Idi na sadržaj

Fosfor-pentafluorid

S Wikipedije, slobodne enciklopedije
Fosfor-pentafluorid

Općenito
Hemijski spojFosfor-pentafluorid
Druga imenaFosfor(V) fluorid
Pentafluoridofosfor
Pentafluorofosforan
IUPAC ime: Fosfor pentafluorid
Molekularna formulaPF5
CAS registarski broj7647-19-0
SMILESFP(F)(F)(F)F
InChI1/F5P/c1-6(2,3,4)5
Kratki opisBezbojni plin, neprijatnog mirisa
Osobine1
Molarna masa125,966 g/mol
Agregatno stanjePlin
Gustoća5,527 kg/m3 (g/L)
Tačka topljenja–93,78
Tačka ključanja–84,6
RastvorljivostHidrolizira
Dipolni moment0 D
Rizičnost
NFPA 704
0
3
2
 
1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima.

Fosfor-pentafluoridPF5 – je fosforni halid. Pri sobnoj temperaturi i pritisku, to je bezbojni plin.[1]

Dobijanje

[uredi | uredi izvor]

Fosfor pentafluorida je prvi put dobijen 1876. putem fluoriranja fosfor-pentahlorida, pomoću arsen-trifluorida.

Struktura

[uredi | uredi izvor]

Studije putem jednostruke kristalografije X-zrakama ukazuju da molekule PF5 imaju dva odvojena tipa P−F veza (aksijalne i ekvatorijalne): dužina aksijalnih P−F bveza je ista kao i ekvatorske P-F, pod uticajem pseudo Berryjeve rotacije.

U fluor-19 NMR spektroscopiji, čak i na temperaturama nižim od -100  °C, aksijalno i ekvatorijalno okruženje fluora se razlikuju. Prividna ekvivalentnost proizlazi iz niske barijere za pseudorotaciju putem bobičastog mehanizma, kojim aksijalni i ekvatorijalni atoma fluora brzo razmjene pozicije. Prividnu ekvivalentnost F centara u PF5 je prvi put primijetio Gutowsky.[2] Objašnjenje ove pojave je prvi put opisao R. Stephen Berry, po kojemu je mehanizam dobio ime. Berryjeva pseudorotcija utiče na 19F NMR spektar PF5, jer NMR spektroskopija djeluje u vremenskim rasponima na milisekunde.

Kristalografija putem elektronske difrakcije X-zraka, u čvrstom stanju strukture, ne otkriva ovaj efekt, u odnosu na molekule u otopini, a statički i ne može podlijegati potrebnim promjenama u položaju atoma.[3][4][5][6][1]

Također pogledajte

[uredi | uredi izvor]

Reference

[uredi | uredi izvor]
  1. ^ a b Voet D., Voet J. (1995). Biochemistry, 2nd Ed. Wiley.CS1 održavanje: upotreba parametra authors (link)
  2. ^ Gutowsky, H. S.; McCall, D. W.; Slichter, C. P. (1953). "Nuclear Magnetic Resonance Multiplets in Liquids". J. Chem. Phys. 21 (2): 279. doi:10.1063/1.1698874.
  3. ^ Atkins P., de Paula J. (2006). Physical chemistry, 8th Ed. San Francisco: W. H. Freeman. ISBN 0-7167-8759-8.
  4. ^ Whitten K.W., Gailey K. D., Davis R. E. (1992). General chemistry, 4th Ed. Philadelphia: Saunders College Publishing. ISBN 0-03-072373-6.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
  5. ^ Petrucci R. H., Harwood W. S., Herring F. G. (2002). General Chemistry, 8th Ed. New York: Prentice-Hall. ISBN 0-13-014329-4.CS1 održavanje: više imena: authors list (link)
  6. ^ Laidler K. J. (1978). Physical chemistry with biological applications. Benjamin/Cummings. Menlo Park. ISBN 0-8053-5680-0.

Vanjski linkovi

[uredi | uredi izvor]