψέως[2] (γιου του ποτάμιου θεού Πηνειού) και της Κρέουσας
Η Θεμιστώ παντρεύτηκε τον Αθάμαντα, γιο του Αιόλου και της Εναρέτης, και απέκτησαν 4 ή 5 παιδιά: τον Λεύκωνα, τον Ερύθριο, τον Σχοινέα, τον Πτώο[2] και τον Πορφυρίωνα.
Σύμφωνα με άλλη παράδοση, είχαν μόνο δύο παιδιά: τον Σφίνκιο και τον Ορχομενό.[3]
Η Θεμιστώ ήταν η τρίτη και τελευταία σύζυγος του Αθάμαντα. Όταν ο Αθάμας επέστρεψε στη δεύτερη σύζυγό του, την Ινώ, η Θεμιστώ έντυσε όλα τα δικά της παιδιά στα λευκά και όλα τα παιδιά της Ινούς στα μαύρα. Στη συνέχεια σκότωσε όλα τα μαυροντυμένα παιδιά ως εκδίκηση κατά του Αθάμαντα. Αλλά δεν κατάλαβε ότι η Ινώ είχε ανταλλάξει τα ρούχα των παιδιών, και έτσι σκότωσε τα δικά της παιδιά (εκτός από τον Σχοινέα).
Εξάλλου, η Θεμιστώ λέγεται ότι είχε και μία κόρη από τον θεό Ποσειδώνα, τη Λευκονόη.[4]
Συνώνυμες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Με το όνομα Θεμιστώ αναφέρονται και μία κόρη του ποτάμιου θεού Ινάχου, μητέρα του Ίστρου (του σημερινού Δούναβη)
- Θεμιστώ λεγόταν και μία από τις 50 Νηρηίδες.
- Η Θεμιστώ έδωσε το όνομά της σε ένα μικρό δορυφόρο του πλανήτη Δία και σε ένα γένος οστρακόδερμου.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «Themisto» (Ρωσικά)
- ↑ 2,0 2,1 Απολλόδωρος. «Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Α', κεφ. 9.2». www.perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2024.
- ↑ «Υγίνος, Fabulae, 1». topostext.org. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2024.
- ↑ «Υγίνος, Fabulae, 157». topostext.org. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2024.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969