Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βικτόρια ντελς Άνχελς

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Βικτόρια ντελς Άνχελς
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Victoria de los Ángeles (Ισπανικά)
ΨευδώνυμοVictoria de los Ángeles
Γέννηση1 Νοεμβρίου 1923

Βαρκελώνη, ��σπανία
Θάνατος15 Ιανουαρίου 2005

Βαρκελώνη, Ισπανία
Αιτία θανάτουέμφραγμα του μυοκαρδίου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςMontjuïc Cemetery
ΕθνικότηταΚαταλανική
Χώρα πολιτογράφησηςΙσπανική
ΣπουδέςΑνώτερο Κονσερβατόριο Μουσικής του Λισέου
Ιδιότηταμονωδός και μουσικός
Όργαναφωνή
Είδος τέχνηςΥψίφωνος της όπερας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Βικτόρια ντελς Άγγελς, επίσης Βικτόρια ντε λος Άνχελες (καταλανικά: Victòria dels Àngels, ισπανική γλώσσα: Victoria de los Ángeles López García, 1 Νοεμβρίου 1923 - 15 Ιανουαρίου 2005) ήταν Ισπανίδα οπερατική λυρική σοπράνο και σολίστ, η καριέρα της οποίας ξεκίνησε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και κορυφώθηκε στα χρόνια από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Ανήκε σε μια γενιά υψιφώνων γεννημένων κατά το μεσοπόλεμο (Μαρία Κάλλας, Τζόαν Σάδερλαντ κ.ά.) που συντέλεσαν τα μέγιστα στην αναβίωση του μπελ κάντο στις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες.

Γεννημένη στη Βαρκελώνη την 1η Νοεμβρίου 1923, αποφοίτησε από το ωδείο σε ηλικία μόλις 18 ετών. Την ίδια χρονιά (1941), στο θέατρο Λισέου, έκανε την παρθενική της εμφάνιση στην όπερα ως Μιμή στην Μποέμ.

Στο Λισέου επέστρεψε το 1945 και αφού είχαν μεσολαβήσει περαιτέρω σπουδές, για να κάνει το ντεμπούτο της ως επαγγελματίας, στο ρόλο της Κόμισσας Ροζίνας στους Γάμους του Φίγκαρο. Ακολούθησε η πρώτη θέση στο φημισμένο Διεθνή Διαγωνισμό της Γενεύης (1947) και η ανάδειξή της σε πριμαντόνα παγκοσμίου βεληνεκούς κατά τη δεκαετία του '50, όταν εμφανίστηκε στις μεγαλύτερες λυρικές σκηνές, όπως το Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου, η Σκάλα του Μιλάνου, η Μητροπολιτική Όπερα της Υόρκης, η Κρατική όπερα της Βιέννης. Παράλληλα ανέπτυξε έντονη δισκογραφική δραστηριότητα, ηχογραφώντας μεγάλο αριθμό από πλήρεις όπερες - κάποιες από αυτές παραπάνω από μία φορά. Σημειωτέον πως, αν και τυπολογικά κατατασσόταν στις λυρικές υψιφώνους, η φωνή της διέθετε αρκετό βάρος και ένταση για να αναλάβει πιο δραματικούς ρόλους. Διόλου τυχαία, ο πιο αναγνωρίσιμος ίσως ρόλος της είναι αυτός της Κάρμεν, γραμμένος για μεσόφωνο.

Το 1961, αφού εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ, αποφάσισε να ρίξει μεγαλύτερο βάρος στις συναυλίες, εμφανιζόμενη στο εξής μόνο αραιά σε όπερες. Τα ρεσιτάλ της, στα οποία τραγουδούσε από άριες και λιντ μέχρι σύγχρονα ισπανικά, ιταλικά και γαλλικά τραγούδια, ήταν εξαιρετικά δημοφιλή και συνεχίστηκαν έως τη δεκαετία του '90. Εμφανίστηκε μάλιστα στην τελετή λήξης των Ολυμπιακών της Βαρκελώνης (1992), όπου συνόδευσε τη σβέση της ολυμπιακής φλόγας με ένα παραδοσιακό τραγούδι της Καταλωνίας.

Στις 31 Δεκεμβρίου 2004 εισήχθη σε νοσοκομείο της γενέτειράς της με βρογχίτιδα. Απεβίωσε λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 15 Ιανουαρίου 2005, από καρδιακή προσβολή. Είχε παντρευθεί μία φορά, τον Ενρίκε Μαγκρίνια το 1948, και είχαν αποκτήσει δύο γιους.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]