Γέφυρα του Αλβέρτου (Λονδίνο)
Συντεταγμένες: 51°28′56.532″N 0°10′0.401″W / 51.48237000°N 0.16677806°W
| Γέφυρα του Αλβέρτου | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | κρεμαστή γέφυρα, γέφυρα σε δοκούς, Ordish–Lefeuvre system, χαλύβδινη γέφυρα και γέφυρα δρόμου |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 51°28′57″N 0°10′0″W |
| Διοικητική υπαγωγή | Λονδρέζικος Δήμος του Ουόντσουερθ και Βασιλικός Δήμος του Κένσινγκτον και Τσέλσι |
| Τοποθεσία | Μπάτερσι |
| Χώρα | Ηνωμένο Βασίλειο |
| Ολοκλήρωση | 1873 |
| Γενικές διαστάσεις | 217 μέτρα[1] × 12,5 μέτρα[1] |
| Ύψος | 20 μέτρα |
| Υλικά | σφυρήλατος σίδηρος[2] |
| Προστασία | διατηρητέο κτίριο Βαθμού 2* (από 1969)[3] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Η Γέφυρα του Αλβέρτου (αγγλικά: Albert Bridge) είναι οδική γέφυρα πάνω από τον ποταμό Τάμεση στο Δυτικό Λονδίνο. Συνδέει το προάστιο Τσέλσι στη βόρεια όχθη με εκείνο του Μπάτερσι στη νότια όχθη. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από τον Ρόουλαντ Μέισον Όρντις το 1873 ως μια τροποποιημένη καλωδιωτή γέφυρα, όμως αργότερα κρίθηκε επισφαλής οπότε μεταξύ του 1884 και του 1887 ο Τζόσεφ Μπαζαλγέτ ενσωμάτωσε ορισμένα στοιχεία κρεμαστής γέφυρας. Το 1973 το Συμβούλιο του Μείζονος Λονδίνου αποφάσισε την προσθήκη δύο αποβαθρών, οι οποίες μετέτρεψαν την κεντρική καμάρα σε μια γέφυρα απλής δοκού.[4] Ως αποτέλεσμα, σήμερα η γέφυρα αποτελεί χαρακτηριστικά τριών διαφορετικών τύπων γέφυρας. Αποτελεί ένα διατηρητέο κτίριο της Αγγλικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς Τύπου Β΄.[5]
Η χρήση της ως γέφυρα διοδίων ήταν ανεπιτυχής. Έξι χρόνια μετά το άνοιγμά της, έγινε δημόσια και τα διόδια άρθηκαν. Οι σταθμοί των διοδίων, ωστόσο, παρέμειναν στη θέση τους και είναι οι μόνοι που μαρτυρούν ένα παράδειγμα γέφυρας διοδίων στο Λονδίνο. Η γέφυρα έχει το ψευδώνυμο «Η Τρεμάμενη Κυρία» λόγω της τάσης της να δονείται όταν την διασχίζει μεγάλος αριθμός ανθρώπων. Οι πινακίδες στις εισόδους της, μάλιστα, προειδοποιούν τα στρατεύματα από τους κοντινούς στρατώνες του Τσέλσι να δώσουν προσοχή στο βήμα τους ενώ διασχίζουν τη γέφυρα.[6]
Στις 15 Φεβρουαρίου 2010 η γέφυρα έκλεισε για τα μηχανοκίνητα οχήματα, προκειμένου να ανακαινιστεί και να ενισχυθεί. Αρχικά αναμενόταν να παραμείνει κλειστή για περίπου 18 μήνες, αλλά η κατάσταση της γέφυρας κρίθηκε χειρότερη από ότι αναμενόταν, γι΄ αυτό και παρέμεινε ανενεργή για 22 μήνες.[7][8] Όλη η ξυλεία επί του δαπέδου καθώς και το μονοπάτι που είχε σαπίσει αντικαταστάθηκαν και ενισχύθηκαν με πρόσθετη ξυλεία. Οι επιφάνειες του οδοστρώματος και του πεζοδρομίου, καθώς και οι σταθμοί των πρώην διοδίων, ανακαινίστηκαν πλήρως. Προστέθηκαν ακόμη νέες μεταλλικές κατασκευές για την ενίσχυση της γέφυρας. Όλες οι λάμπες άλλαξαν και στη θέση τους τοποθετήθηκαν λάμπες πιο ενεργειακά αποδοτικές. Το σύνολο του έργου κόστισε 7,2 εκατομμύρια λίρες, εκ των οποίων το 25% του κόστους παρείχε το Βασιλικό Προάστιο του Κένσινγκτον και Τσέλσι και το υπόλοιπο 75% ο φορέας Συγκοινωνίες για το Λονδίνο. Η γέφυρα άνοιξε επίσημα για πλήρη χρήση της στις 2 Δεκεμβρίου 2011.[9][8]
Φωτοθήκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Albert Bridge (Kensington and Chelsea, 1873)». Structurae.
- ↑ «Albert Bridge (Kensington and Chelsea, 1873) (English)». Structurae.
- ↑ National Heritage List for England.
- ↑ Albert Bridge Commercial Motor 24 March 1972
- ↑ «Name: ALBERT BRIDGE List entry Number: 1358138». Historic England. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2015.
- ↑ «Severn Bridge Model – see 1min16sec into newsreel for a photo of the original 'break step' sign». British Pathe. 24 Μαΐου 1954. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2011.
- ↑ «Albert Bridge». The Royal Borough of Kensington and Chelsea website. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2011.
- ↑ 8,0 8,1 Osborne, Lucy (2 Δεκεμβρίου 2011). «Drivers cross the Albert Bridge at last». London Evening Standard. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2011. https://web.archive.org/web/20111205005710/http://www.thisislondon.co.uk/standard/article-24016982-drivers-cross-the-albert-bridge-at-last.do. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2011.
- ↑ «Albert Bridge restoration». Royal Borough of Kensington and Chelsea. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2017. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2017.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Cookson, Brian (2006). Crossing the River. Edinburgh: Mainstream. ISBN 978-1-84018-976-6. OCLC 63400905.
- Davenport, Neil (2006). Thames Bridges: From Dartford to the Source. Kettering: Silver Link Publishing. ISBN 978-1-85794-229-3.
- Matthews, Peter (2008). London's Bridges. Oxford: Shire. ISBN 978-0-7478-0679-0. OCLC 213309491.
- Pay, Ian· Lloyd, Sampson· Waldegrave, Keith (2009). London's Bridges: Crossing the Royal River. Wisley: Artists' and Photographers' Press. ISBN 978-1-904332-90-9. OCLC 280442308.
- Quinn, Tom (2008). London's Strangest Tales. London: Anova Books. ISBN 978-1-86105-976-5.
- Roberts, Chris (2005). Cross River Traffic. London: Granta. ISBN 978-1-86207-800-0.
- Smith, Denis (2001). Civil Engineering Heritage London and the Thames Valley. London: Thomas Telford. ISBN 978-0-7277-2876-0.
- Tilly, Graham (2002). Conservation of Bridges. Didcot: Taylor & Francis. ISBN 978-0-419-25910-7.