Ζήσαμε στην Αμαρτία
 |
Η παρακάτω περίληψη πλοκής του έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής. |
| Ζήσαμε στην Αμαρτία | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Ντάνιελ Μαν |
| Παραγωγή | Πάντρο Σ. Μπέρμαν |
| Σενάριο | Τσάρλς Σνι, Τζον Μάικλ Χέις και Τζον Ο'Χάρα |
| Πρωταγωνιστές | Ελίζαμπεθ Τέιλορ, Λόρενς Χάρβεϊ, Έντι Φίσερ, Ντίνα Μέριλ, Μίλντρεντ Ντάνοκ, Μπέτι Φιλντ, Τζέφρι Λιν, Κέι Μέντφορντ, Σούζαν Όλιβερ, Γιούρι Βόσκοβετς και Κάρμεν Μάθιους |
| Μουσική | Μπρονίσουαφ Κάπερ |
| Φωτογραφία | Τζόζεφ Ράτενμπεργκ και Τσαρλς Χάρτεν |
| Μοντάζ | Ραλφ Γουίντερς |
| Ενδυματολόγος | Έλεν Ρόουζ |
| Εταιρεία παραγωγής | Metro-Goldwyn-Mayer |
| Διανομή | Metro-Goldwyn-Mayer και Netflix |
| Πρώτη προβολή |  4/11/1960 |
| Κυκλοφορία | 1960 |
| Διάρκεια | 109 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η ταινία Ζήσαμε στην Αμαρτία (αγγλ. BUtterfield 8) είναι δράμα παραγωγής 1960 σε σκηνοθεσία Ντάνιελ Μαν, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Τζον Ο'Χάρα με τίτλο BUtterfield 8. Πρωταγωνίστρια της ταινίας είναι η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, σέ ένα ρόλο που της χάρισε το πρώτο της Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου. Στην ταινία εμφανίζονται επίσης οι Λόρενς Χάρβεϊ, Έντι Φίσερ, Ντίνα Μέριλ, Μίλντρεντ Ντάνοκ και Μπέτι Φιλντ.
Υπόθεση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Γκλόρια Γουάντρους (Ελίζαμπεθ Τέιλορ) είναι ένα μοντέλο το οποίο έχει ως κύρια ασχολία της να σαγηνεύει και να κατακτά πλούσιους άνδρες, οι οποίοι ως αντάλλαγμα τη γεμίζουν με δώρα. Οι κρίσεις συνειδήσεως όμως αρχίζουν να την κυριεύουν όταν ερωτεύεται τον παντρεμένο Γουέστον Λίγκετ (Λόρενς Χάρβεϊ), ο οποίος είναι φτιαγμένος από την ίδια πάστα με εκείνη. Οι δυο τους ζουν ένα μεγάλο έρωτα, αλλά πρόκειται σύντομα να πληρώσουν για τις παλιές τους αμαρτίες.
Πληροφορίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το μυθιστόρημα του Τζον Ο' Χάρα γράφτηκε το 1935 και η έμπνευση για τη συγγραφή του πάρθηκε από τα γεγονότα που συνόδευσαν το θάνατο μιας νεαρής πόρνης πολυτελείας το 1931. Η κοπέλα βρέθηκε πνιγμένη στο Λονγκ Άιλαντ και ο τύπος ασχολήθηκε πολύ με τη σεξουαλική της ζωή. Η Metro-Goldwyn-Mayer αγόρασε τα δικαιώματα του μυθιστορήματος, το οποίο λόγω της προκλητικής του γλώσσας δε μπόρεσε να οπτικοποιηθεί μέχρι και το 1960. Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ λοιπόν, εκείνη την εποχή έλαβε μια τεράστια αμοιβή από την 20th Century Fox για να υποδυθεί την Κλεοπάτρα στην ομώνυμη ταινία του 1963. Προκειμένου να αφεθεί ελεύθερη από το συμβόλαιο που είχε με τη Metro-Goldwyn-Mayer συμφώνησε να γυρίσει το Butterfield 8 με την εταιρία, παρά το γεγονός ότι δεν της άρεσε το σενάριο. Στην ταινία συμμετείχε και ο τέταρτος της σύζυγος, ο τραγουδιστήςΈντι Φίσερ, τον οποίο η σταρ είχε κλέψει ένα χρόνο πριν από την Ντέμπι Ρέινολντς κι αυτό το γεγονός είχε αμαυρώσει τη φήμη της ηθοποιού στα μάτια του αμερικανικού κοινού[1]. Ένας από τους λόγους που η ηθοποιός απεχθανόταν την ταινία ήταν το γεγονός ότι η πρωταγωνίστρια παρουσιαζόταν ως γυναίκα που χώριζε ζευγάρια, κάτι το οποίο το κοινό πίστευε για εκείνη την περίοδο εκείνη. Η Τέιλορ είχε πολλές διαφωνίες με το σκηνοθέτη της ταινίας και φημολογείται ότι, μιμούμενη την κίνηση της ηρωίδας που υποδυόταν, έγραψε με κραγιόν στον καθρέφτη του εσωτερικού χώρου όπου διεξάγονταν τα γυρίσματα της ταινίας τη φράση Pure Crap.
Το BUtterfield 8 του αγγλικού τίτλου[2][3], ήταν ένα τηλεφωνικό κέντρο που εξυπηρετούσε το προάστιο του Μανχάτταν κατά τη δεκαετία του '50 και από το οποίο η ηρωίδα της ταινίας Γκλόρια Γουάντρους λάβαινε μηνύματα από την πελατεία της.
Βραβεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Τέιλορ προτάθηκε για τέταρτη φορά για Όσκαρ Α' γυναικείου ρόλου εκείνη τη χρονιά και στην αρχή της κούρσας προς το αγαλματίδιο, θεωρούνταν outsider. Οι κριτικοί φαινόταν να προτιμούν τις ερμηνείες των συνυποψηφίων της, Σίρλεϊ Μακ Λέιν, Μελίνα Μερκούρη, Γκριρ Γκάρσον και Ντέμπορα Κερ. Λίγες μέρες πριν την απονομή όμως η Τέιλορ υπέστη τραχειοτομή λόγω βαρύτατης μορφής πνευμονία, κερδίζοντας έτσι τη συμπάθεια των μελών της ακαδημίας. Το γεγονός αυτό της έδωσε τέτοια ώθηση, ώστε να καταφέρει να αποσπάσει το πολυπόθητο αγαλματίδιο. "Έχασα το Όσκαρ από μια τραχειοτομή", ήταν το πικρόχολο σχόλιο της Σίρλεϊ Μακ Λέιν[4]. Παρά τη νίκη της, η Τέιλορ συνέχισε να μιλά αρνητικά για την ταινία για χρόνια[5]. Η ηθοποιός κέρδισε άλλο ένα Όσκαρ, έξι χρόνια αργότερα για το Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ; (Who's Afraid Of Virginia Woolf?, 1966).
Βράβευση:
- Α’ Γυναικείου Ρόλου – Ελίζαμπεθ Τέιλορ
Υποψηφιότητα:
- Φωτογραφίας σε έγχρωμη ταινία - Τσαρλς Χάρτεν και Τζόζεφ Ράτενμπεργκ
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Fisher, Eddie with David Fisher, Been There, Done That, New York: St. Martin's Press, 1999.
- ↑ http://www.randomhouse.com/catalog/display.pperl?isbn=9780812966985
- ↑ http://www.tcm.com/tcmdb/title.jsp?stid=2648
- ↑ Βραβεία σε ταινίες-σταθμούς, Ιστορικό Λεύκωμα 1961, σελ. 147, Καθημερινή (1997)
- ↑ http://www.tcm.com/thismonth/article.jsp?cid=31292&mainArticleId=161048