στόμα

• IPA: [ˈstó.ma] (attická)
• IPA: [ˈsto.ma] (byzantská)

(český) stoma

• rod střední
• souhlásková deklinace

Substantivum	singulár	duál	plurál
nominativ	τὸ στόμα	τὼ στόμᾰτε	τὰ στόμᾰτᾰ
genitiv	τοῦ στόμᾰτος	τοῖν στομάτοιν	τῶν στομάτων
dativ	τῷ στόμᾰτῐ	τοῖν στομάτοιν	τοῖς στόμᾰσῐ(ν)
akuzativ	τὸ στόμα	τὼ στόμᾰτε	τὰ στόμᾰτᾰ
vokativ	στόμα	στόμᾰτε	στόμᾰτᾰ

1. ústa, pusa
2. obličej, tvář
3. (říční) ústí
4. puklina, otvor
5. (přeneseně) vyústění

• στοματικός
• θήκη
• ἀνάστομα
• θέσις
• σύνθεμα
• πρόθεμα

• IPA: [ˈstɔ.ma]

• rod střední

Substantivum	singulár	plurál
nominativ	στόμα	στόματα
genitiv	στόματος	στομάτων
akuzativ	στόμα	στόματα
vokativ	στόμα	στόματα

1. ústa, pusa
2. tlama

• μένω με το δάχτυλο στο στόμα (čumákovat někde)
• γλυτώνω από το στόμα του λύκου (jen tak tak vyváznout)
• με μισό στόμα (na půl huby, neochotně)
• μένω με το στόμα ανοιχτό (zůstat stát s otevřenou pusou)
• βουλώνω το στόμα κάποιου (umlčet někoho, zavřít někomu ústa)
• το πήρες από το στόμα μου (bereš mi to z úst)
• ανοίγω το στόμα μου
• από στόματος (nazpaměť)

• στοματολογία
• στοματικός
• στοματάκι
• στοματογραφία
• αποστομώνω
• αναστοματίζω