Mehmed I
Sultan Osmanskog Carstva
Vladavina	5. juli 1413. - 26. maj 1421.
Prethodnik	Bajazid I
Nasljednik	Murat II
Supru��nik	Şeh-zade Kumru Hâtûn Emine Hâtûn
Dinastija	Osmanlije
Otac	Bajazid I
Majka	Devlet Hatun
Rođenje	1389.
Smrt	26. maj 1421(1421-05-26) (31–32 godine)

Mehmed I (1389 – 26. maj 1421) bio je sultan Osmanskog Carstva^[1][2] od 1413. do 1421. Sin je sultana Bajazida I i Devlet Hatun.

Rođen je u Bursi 1389. kao sin sultana Bajazida I i jedne od njegovih žena, Devlet Hatun. Mehmed je bio treći sin sultana Bajazida I. Imao je četvoricu polubraće: Sulejmana, Isu, Mustafu i Musu. Mehmed je imao naziv Čelebi, što znači "gospodin".

20. jula 1402. sultan Bajazit I je poražen u bici kod Ankare od mongolskog vladara Timur Lenka. Mehmedova braća (s izuzetkom Mustafe, koji je zajedno sa Bajazidom I zarobljen i odveden u Samarkand) su spašena sa ratišta. Mehmeda je spasio Bajazit paša koji ga je odveo u svoj rodni grad Amasyu. Mehmed je kasnije Bajazit pašu proglasio velikim vezirom (1413. - 1421.).

Nakon bitke, Mehmed se borio sa svojom braćom Sulejmanom, Isom i Musom u građanskom ratu poznatom kao Osmanski interegnum (1402. - 1413.) u kojem ih ubija. Njegov brat Mustafa se nakon skrivanja borio protiv Mehmeda I za vrijeme njegove vladavine u dvije neuspjele pobune.

Nakon pobjede nad braćom, Mehmed se okrunio za sultana u tračkom gradu Edirni koji se nalazi u evropskom dijelu carstva i postaje sultan Mehmed I. Čim je uspostavio svoju vlast, proglasio je Edirne glavnim gradom carstva i osvojio dijelove Albanije, Jandarid emirat i armensku kraljevinu Kilikiju. Zbog mnogih njegovih dostignuća, Mehmed I je poznat kao "drugi osnivač" Osmanskog carstva.

Odmah nakon što je Mehmed započeo svoju vladavinu, njegov brat Mustafa, koji je bio zarobljen zajedno sa ocem Bajazidom I, se oslobodio i krio u Anadoliji. Ponovo se pojavljuje na sceni i moli Mehmeda da podijele carstvo. Mehmed ga odbija i započinje bitku protiv brata. Nakon poraza, Mustafa bježi u Bizantijski grad Solun, ali nakon dogovora sa Mehmedom I, Bizantijski car Manuel II je prognao Mustafu na ostrvo Lemnos.

Međutim, i dalje je Mehmed I bio suočen sa problemima. Prvi problem je bio njegov nećak Orhan kojeg je Mehmed doživljavao kao prijetnju njegovoj vladavini i osudio ga je za izdaju. Osim toga, poslije bitke kod Ankare i građanskog rata, stanovništvo carstva je postalo nestabilno i traumatizirano. Tada je nastao snažan društveni i religijski pokret kojeg je osnovao šeik Bedredin (1359. - 1420.), poznati muslimanski sufi i harizmatični teolog. Bio je ugledni ulema čija je majka bila grkinja a otac musliman iz Simavna (Kyprinosa) zapadno od Edirne (ranije Adrianopolja).

Bedredin je stvorio vjerski pokret u Osmanskom Carstvu koji promovira suzbijanje socijalne razlike između bogatih i siromašnih. Razvijajući uspješno popularnu društvenu revoluciju i sinkretizam različitih religija, Bedredinov pokret se počeo širiti i na zapadnu Anadoliju. Šeik Bedredin je 1416. započeo pobunu protiv sultana. Nakon četiri godine borbe, zarobio ga je Mehmedov veliki vezir Bajazit paša i objesio u gradu Seresu u današnjoj Grčkoj.

Prethodi:	Vladar Osmanskog Carstva (1413 - 1421.)	Slijedi:
Bajazid I		Murat II

Commons ima datoteke na temu: Mehmed I