Klěb

Klěb jo tradicionalna caroba, kótaraž jo pjacona wót śěsta pśigótowanego z muki, wódy, gibadła a drugich pśicynkow. Toś ten twardy, śamny zwenkowny źěl klěba jo škórka, nutśikowny źěl pak jo srjodka. Z klěbowego śěsta móžo se teke druge typy pjacywa źěłaś, na pś. guski.

Dajo wšakorake sorty klěba: běły klěb, gropnik, płone kołace, knykate klěbaški, topjeńkowy klěb, měšany klěb atd.

Dolnoserbske słowo klěb jo pódobne do drugich słowjańskich mjenjow togo pjacywa: górnoserbske chlěb, pólske chleb, česke chléb, słowakske chlieb, ruske chleb atd. Wšykne te mjenja du wót prasłowjańskeje formy chlěbъ, kótaraž wěrjepódobnje jo póžyconka wót někotareje germaniskeje rěcy (germ. xlaiƀaz)^[1]. Pó drugej wersiji toś to słowo móžo byś indoeuropejskego póchada a jo zgromadne dla słowjańskich a germańskich rěcow.

1. ↑ Franciszek Sławski, Słownik etymologiczny języka polskiego 1958, Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego 2005.