Julska revolucija

Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepe pouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putem referenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon.

Ovom članku potrebna je jezička standardizacija, preuređivanje ili reorganizacija. Pogledajte kako poboljšati članak, kliknite na link uredi i doradite članak vodeći računa o jezičkim i stilskim standardima Wikipedije. Ako niste sigurni kako bi članak trebao izgledati, pogledajte neke od dobrih članaka.

Julska revolucija^[1] je ujedno i pad dinastije Bourbona.

Odluka o donošenju julskih odredbi 1830. godine kojima se ukida pravo glasa za veliku većinu stanovnika Francuske rezultirala je julskom revolucijom. Skupština saradnika opozicionih listova u Francuskoj koja je održana u prostorijama redakcije lista “Nacional” odlučila je uputiti protest Karlu X zbog objavljenih odredbi. Industrijalci su odlučili zatvoriti svoje tvornice i preduzeća u znak protesta protiv kraljevskih odredbi.

Zvanično, julska revolucija je započela dan nakon donesenih odredbi, 27 jula 1830 godine. Na ulicama Pariza došlo je do masovnih okupljanja i sukoba sa policijom. Sve se to odigravalo isti dan kada su objavljene ordonanse. Narednog dana, nemiri su se ponovili. Ovaj put su bili još masovniji. Radnici, studenti, zanatlije, otpušteni vojni službenici uzeli su oružje, podigli barikade i krenuli u otvoreni sukob sa kraljevskom vojskom. Narodni ustanak je dobio masovni karakter. Oko 80 hiljada stanovnika Pariza uzelo je učešće u nemirima sa parolama “Dole Burboni! Živjela sloboda!”. Kraljevske lokalne trupe pod komandom maršala Marmona bile su nemoćne da uguše ustanak.

Narod je uspio zavladati Tiljerijskim dvorcem 29. jula 1830. godine i tu su istakli trobojnu zastavu iz vremena prve revolucije. Kraljevska vojska je potom napustila Pariz. Tokom "tri slavna dana" lokalne trupe koje su podržavale kralja u Parizu nisu uspjele ostvariti pobjedu, što označava njihov poraz.

Vlast je prešla u ruke privremene vlade. Vođe su bili pripadnici liberala – Lafit i general Lafajet. Kako se vojska nije htjela uplesti u gušenje nemira Karlu X je preostalo samo da se lično suoči s revolucionarima. Njihov je ultimatum kralju bio abdikacija ili parlamentarna monarhija. Karlo X. je odabrao abdikaciju u korist svog sina Luja XIX., ("kralja od dvadeset minuta").

Karlo X je bio primoran da se odrekne vlasti i da abdicira 2. augusta 1830. godine. Zbačeni kralj je sa svojom porodicom pobjegao u Englesku.

Commons ima datoteke na temu: Julska revolucija