plouz
Neuz
Brezhoneg
- Meneget er C'hatolikon plousenn.
- Amprestet digant ar henc'halleg pleux, sinkopenn ar furm peleus « leton », deuet eus al latin pilosus « blevek ».[1]
Anv-kadarn
plouz /ˈpluːs/ strollder (unanderenn : plouzenn), hag hollek gourel
- Garioù an ed pa vez sec'h.
- Kousket war ar plouz.
- un tog plouz
- Kerzh da dennañ plouz d'ar saout (da lakaat dindano) — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 420.)
- En douar ponner e ra an heiz plouz gwik. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 428.)
- Ar plouz heiz eo ar gwellañ da blousa ar botoù. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 421.)
- An ozhac'h a gemer un dornad plouz diouzh an hejerez hag a vrall e benn. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 36.)
- Ec'h an da lakaat plouz em botoù. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 421.)
Gerioù heñvelster
Gerioù kevrennek
Deveradoù
Troioù-lavar
- Miz C'hwevrer : hanter-blouz, hanter-foenn, hanter gerc'h
Met al lodenn vrasañ c'hoazh war-lerc'h. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 324.)
Troidigezhioù
- alamaneg : Stroh (de)
- esperanteg : pajlo (eo)
- galleg : paille (fr)
- saozneg : straw (en)
- spagnoleg : paja (es)
Roll an daveoù :
- [1] : Albert Deshayes, Dictionnaire étymologique du breton, Douarnenez, Le Chasse-Marée, 2003, p. 586.